อารมณ์ทั้งหมดที่ทาร่า ลูอิส รู้สึกได้คือ การถูกดูหมิ่น และ ความผิดหวัง

อย่างไรก็ตาม เธอเป็นคนเก็บความรู้สึกของตัวเองได้ดี ไม่แสดงอารมณ์เชิงลบใด ๆ เธอกลับยิ้มออกมาแทน "อ้อ ใช่ ฮาร์วีย์ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อบ้านเหรอ?”

“เห็นว่าเราเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเก่า งั้นฉันจะให้ส่วนลดสูงสุดกับคุณแล้วกันนะ”

“ถึงกระนั้น ฉันเกรงว่า แม้ว่าฉันจะเสนอส่วนลดให้คุณ แต่บ้านที่นี่ก็มีมูลค่าอย่างน้อย 15 ล้านดอลลาร์…”

“ทำไมฉันถึงไม่แนะนำให้คุณรู้จักบ้านในชนบทของบัควู้ดนะ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขามีราคาเพียงประมาณหนึ่งแสนเท่านั้น”

ฮาร์วีย์ ยอร์ก ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณนะ แต่ผมสนใจบ้านที่นี่เท่านั้น”

“เหอะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…!"

พนักงานอสังหาริมทรัพย์คนอื่น ๆ ต่างก็หัวเราะออกมา

เขาภูมิใจในการกระทำที่น่าสมเพชของเขาจนถึงที่สุดใช่ไหม?

ทาร่าหัวเราะคิกคัก “นี่ เพื่อนเก่า ไม่ใช่ว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ซื้อบ้านที่นี่นะ”

“แต่เราไม่รับการชำระเงินรายปีหรือรายเดือน ต้องจ่ายเต็มจำนวนเท่านั้นนะ”

“คุณ… จ่ายได้ไหม”

ฮาร์วีย์เพียงแค่พูดว่า “เต็มจำนวนเหรอ นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่”

“เต็มจำนวนเหรอ คุณแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหม