เมื่อสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของฮาร์วีย์ ซีนเธียร์ที่รู้ว่าเขาน่ากลัวแค่ไหนเมื่อโกรธ รีบเข้าไปไกล่เกลี่ยสถานการณ์อย่างรวดเร็วและรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร ก็แค่คำไม่กี่คำ อย่าสนใจมันเลย”“อย่าลืมสิ พวกเรามาที่นี่เพื่อจองร้านอาหาร”ซีนเธียร์เลื่อนสายตาของเธอไปที่แฮร์รี่ “รุ่นพี่ เราอยากจองทั้งร้านวันพรุ่งนี้ พอเป็นไปได้ไหมคะ?”แม้ว่าตัวเธอเองเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอก็เก็บมันไว้เพียงเพราะพี่เขยของเธอแฮร์รี่มองซีนเธียร์แล้วหัวเราะเยาะ “ไม่ กฎของเราคือต้องจองล่วงหน้าอย่างน้อยหนึ่งเดือน และเราไม่อนุญาตให้ใครจองทั้งร้าน”ฮาร์วีย์ตัดบท "คุณจะต้องอนุญาตถ้าผมพูดอะไรบางอย่าง ผมจะให้เงินคุณหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์สำหรับการจองห้องอาหารนี้ทั้งหมดสำหรับหนึ่งวัน”แฮร์รี่ตะโกนเสียงดัง “ดูเหมือนคุณคงจะเพี้ยนไปแล้ว”เขาถ่มน้ำลายลงบนพื้นและพูดต่ออีกว่า “แต่ฉันไม่ต้องการเงินสกปรกของคุณ!”“ฟังให้ดี! นับจากนี้เป็นต้นไป ร้านอาหารของเราจะมีกฎเพิ่ม ไม่อนุญาตให้มีคนสำส่อนที่ไหนเข้ามาในร้าน!”“เจ้านาย กำลังจะบอกว่าสองคนนี้เป็นคนสำส่อนใช่ไหมครับ?” พนักงานคนหนึ่งถามอย่างตั้งใจ“ใช่!" แฮร์รี่อุทานเสียงดั
การเยาะเย้ยของพวกเขา ซีนเธียร์หน้าแดงด้วยความอับอายเธออดไม่ได้ที่จะดึงเสื้อของพี่เขยและกระซิบว่า “พี่เขย ไปจองที่อื่นกันเถอะ!”“ผมอยากจองที่นี่ ผมชอบที่นี่” ฮาร์วีย์ตอบกลับ “ในเมื่อพวกซาปาตาไม่อยากบริการผม เราก็เลยเปลี่ยนเจ้าของ”“ฮ่าฮ่าฮ่า! โอเค เราจะรอดู เหลือเวลาอีกสามนาที”แฮร์รี่ใจจดใจจ่อกับนาฬิกาของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน“เหลืออีกหนึ่งนาที…”ขณะที่เขาเดินไปมาอย่างเย่อหยิ่ง ประตูลิฟต์ก็เลื่อนเปิดออกผู้ชายสองสามคนในชุดสูทเดินไปหาฮาร์วีย์และพูดกับเขาด้วยความเคารพว่า “มิสเตอร์ยอร์ก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะเข้าบริหารร้านอาหารสปินนิ่ง เราดำเนินการจองของคุณสำหรับวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้ว!”ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ต่างตกใจซีนเธียร์รู้สึกประหลาดใจมาก ร่างกายของเธอสั่นสะท้านพี่เขยสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการได้จริง ๆ เหรอ?แค่โทรสั่งแค่นั้น เป็นไปได้ยังไง?ไม่น่าเชื่อ!แฮร์รี่เยาะเย้ยผู้มาใหม่ “นี่ถึงขนาดคุณให้พวกผู้ชายพวกนี้มาเล่นละครเหรอ ฮะ?”“คุณคิดว่าคุณสามารถบริหารร้านอาหารของฉันโดยให้จัดหานักแสดงมาเล่นละครหลอก ๆ หรือไง? คุณจะต้องกลัวเมื่อรู้ว่าใ
