Mundo de ficçãoIniciar sessão
Capítulos relacionados
บทที่ 2771
"อะไร? คุณไม่พอใจกับเรื่องนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและแตะใบหน้าของจูเลียนสองสามครั้ง“ถ้าไม่พอใจก็ฆ่าผมซะเลยสิ!“กล้าฆ่าผมรึเปล่าล่ะ?”ดวงตาของจูเลียนกระตุกเมื่อเห็นท่าทางไม่แยแสของฮาร์วีย์เขาไม่อาจระงับแรงกระตุ้นของตัวเองได้และดึงปืนออกมาก่อนจะจ่อลงบนหน้าผากของฮาร์วีย์“หุบปากไปเลยฮาร์วีย์!"ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ…“ที่นี่เป็นถิ่นของตระกูลยอร์ก!“ในถิ่นของเรา ควรต้องทำตามที่เราต้องการ! ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม!“คุณไม่มีสิทธิ์มาอวดตัวเองที่นี่!“ผมไม่สนหรอกว่าฆาตกรนั่นทำอะไรคุณบ้างหรือเปล่า แล้วผมก็ไม่สนว่าคุณจะสอบปากคำเธอหรือไม่!“ผมจะถามคุณแค่ว่า คุณจะส่งเธอมาให้เราไหม!“ไม่อย่างนั้นถ้าผมฆ่าคุณ ก็อย่าถือสาผมล่ะ!“ผมรู้ว่าคุณมีความสามารถในการต่อสู้ แต่คุณจะสามารถปกป้องตัวเองจากปืนพวกนี้ได้เหรอ!”กองทหารของตระกูลยอร์กประมาณห้าสิบคนจ่ออาวุธปืนไปที่ฮาร์วีย์ทันทีพวกเขาจะเปลี่ยนฮาร์วีย์ให้เป็นก้อนเนื้อทันทีที่จูเลียนออกคำสั่งฮาร์วีย์ยืนอย่างสงบ ริมฝีปากของเขายกยิ้มอย่างอบอุ่น“ถ้าคุณอยากจะแย่งใครสักคนไปจากผม คุณก็ต้องแสดงฝีมือให้ผมดูสักหน่อยสิ“ผมเกรงว่าสถานะของคุ
บทที่ 2772
กองทหารตระกูลยอร์กท่วมท้นไปด้วยความหวาดกลัวและความไม่เชื่อในขณะเดียวกันจูเลียนก็ยืนโกรธอยู่ใกล้ ๆเขาส่งสัญญาณมืออย่างเกรี้ยวกราดขณะหัวเราะอย่างเย็นชา“ในเมื่อฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะเกรงใจเราแบบนี้ เราก็จะกักตัวเขาไว้ที่นี่!“ใครต่อต้านฆ่าให้หมด!”เหล่าทหารยามดวงตากระตุกเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำสั่ง พวกเขาหวาดกลัวแต่ก็จำเป็นต้องเคลื่อนไหวพวกเขาเล็งอาวุธปืนไปไว้ที่จุดอ่อนทุกจุดบนร่างกายของฮาร์วีย์พวกเขากำลังเข้าใกล้ฮาร์วีย์อย่างช้า ๆ ราวกับว่าพวกเขากลัวว่าฮาร์วีย์จะโต้กลับและฆ่าพวกเขาในทันที“ฉันอนุญาตให้พวกนายขยับหรือไง?” ฮาร์วีย์ถามอย่างไม่ยี่หระขณะที่ก้าวไปข้างหน้าแม้แต่การเคลื่อนไหวง่าย ๆ เพียงเล็กน้อยจากเขาก็สร้างความกดดันที่ไม่อาจจินตนาการได้ขึ้นมาได้เป็นออร่าที่แข็งแกร่งราวกับสามารถบดขยี้ท้องฟ้าทั้งผืนลงได้ ออร่านั้นบังคับให้เหล่าทหารต้องหมอบลงกับพื้นเล็กน้อยมันให้ความรู้สึกราวกับว่าการที่พวกเขาเล็งปืนไปที่ชายที่อยู่ตรงหน้าเปรียบเสมือนการดูหมิ่นเหยียดหยามเขาอย่างยิ่งสีหน้าท่าทางของจูเลียนแย่ลงไปอีกเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวอันเชื่องช้าของผู้ใต้บังคับบัญชาดวงตาของเขากระตุ
บทที่ 2773
ดวงตาของจูเลียนกระตุกเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะตระหนักได้ถึงความจริงข้อนี้เช่นกันเขารีบระงับความโกรธและแค่นเสียงอย่างเย็นชา“จริงอยู่ เซลีน่าเป็นนายหญิงของตระกูล แต่ถ้าผมจำไม่ผิด เธอก้าวลงจากอำนาจของตัวเองไปเมื่อสิบปีก่อนแล้วเพราะสูญเสียลูกไป“ถ้าคุณต้องการพิสูจน์ว่าเราฝ่าฝืนกฎ คุณจะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเธอยังเป็นนายหญิงจัดด์คนเดิมอยู่และไม่ใช่แค่ผู้หญิงอมโรค”“ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ”ฮาร์วีย์ยิ้มก่อนจะโบกมือให้อาเบลอาเบลชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็นำตราทองคำมาวางไว้ในมือของฮาร์วีย์ฮาร์วีย์กระแทกตรานั้นไปที่หน้าของจูเลียนอย่างสุดกำลัง“เบิกตาดูให้ชัด ๆ!“นี่คือตราประจำตระกูล! เจ้านายของคุณมอบสิ่งนี้ให้กับภรรยาของเขา!“เห็นตราก็เหมือนเห็นตัว!“คราวนี้เราควรจะลงโทษคนที่กระด้างกระเดื่องต่อผู้บังคับบัญชาของคุณยังไงดี?“คุณคิดว่าคุณจะออกไปจากที่นี่พร้อมกับนักฆ่าและทำลายเดอะ การ์เด้น วิลล่าได้อย่างนั้นเหรอ?"ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ ต่อให้ไอ้สารเลววินซ์มาที่นี่ด้วยตัวเอง เขาก็ไม่กล้าก้าวเข้าไปข้างในด้วยซ้ำ!"ผมพูดถูกไหมล่ะ?!"สีหน้าของจูเลียนกลายเป็นน้ำแข็ง ฮาร์วีย์ทำให้
บทที่ 2774
น้ำเสียงของฮาร์วีย์ฟังดูค่อนข้างสงบ แต่ก็มีพลังมากพอที่จะสะกดทุกคนที่มองเห็น พวกระดับสูงต่างกลัวที่จะก้าวเท้าไปข้างหน้า ไม่ต้องพูดถึงการเหนี่ยวไกปืนด้วยซ้ำในขณะนั้นไม่มีใครกังขาในความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์เลยเพราะไม่ว่าอย่างไรเขาคือคนที่สามารถสังหารมิยาตะได้ ยิ่งกับการจัดการจูเลียนที่เพิ่งได้ฝึกให้ใช้อาวุธปืนแถมยังไม่ได้ฝึกศิลปะการต่อสู้ก็ยิ่งไม่ใช่ปัญหาในที่สุดจูเลียนก็รู้สึกตัวขณะที่ร่างของเขาถูกตรึงอยู่กับพื้นดวงตาของเขากระตุกและใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียดเขาไม่กล้าคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะบ้าได้ถึงขนาดนี้ใครเห็นก็รู้ว่าเขากำลังเสียเปรียบ แต่ยังกล้าตบหน้าจูเลียน!ยิ่งไปกว่านั้น ฮาร์วีย์ยังเตะจูเลียนลงไปกองที่พื้นได้อีก!จูเลียนจ้องมองเข้าไปในดวงตาของฮาร์วีย์ตรง ๆ'ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมคนที่มีอำนาจมากอย่างวินซ์ถึงกลัวผู้ชายคนนี้...''ไม่ใช่ว่าเขาเสื่อมอำนาจ แต่หมอนี่ต่างหากที่มีอำนาจมากเกินไป!'จูเลียนแน่ใจว่าแม้แต่เหล่าเจ้าชายและนายน้อยจากประเทศ H ก็ไม่กล้าทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำ!“ปล่อยนายน้อยจูเลียนไปซะ ไอ้สารเลว!”“ปล่อยเขาไป ไม่งั้นเราจะยิงนายให้ตายเดี๋ยวนี้ล่ะ!”“
