กองทหารตระกูลยอร์กท่วมท้นไปด้วยความหวาดกลัวและความไม่เชื่อในขณะเดียวกันจูเลียนก็ยืนโกรธอยู่ใกล้ ๆ

เขาส่งสัญญาณมืออย่างเกรี้ยวกราดขณะหัวเราะอย่างเย็นชา

“ในเมื่อฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะเกรงใจเราแบบนี้ เราก็จะกักตัวเขาไว้ที่นี่!

“ใครต่อต้านฆ่าให้หมด!”

เหล่าทหารยามดวงตากระตุกเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำสั่ง พวกเขาหวาดกลัวแต่ก็จำเป็นต้องเคลื่อนไหว

พวกเขาเล็งอาวุธปืนไปไว้ที่จุดอ่อนทุกจุดบนร่างกายของฮาร์วีย์

พวกเขากำลังเข้าใกล้ฮาร์วีย์อย่างช้า ๆ ราวกับว่าพวกเขากลัวว่าฮาร์วีย์จะโต้กลับและฆ่าพวกเขาในทันที

“ฉันอนุญาตให้พวกนายขยับหรือไง?” ฮาร์วีย์ถามอย่างไม่ยี่หระขณะที่ก้าวไปข้างหน้า

แม้แต่การเคลื่อนไหวง่าย ๆ เพียงเล็กน้อยจากเขาก็สร้างความกดดันที่ไม่อาจจินตนาการได้ขึ้นมาได้

เป็นออร่าที่แข็งแกร่งราวกับสามารถบดขยี้ท้องฟ้าทั้งผืนลงได้ ออร่านั้นบังคับให้เหล่าทหารต้องหมอบลงกับพื้นเล็กน้อย

มันให้ความรู้สึกราวกับว่าการที่พวกเขาเล็งปืนไปที่ชายที่อยู่ตรงหน้าเปรียบเสมือนการดูหมิ่นเหยียดหยามเขาอย่างยิ่ง

สีหน้าท่าทางของจูเลียนแย่ลงไปอีกเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวอันเชื่องช้าของผู้ใต้บังคับบัญชา

ดวงตาของเขากระตุ