ผู้ชายที่แต่งตัวดูดีเดินตามหลังฮาร์วีย์อย่างยอมจำนน หัวและตัวของเขาโน้มไปข้างหน้า “มิส-มิสเตอร์ยอร์ก…”“ตามคำสั่งของเลขาซาเวียร์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปร้านอาหารนี้จะดำเนินการโดย สกาย คอร์ปอเรชั่น ท่านมีคำสั่งอะไรเพิ่มเติมไหมครับ?”“ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนคนงานหรือกฎเกณฑ์ที่นี่ ยกเว้นกฎข้อเดียวที่ต้องจ่ายเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์เพื่อจองทั้งร้าน…” ฮาร์วีย์โยนบัตรของเขาและพูดต่อว่า “ผมต้องการจองที่นี่ทั้งร้านวันพรุ่งนี้เพื่อฉลแงวันเกิด อย่าลืมตกแต่งร้านให้สวยด้วย”ผู้รับผิดชอบชั่วคราวหยิบบัตรสีดำของฮาร์วีย์ด้วยมือที่สั่นคลอนตอนแรกเขาสงสัย แต่ตอนนี้เขามั่นใจมาก ๆ นี่คือชายในตำนานตัวจริง!แต่เมื่อเห็นว่าชายคนนี้เป็นคนเก็บตัวไม่เปิดเปยตัวตน ผู้รับผิดชอบชั่วคราวจึงไม่กล้าเรียกเขาด้วยชื่อที่คนทั้งเมืองบัควู้ดปฏิบัติต่อเขาด้วยความเกรงกลัวและเคารพอย่างสูงเนื่องจากฮาร์วีย์ต้องการจ่ายด้วยแบล็คการ์ค เขาก็ต้องทำตามคำสั่งโดยไม่มีข้อสงสัยตรงหน้าชายคนนี้ เขารู้ดีว่าต้องเชื่อฟังทุกคำสั่งของเขาอย่างอื่นไม่ต้องสนใจหลังจากนั้น ฮาร์วีย์และซีนเธียร์ก็ทานอาหารกันก่อนจะออกไปเมื่อลงมาถึงด้านล่างบั
โดยไม่ต้องหันไปมองเธอเลย ฮาร์วีย์ก็พูดขึ้นมาว่า “ขอโทษนะครับ ผมมาเพื่อซื้อบ้าน”“อะไรนะ? คุณมาที่นี่เพื่อซื้อบ้านงั้นเหรอ?” ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์เริ่มมองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าเธอคิดว่าหูของเธอคงมีปัญหามีความจริงหนึ่งเดียวก็คือมีเด็กสาวน่ารักตามหลังเขาอยู่ แต่ผู้ชายคนนี้ดูไม่เหมือนคนที่สามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่นี่ได้เลยเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “คุณผู้ชายคะ คุณรู้ไหมว่าที่ดินที่นี่ราคาเท่าไหร่? บ้านที่เราออกแบบมีมูลค่าอย่างต่ำสามหมื่นดอลลาร์ต่อตารางเมตร”“นอกจากนี้ อสังหาริมทรัพย์ของเรามีขนาดตั้งแต่ห้าร้อยตารางเมตร และแน่นอนว่าต้องมีราคาอย่างต่ำสิบห้าล้านดอลลาร์!”“คุณแน่ใจหรือว่ามาที่นี่เพื่อซื้อบ้านจริง ๆ?”ฮาร์วีย์พยักหน้าอย่างเฉยชา เขากำลังอ่านรายละเอียดและข้อมูลของบ้านที่จัดแสดงอยู่ซีนเธียร์ทนต่อความเย่อหยิ่งของตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ไม่ได้อีกต่อไปและโพล่งออกไปว่า “เราบอกว่าเรามาที่นี่เพื่อซื้อบ้าน หยุดพูดเรื่องเหลวไหลอย่างอื่นได้แล้ว”“ถ้าเราไม่ซื้อบ้านที่นี่ ก็อาจเป็นเพราะคุณภาพต่ำ!”ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์หัวเราะเยาะเย้ยหยัน “เมื่อเห็นว่าค