บทที่ 2775
เจตนาสังหารแพร่กระจายไปทั่วใบหน้าของเหล่าทหารดูดุร้าย และดูพร้อมจะดำเนินการทุกเมื่อใบหน้าของจูเลียนถอดสีจนซีด เขาแทบจะหยุดตัวเองไม่ให้กรีดร้องไม่ได้รอยยิ้มอันน่าสมเพชปรากฏที่มุมปากของเขา“คุณกล้ามาก เจ้าชายยอร์ก!“ถึงกับกล้าหักมือผม!“แต่นั่นจะเป็นสิ่งเดียวที่คุณกล้าทำ!“เพราะคุณฆ่าผมไม่ได้!“รู้ไหมว่ามันหมายความว่ายังไง“มันหมายความว่าคุณกลัวไงล่ะ!“คุณไม่กล้าเล่นไปตามเกมนี้กับผมหรอก!“ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ ถ้าแน่จริงก็ฆ่าผมเสียตั้งแต่ตอนนี้เลย!“ไม่อย่างนั้นแล้วก็ ผมจะต้องเอาคืนคุณแน่!“แล้วหลังจากนั้นผมก็จะพานักฆ่านั่นกลับไปด้วย!“คุณไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว!”รอยยิ้มอันบ้าคลั่งปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของจูเลียนเห็นได้ชัดว่ามือของเขาหัก แต่สีหน้าที่ดูบิดเบี้ยวของเขาทำให้เขาดูไม่ต่างจากพวกติดยาฮาร์วีย์หรี่ตาลงมองไปที่จูเลียน เขาต้องยอมรับว่าผู้ชายตรงหน้ามีความสามารถไม่น้อย แถมยังบ้าอยู่หน่อย ๆ ด้วยลูอิส นายน้อยทั้งสี่แห่งฮ่องกงก็ทำให้เขารู้สึกแบบเดียวกันนี้ แต่จูเลียนดูคล้ายจะยิ่งกว่าคนก่อนหน้าเสียอีกแต่เนื่องจากตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงสามารถเชิดหน้าชูคออยู่ในฮ่องกงแล
บทที่ 2776
“อ๊ากกก!”กระสุนไม่ได้ถูกยิงออกไป แต่คนรับใช้หลายคนจากเดอะ การ์เด้น วิลล่าพากันกรีดร้องด้วยความกลัวกลยุทธ์ของจูเลียนนั้นโหดเหี้ยม เขาพยายามทำให้ทุกคนกลัวความคิดที่ว่าเขาจะพาทุกคนตายไปพร้อมกับตัวเอง ช่างเป็นยุทธวิธีที่น่าหวาดกลัวจริง ๆ!แต่ก่อนที่จะมีใครพูดอะไรอีก จูเลียนก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะดีดนิ้วอีกครั้งแกร๊ก!เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่มีระเบิดติดตัวเหนี่ยวไกอีกครั้งไม่มีกระสุนใดพุ่งออกมาเลย แต่ทุกคนจากเดอะ การ์เด้น วิลล่าต่างตกตะลึงอย่างยิ่งทุกคนต่างหวาดกลัวกับความบ้าคลั่งของกองทหารของตระกูลยอร์กจนนั่งไม่ติด บางคนพยายามถอยหนี แต่พวกเขากลัวว่าจูเลียนจะพาทุกคนลงนรกโดยการกระทำของพวกเขาเอง“จูเลียน ไอ้สารเลว!” อาเบลโกรธมาก“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนายหญิง อยากจะรู้นักว่านายจะชดใช้ยังไง!”"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!“ถึงตอนนั้นเราก็ตายกันหมดแล้ว! ฉันไม่เห็นจำเป็นต้องชดใช้อะไร!“ไว้ไปฆ่าฉันอีกรอบในนรกก็แล้วกัน!”จูเลียนหัวเราะอย่างสมเพชขณะมองฮาร์วีย์ซึ่งยังคงเหยียบมือเขาอยู่“แน่จริงก็ฆ่าผมตั้งแต่ตอนนี้เลยสิ“ถ้าทำไม่ได้ ปล่อยผมไปแล้วคุกเข่าอ้อนวอนซะ!“ไม่อย่างนั้น เขาจะเปิดฉากยิงน
