การเยาะเย้ยของพวกเขา ซีนเธียร์หน้าแดงด้วยความอับอายเธออดไม่ได้ที่จะดึงเสื้อของพี่เขยและกระซิบว่า “พี่เขย ไปจองที่อื่นกันเถอะ!”“ผมอยากจองที่นี่ ผมชอบที่นี่” ฮาร์วีย์ตอบกลับ “ในเมื่อพวกซาปาตาไม่อยากบริการผม เราก็เลยเปลี่ยนเจ้าของ”“ฮ่าฮ่าฮ่า! โอเค เราจะรอดู เหลือเวลาอีกสามนาที”แฮร์รี่ใจจดใจจ่อกับนาฬิกาของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน“เหลืออีกหนึ่งนาที…”ขณะที่เขาเดินไปมาอย่างเย่อหยิ่ง ประตูลิฟต์ก็เลื่อนเปิดออกผู้ชายสองสามคนในชุดสูทเดินไปหาฮาร์วีย์และพูดกับเขาด้วยความเคารพว่า “มิสเตอร์ยอร์ก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะเข้าบริหารร้านอาหารสปินนิ่ง เราดำเนินการจองของคุณสำหรับวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว!”ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ต่างตกใจซีนเธียร์รู้สึกประหลาดใจมาก ร่างกายของเธอสั่นสะท้านพี่เขยสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการได้จริง ๆ เหรอ?แค่โทรสั่งแค่นั้น เป็นไปได้ยังไง?ไม่น่าเชื่อ!แฮร์รี่เยาะเย้ยผู้มาใหม่ “นี่ถึงขนาดคุณให้พวกผู้ชายพวกนี้มาเล่นละครเหรอ ฮะ?”“คุณคิดว่าคุณสามารถบริหารร้านอาหารของฉันโดยให้จัดหานักแสดงมาเล่นละครหลอก ๆ หรือไง? คุณจะต้องกลัวเมื่อรู้ว่าใ
ผู้ชายที่แต่งตัวดูดีเดินตามหลังฮาร์วีย์อย่างยอมจำนน หัวและตัวของเขาโน้มไปข้างหน้า “มิส-มิสเตอร์ยอร์ก…”“ตามคำสั่งของเลขาซาเวียร์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปร้านอาหารนี้จะดำเนินการโดย สกาย คอร์ปอเรชั่น ท่านมีคำสั่งอะไรเพิ่มเติมไหมครับ?”“ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนคนงานหรือกฎเกณฑ์ที่นี่ ยกเว้นกฎข้อเดียวที่ต้องจ่ายเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์เพื่อจองทั้งร้าน…” ฮาร์วีย์โยนบัตรของเขาและพูดต่อว่า “ผมต้องการจองที่นี่ทั้งร้านวันพรุ่งนี้เพื่อฉลแงวันเกิด อย่าลืมตกแต่งร้านให้สวยด้วย”ผู้รับผิดชอบชั่วคราวหยิบบัตรสีดำของฮาร์วีย์ด้วยมือที่สั่นคลอนตอนแรกเขาสงสัย แต่ตอนนี้เขามั่นใจมาก ๆ นี่คือชายในตำนานตัวจริง!แต่เมื่อเห็นว่าชายคนนี้เป็นคนเก็บตัวไม่เปิดเปยตัวตน ผู้รับผิดชอบชั่วคราวจึงไม่กล้าเรียกเขาด้วยชื่อที่คนทั้งเมืองบัควู้ดปฏิบัติต่อเขาด้วยความเกรงกลัวและเคารพอย่างสูงเนื่องจากฮาร์วีย์ต้องการจ่ายด้วยแบล็คการ์ค เขาก็ต้องทำตามคำสั่งโดยไม่มีข้อสงสัยตรงหน้าชายคนนี้ เขารู้ดีว่าต้องเชื่อฟังทุกคำสั่งของเขาอย่างอื่นไม่ต้องสนใจหลังจากนั้น ฮาร์วีย์และซีนเธียร์ก็ทานอาหารกันก่อนจะออกไปเมื่อลงมาถึงด้านล่างบั