แม้เธอจะมีอารมณ์ที่ซับซ้อน แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าที่เคยเหตุผลที่เธอทำงานหนัก นั่นเพราะเธอตั้งใจแน่วแน่เพื่อวันหนึ่งเธอจะยืนต่อหน้าฮาร์วีย์ และบอกเขาว่าเมื่อก่อนคุณดูถูกฉัน ตอนนี้ฉันยืนอยู่ในจุดที่คุณไม่สามารถแม้แต่จะปีนขึ้นมาคว้าได้!แม้จะผ่านไปสามปีหลังจากเรียนจบมาแล้ว เธอก็ไม่เคยมีโอกาสทำแบบนั้นเลย ใครจะรู้ว่าโอกาสจะมาถึงแล้วในวันนี้!“ไง เพื่อนเก่า คุณมาที่บัควู้ดตั้งแต่เมื่อไหร่?”ทาร่าพิจารณาดูฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าในขณะที่เธอถามออกไปฮาร์วีย์ตอบว่า “เมื่อครึ่งเดือนที่ผ่านมา…”“หลังจากเรียนจบมา ฉันได้ยินข่าวลือแปลก ๆ มามากมาย ดูเหมือนว่าตอนนี้คุณเป็นลูกเขยที่ใช้ชีวิตเกาะบ้านผู้หญิงอยู่ในตระกูลชั้นสองจากนิอัมมี่ จริงหรือเปล่า?”“และตอนนี้คุณย้ายมาอยู่ที่บัควู้ดแล้วเหรอ? เป็นเพราะพวกเขาไม่ต้องการคุณอีกต่อไปแล้วล่ะสิ? คุณมาที่นี่เพื่อมาจับผู้หญิงรวย ๆ อีกคนไว้เลี้ยงดูคุณหรือไง?”“พอตอนนี้ฉันมาคิด ๆ ดูแล้ว ฉันค่อนข้างโง่ที่จะสารภาพรักกับคุณไปตอนเรียนมหาวิทยาลัย!”“ตอนนี้คุณโสดหรือเปล่า? ถ้าฉันสารภาพอีกครั้งตอนนี้ คุณจะให้โอกาสฉันอีกครั้งไหม?”ทาร่าพูดพลา
อารมณ์ทั้งหมดที่ทาร่า ลูอิส รู้สึกได้คือ การถูกดูหมิ่น และ ความผิดหวังอย่างไรก็ตาม เธอเป็นคนเก็บความรู้สึกของตัวเองได้ดี ไม่แสดงอารมณ์เชิงลบใด ๆ เธอกลับยิ้มออกมาแทน "อ้อ ใช่ ฮาร์วีย์ คุณมาที่นี่เพื่อซื้อบ้านเหรอ?”“เห็นว่าเราเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเก่า งั้นฉันจะให้ส่วนลดสูงสุดกับคุณแล้วกันนะ”“ถึงกระนั้น ฉันเกรงว่า แม้ว่าฉันจะเสนอส่วนลดให้คุณ แต่บ้านที่นี่ก็มีมูลค่าอย่างน้อย 15 ล้านดอลลาร์…”“ทำไมฉันถึงไม่แนะนำให้คุณรู้จักบ้านในชนบทของบัควู้ดนะ ฉันได้ยินมาว่าพวกเขามีราคาเพียงประมาณหนึ่งแสนเท่านั้น”ฮาร์วีย์ ยอร์ก ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณนะ แต่ผมสนใจบ้านที่นี่เท่านั้น”“เหอะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…!"พนักงานอสังหาริมทรัพย์คนอื่น ๆ ต่างก็หัวเราะออกมาเขาภูมิใจในการกระทำที่น่าสมเพชของเขาจนถึงที่สุดใช่ไหม?ทาร่าหัวเราะคิกคัก “นี่ เพื่อนเก่า ไม่ใช่ว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ซื้อบ้านที่นี่นะ”“แต่เราไม่รับการชำระเงินรายปีหรือรายเดือน ต้องจ่ายเต็มจำนวนเท่านั้นนะ”“คุณ… จ่ายได้ไหม”ฮาร์วีย์เพียงแค่พูดว่า “เต็มจำนวนเหรอ นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่”“เต็มจำนวนเหรอ คุณแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหม
หากต้องกล่าวอะไรเกี่ยวกับบ้านมูลค่าสามสิบล้านดอลลาร์ แน่นอนว่าจะต้องเป็นคำว่า สมบูรณ์แบบ!ปัญหาคือเขาจะจ่ายได้ไหมทาร่า ลูอิส มองฮาร์วี่ย์ ยอร์ก ด้วยความเยาะเย้ย เธอตัดสินใจว่าคืนนี้ เธอจะหลอกเขาอย่างแน่นอน เธอจะรอดูว่า เขาจะใช้ข้อแก้ตัวแบบไหน เพื่อถอนคำพูดเรื่องการซื้อบ้าน“นี่เพื่อนเก่า ฉันเห็นว่าเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ฉันสามารถพาคุณไปดูบ้านด้วยตัวเองได้ เอาไหม?” ทาร่าพูดและยิ้ม “ถ้าคุณพอใจ ก็ย้ายเข้าไปได้เลยนะ”ในสายตาของเธอ คนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์ ซึ่งเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่ไม่มีชื่อเสียง ไม่ควรจะทำอะไรทั้งนั้น นอกจากหยุดการเสแสร้งหลังจากอ่านคำอธิบายและดูภาพที่แสดงในใบประกาศแล้ว ฮาร์วีย์ก็ส่ายหน้า “ไม่จำเป็นเลย”"ทำไมล่ะ? คุณไม่อยากไปเหรอ? หรือเป็นเพราะคุณยากจนเกินกว่าจะซื้อได้?” ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่เคยบริการฮาร์วี่ย์และซีนเธียร์มาก่อนกล่าว เขาตะโกนว่า “พูดตรง ๆ นะ ถ้าคุณไม่มีเงิน! ก็เลิกแสดงละครได้แล้ว”ฮาร์วีย์ไม่เหลือบมองเธอเป็นครั้งที่สองและยัดบัตรสีดำของเขา เข้าไปในมือของทาร่า “ผมต้องการบ้านหลังนี้ แค่จ่ายเงินด้วยบัตรของผม”คำพูดของเขาฟังดูสงบและเป็นก
ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ กลับคืนสู่สภาพปกติ หลังจากออกจากศูนย์อสังหาริมทรัพย์ เธอจ้องไปที่ ฮาร์วีย์ ยอร์ก ด้วยสีหน้าประหลาดใจ และ พูดว่า “พี่เขย ตอนนี้ฉันมีบ้านแล้วเหรอ?”“สำหรับตอนนี้ พี่สาวของคุณและผมจะอยู่ที่นั่น สวนด้านบนมีพื้นที่กว้างสองสามร้อยตารางเมตรไม่ใช่หรือ? คุณสามารถอยู่ที่นั่นได้ ถ้าคุณต้องการ”ซีนเธียร์รู้สึกตื่นเต้น “พี่เขย ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ ฉันจะไม่อยู่ในวิทยาเขตของโรงเรียนได้ไหม? หอพักของโรงเรียนเล็กเกินไป ฉันไม่อยากอยู่ที่นั่นอีกแล้ว…”ความตั้งใจที่แท้จริงของเธอ คือการได้เจอพี่เขยของเธอทุกวันนอกจากนี้ เธอยังต้องหาวิธีป้องกันไม่ให้เขาและพี่สาวของเธอแต่งงานกันสำเร็จฮาร์วีย์ไม่ได้คิดว่าน้องสาวภรรยาของเขา จะมีแรงจูงใจซ่อนเร้นแบบนี้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “บ้านหลังนี้เป็นของคุณ ดังนั้นคุณสามารถมาและไปได้ทุกเมื่อ ตามที่คุณต้องการ ผมไม่สามารถบังคับคุณได้”ซีนเธียร์สมปรารถนา เธอตัดสินใจย้ายเข้ามาในช่วงวันหยุด วันชาติไม่นาน วันที่สามก็มาถึงวันนี้เป็นวันเกิดของแมนดี้ ซิมเมอร์แม้แต่ไซม่อน ซิมเมอร์ และลิเลียน เยตส์ ก็ยังยอมสละเวลา เพื่อเตรียมงานฉลองวันเกิดของแ