บทที่ 2777
แกร๊ก!นัดที่สี่ก็ยังไม่ได้ถูกยิงออกมาเช่นกัน เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่มีระเบิดติดหน้าอกเริ่มเหงื่อออกอย่างควบคุมไม่ได้...สมาชิกระดับสูงคนอื่น ๆ ต่างก็มีดวงตาที่กระตุกอย่างบ้าคลั่งเช่นกันสามนัดแรกถือว่าไม่เป็นไร แต่สองสามนัดสุดท้ายถือเป็นการฆ่าตัวตายไปโดยปริยายแล้ว!ใบหน้าของอาเบลถอดสีจนซีดเผือด เขาต้องการที่จะพุ่งไปหาคนพวกนั้น และแทบจะระงับตัวเองเอาไว้ไม่ได้ทีเดียวเขากลัวว่าเจ้าหน้าที่นั่นจะเหนี่ยวไกปืนเพิ่มอีกสองสามครั้งด้วยความไม่ทันยั้งคิดเงาแห่งความตายก่อตัวไปทั่วสถานที่ ส่งผลให้ทุกคนสั่นสะท้านจนหนาวสั่นจูเลียนหัวเราะเยาะโดยไม่สำนึกผิดและบิดร่างของตัวเอง“ถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมบอก นัดต่อไปพวกเราทุกคนตายกันหมดแน่!“อย่างนั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์ยิ้มจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยความเร็วดุจสายฟ้าก่อนที่พวกเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่ถือระเบิดติดตัวมาทันได้ตั้งสติ ฮาร์วีย์ก็คว้าปืนพกไปไว้กับตัวเองในทันที“ไอ้สารเลว!”จูเลียนเดือดด้วยความโกรธจนเจ็บอกฮาร์วีย์เหลือบมองจูเลียนก่อนจะชี้ปืนพกไปที่กลุ่มทหาร “ถ้าอยากจะเล่นแบบนี้จนทนไม่ไหว ก็มาเล่นกันต่อเถอะ” ฮาร์วีย์พูดด้วยรอยยิ้มจาง
บทที่ 2778
ไม่มีใครคาดคิดว่าจูเลียนจะยอมแพ้ในวินาทีสุดท้ายจูเลียนคิดว่าเขาบ้ามากพอแล้ว แต่ฮาร์วีย์ซึ่งไร้อารมณ์ตลอดเวลาเมื่อเทียบกับเขาแล้วไม่ต่างอะไรจากคนเสียสติทุกคนตกใจมากเมื่อเห็นจูเลียนกรีดร้องหาแม่ พวกเขาไม่อาจเรียกสติกลับมาได้เลย นี่เป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของจูเลียนหรือเปล่า? หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ทุกคนก็กลับมามีสติอีกครั้ง ไม่มีอะไรระเบิด!ไม่มีอะไรทั้งนั้น!ทุกคนควรจะตายหลังจากนัดสุดท้ายถูกยิงออกไปไม่ใช่เหรอ?!แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?!ใบหน้าของจูเลียนเริ่มแข็งทื่อในทันทีเขาตระหนักได้ถึงผลการกระทำของตัวเองแล้ว นึกอยากจะมุดดินหนีชายที่ข่มขู่จะเอาชีวิตของทุกคน กลับมาร้องหาแม่ในวินาทีสุดท้าย…จูเลียนนึกอยากจะร้องไห้เพราะความหวาดกลัวไม่ต่างจากลูอิสในเวลาเดียวกัน…ฮาร์วีย์มองดูปืนพกของเขา อย่างค่อนข้างงุนงง“ปืนขัดลำกล้องหรือเปล่า?” เขากล่าวด้วยความสนใจเต็มที่“ดูเหมือนว่าตอนนี้เราทุกคนจะโชคดีมาก!”ฮาร์วีย์พยายามเหนี่ยวไกอีกสองสามครั้งหลังจากเล็งปืนพกไปที่เจ้าหน้าที่ระดับสูงมีเสียงกระทบกันอีกหลายครั้ง แต่กระสุนก็ยังไม่หลุดออกมา มันยังค้างอยู่ในลำกล้องจริง ๆการกระทำและ
Último capítulo