โดยไม่ต้องหันไปมองเธอเลย ฮาร์วีย์ก็พูดขึ้นมาว่า “ขอโทษนะครับ ผมมาเพื่อซื้อบ้าน”“อะไรนะ? คุณมาที่นี่เพื่อซื้อบ้านงั้นเหรอ?” ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์เริ่มมองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าเธอคิดว่าหูของเธอคงมีปัญหามีความจริงหนึ่งเดียวก็คือมีเด็กสาวน่ารักตามหลังเขาอยู่ แต่ผู้ชายคนนี้ดูไม่เหมือนคนที่สามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่นี่ได้เลยเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “คุณผู้ชายคะ คุณรู้ไหมว่าที่ดินที่นี่ราคาเท่าไหร่? บ้านที่เราออกแบบมีมูลค่าอย่างต่ำสามหมื่นดอลลาร์ต่อตารางเมตร”“นอกจากนี้ อสังหาริมทรัพย์ของเรามีขนาดตั้งแต่ห้าร้อยตารางเมตร และแน่นอนว่าต้องมีราคาอย่างต่ำสิบห้าล้านดอลลาร์!”“คุณแน่ใจหรือว่ามาที่นี่เพื่อซื้อบ้านจริง ๆ?”ฮาร์วีย์พยักหน้าอย่างเฉยชา เขากำลังอ่านรายละเอียดและข้อมูลของบ้านที่จัดแสดงอยู่ซีนเธียร์ทนต่อความเย่อหยิ่งของตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ไม่ได้อีกต่อไปและโพล่งออกไปว่า “เราบอกว่าเรามาที่นี่เพื่อซื้อบ้าน หยุดพูดเรื่องเหลวไหลอย่างอื่นได้แล้ว”“ถ้าเราไม่ซื้อบ้านที่นี่ ก็อาจเป็นเพราะคุณภาพต่ำ!”ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์หัวเราะเยาะเย้ยหยัน “เมื่อเห็นว่าค
แม้เธอจะมีอารมณ์ที่ซับซ้อน แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่เคยเหตุผลที่เธอทำงานหนัก นั่นเพราะเธอตั้งใจแน่วแน่เพื่อวันหนึ่งเธอจะยืนต่อหน้าฮาร์วีย์ และบอกเขาว่าเมื่อก่อนคุณดูถูกฉัน ตอนนี้ฉันยืนอยู่ในจุดที่คุณไม่สามารถแม้แต่จะปีนขึ้นมาคว้าได้!แม้จะผ่านไปสามปีหลังจากเรียนจบมาแล้ว เธอก็ไม่เคยมีโอกาสทำแบบนั้นเลย ใครจะรู้ว่าโอกาสจะมาถึงแล้วในวันนี้!“ไง เพื่อนเก่า คุณมาที่บัควู้ดตั้งแต่เมื่อไหร่?”ทาร่าพิจารณาดูฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าในขณะที่เธอถามออกไปฮาร์วีย์ตอบว่า “เมื่อครึ่งเดือนที่ผ่านมา…”“หลังจากเรียนจบมา ฉันได้ยินข่าวลือแปลก ๆ มามากมาย ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณเป็นลูกเขยที่ใช้ชีวิตเกาะบ้านผู้หญิงอยู่ในตระกูลชั้นสองจากนิอัมมี่ จริงหรือเปล่า?”“และตอนนี้คุณย้ายมาอยู่ที่บัควู้ดแล้วเหรอ? เป็นเพราะพวกเขาไม่ต้องการคุณอีกต่อไปแล้วล่ะสิ? คุณมาที่นี่เพื่อมาจับผู้หญิงรวย ๆ อีกคนไว้เลี้ยงดูคุณหรือไง?”“พอตอนนี้ฉันมาคิด ๆ ดูแล้ว ฉันค่อนข้างโง่ที่จะสารภาพรักกับคุณไปตอนเรียนมหาวิทยาลัย!”“ตอนนี้คุณโสดหรือเปล่า? ถ้าฉันสารภาพอีกครั้งตอนนี้ คุณจะให้โอกาสฉันอีกครั้งไหม?”ทาร่าพูดพลา
อารมณ์ทั้งหมดที่ทาร่า ลูอิส รู้สึกได้คือ การถูกดูหมิ่น และ ความผิดหวังอย่างไรก็ตาม เธอเป็นคนเก็บความรู้สึกของตัวเองได้ดี ไม่แสดงอารมณ์เชิงลบใด ๆ เธอกลับยิ้มออกมาแทน "อ้อ ใช่ ฮาร์วีย์ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อบ้านเหรอ?”“เห็นว่าเราเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเก่า งั้นฉันจะให้ส่วนลดสูงสุดกับคุณแล้วกันนะ”“ถึงกระนั้น ฉันเกรงว่า แม้ว่าฉันจะเสนอส่วนลดให้คุณ แต่บ้านที่นี่ก็มีมูลค่าอย่างน้อย 15 ล้านดอลลาร์…”“ทำไมฉันถึงไม่แนะนำให้คุณรู้จักบ้านในชนบทของบัควู้ดนะ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขามีราคาเพียงประมาณหนึ่งแสนเท่านั้น”ฮาร์วีย์ ยอร์ก ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณนะ แต่ผมสนใจบ้านที่นี่เท่านั้น”“เหอะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…!"พนักงานอสังหาริมทรัพย์คนอื่น ๆ ต่างก็หัวเราะออกมาเขาภูมิใจในการกระทำที่น่าสมเพชของเขาจนถึงที่สุดใช่ไหม?ทาร่าหัวเราะคิกคัก “นี่ เพื่อนเก่า ไม่ใช่ว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ซื้อบ้านที่นี่นะ”“แต่เราไม่รับการชำระเงินรายปีหรือรายเดือน ต้องจ่ายเต็มจำนวนเท่านั้นนะ”“คุณ… จ่ายได้ไหม”ฮาร์วีย์เพียงแค่พูดว่า “เต็มจำนวนเหรอ นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่”“เต็มจำนวนเหรอ คุณแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหม
หากต้องกล่าวอะไรเกี่ยวกับบ้านมูลค่าสามสิบล้านดอลลาร์ แน่นอนว่าจะต้องเป็นคำว่า สมบูรณ์แบบ!ปัญหาคือเขาจะจ่ายได้ไหมทาร่า ลูอิส มองฮาร์วี่ย์ ยอร์ก ด้วยความเยาะเย้ย เธอตัดสินใจว่าคืนนี้ เธอจะหลอกเขาอย่างแน่นอน เธอจะรอดูว่า เขาจะใช้ข้อแก้ตัวแบบไหน เพื่อถอนคำพูดเรื่องการซื้อบ้าน“นี่เพื่อนเก่า ฉันเห็นว่าเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ฉันสามารถพาคุณไปดูบ้านด้วยตัวเองได้ เอาไหม?” ทาร่าพูดและยิ้ม “ถ้าคุณพอใจ ก็ย้ายเข้าไปได้เลยนะ”ในสายตาของเธอ คนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์ ซึ่งเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่ไม่มีชื่อเสียง ไม่ควรจะทำอะไรทั้งนั้น นอกจากหยุดการเสแสร้งหลังจากอ่านคำอธิบายและดูภาพที่แสดงในใบประกาศแล้ว ฮาร์วีย์ก็ส่ายหน้า “ไม่จำเป็นเลย”"ทำไมล่ะ? คุณไม่อยากไปเหรอ? หรือเป็นเพราะคุณยากจนเกินกว่าจะซื้อได้?” ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่เคยบริการฮาร์วี่ย์และซีนเธียร์มาก่อนกล่าว เขาตะโกนว่า “พูดตรง ๆ นะ ถ้าคุณไม่มีเงิน! ก็เลิกแสดงละครได้แล้ว”ฮาร์วีย์ไม่เหลือบมองเธอเป็นครั้งที่สองและยัดบัตรสีดำของเขา เข้าไปในมือของทาร่า “ผมต้องการบ้านหลังนี้ แค่จ่ายเงินด้วยบัตรของผม”คำพูดของเขาฟังดูสงบและเป็นก
ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ กลับคืนสู่สภาพปกติ หลังจากออกจากศูนย์อสังหาริมทรัพย์ เธอจ้องไปที่ ฮาร์วีย์ ยอร์ก ด้วยสีหน้าประหลาดใจ และ พูดว่า “พี่เขย ตอนนี้ฉันมีบ้านแล้วเหรอ?”“สำหรับตอนนี้ พี่สาวของคุณและผมจะอยู่ที่นั่น สวนด้านบนมีพื้นที่กว้างสองสามร้อยตารางเมตรไม่ใช่หรือ? คุณสามารถอยู่ที่นั่นได้ ถ้าคุณต้องการ”ซีนเธียร์รู้สึกตื่นเต้น “พี่เขย ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ ฉันจะไม่อยู่ในวิทยาเขตของโรงเรียนได้ไหม? หอพักของโรงเรียนเล็กเกินไป ฉันไม่อยากอยู่ที่นั่นอีกแล้ว…”ความตั้งใจที่แท้จริงของเธอ คือการได้เจอพี่เขยของเธอทุกวันนอกจากนี้ เธอยังต้องหาวิธีป้องกันไม่ให้เขาและพี่สาวของเธอแต่งงานกันสำเร็จฮาร์วีย์ไม่ได้คิดว่าน้องสาวภรรยาของเขา จะมีแรงจูงใจซ่อนเร้นแบบนี้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “บ้านหลังนี้เป็นของคุณ ดังนั้นคุณสามารถมาและไปได้ทุกเมื่อ ตามที่คุณต้องการ ผมไม่สามารถบังคับคุณได้”ซีนเธียร์สมปรารถนา เธอตัดสินใจย้ายเข้ามาในช่วงวันหยุด วันชาติไม่นาน วันที่สามก็มาถึงวันนี้เป็นวันเกิดของแมนดี้ ซิมเมอร์แม้แต่ไซม่อน ซิมเมอร์ และลิเลียน เยตส์ ก็ยังยอมสละเวลา เพื่อเตรียมงานฉลองวันเกิดของแ
เมื่อเปิดประตูออกมา แมนดี้ ซิมเมอร์ รู้สึกประหลาดใจมากเธอไม่เคยคาดฝันว่า เบรนท์ ซิลวา จะมาอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน พร้อมกับมีช่อดอกไม้ในมือของเขาในอีกด้านหนึ่ง ไซม่อน ซิมเมอร์ และ ลิเลียน เยตส์ กำลังมองไปที่ เบรนท์ ราวกับว่า ไซม่อน ได้เป็นลูกเขยของพวกเขาไปแล้ว และ พยักหน้าเห็นด้วยซ้ำแล้วซ้ำเล่า“สวัสดีครับ คุณลุง คุณป้า คราวที่แล้วผมหยาบคายไปหน่อย แต่นั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ผมหวังว่าพวกคุณจะใจกว้างพอที่จะปล่อยให้มันผ่านไปนะครับ”“เหตุผลที่ผมมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพื่อมาขอโทษอย่างเป็นทางการ และ เพื่อฉลองวันเกิดของ แมนดี้ ครับ”เบรนท์ยิ้มอย่างอ่อนโยน และ หล่อเหลาถ้าคนที่รู้จักเขาอย่างใกล้ชิดอยู่ใกล้ ๆ พวกเขาจะจำเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ กับท่าทางที่เขาแสดงออกมา“ใช่ครับ คุณซิลวา มาที่นี่ด้วยความจริงใจอย่างที่สุด ลุงไซม่อน ป้าลิเลียน ควรจะปลื้มใจนะครับ” แซ็ค ซิมเมอร์ ผู้ที่คอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง ได้ชื่นชมเบรนท์อย่างรวดเร็ว “ด้วยสถานะของซิมเมอร์ เราไม่ควรติดต่อกับตระกูลชั้นสูงอย่างซิลวา”เบรนท์กวักมือ ให้ลูกน้องสองคนของเขา นำของขวัญเข้ามาในบ้านไซม่อน ได้รับไวน์ชั้นดีราคาแพง ส่วนลิเล