เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ ยอร์กเหวี่ยงหลังมือของเขาไปที่ใบหน้าของออสติน เบียร์สแต็ตท์ทันทีออสตินตกตะลึงและไม่ทันเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นปืนของเขาเล็งไปที่หัวของฮาร์วีย์แท้ ๆ แต่อาร์วีย์กลับกล้าที่จะสู้กลับ…ออสตินพูดไม่กระจ่างเหรอ?หรือว่าฮาร์วีย์ยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์ตัวเองอีก?ออสตินตะโกนโดยไม่คิดว่า “แหกตาดูด้วย! ฉันคือออสติน เบียร์สแต็ตท์ สารวัตรสถานีตำรวจนอกเมืองของฮ่องกง!“แกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าละเมิดกฏหมายของฮ่องกง! ตามกฏหมายฉันสามารถยิงแกทิ้งเลยก็ได้!“ถ้าไม่อยากตายก็คุกเข่าซะ!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบหน้าออสตินอย่างง่ายดายอีกครั้งเสียงตบคมชัดกว่าเดิม ผู้คนต่างมากันตื่นตระหนกพวกเขาต่างตกอยู่ในความเหลือเชื่อโดยเฉพาะเคทลิน พาร์สันที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเองไม่มีใครรู้ว่าฮาร์วีย์ได้ความกล้าเหล่านี้มาจากไหน…ปืนของออสตินมีลูกกระสุนเต็มกระบอกและเล็งไปที่หัวของฮาร์วีย์หากออสตินเผลอเหนี่ยวไกโดยไม่ได้ตั้งใจ ฮาร์วีย์คงจะได้ตายเดี๋ยวนั้น!ผู้คนในชุดกี่เพ้าต่างงุนงง แม้แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าที่จะดื้อรั้นเช่นนั้น พวกเขาเพียงแต่จะยอมโดยดีหากต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น…แต่ฮาร์วี
ออสติน เบียร์สแต็ตท์จะสามารถทำอะไรในถิ่นเขาก็ได้ เขาพาคนของตัวเองพร้อมกับอาวุธมาที่นี่ แต่เขาไม่เพียงแต่จะไม่สามารถข่มเหงชายจากประเทศ H ผู้นี้ได้ แต่เขายังโดนตบหน้าหลายครั้งอีก! ใบหน้าที่ฟกช้ำของเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในขณะนี้เขาไม่อาจยอมรับเรื่องนี้ได้!หากออสตินไม่แสดงอำนาจอย่างสุดความสามารถเพื่อทวงคืนความภาคภูมิใจของเขา เขาจะให้อภัยตัวเองได้อย่างไร?!เขาจะทวงคืนความยุติธรรมให้เคทลิน พาร์สันได้อย่างไร?!เจ้าหน้าที่ตำรวจก้าวมาข้างหน้าและปลดล็อกปืนตนเองทันที พร้อมที่จะเหนี่ยวไกทุกเมื่อฮาร์วีย์ ยอร์กหยิบทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดมือตนเองในขณะนั้น“คุณคือออสติน ใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น“ผมจะไม่โทษที่คุณยืนหยัดเพื่อคนอื่น“แต่ก่อนที่คุณจะตายไป คุณควรจะได้รู้จักคนที่เพิ่งจะตบคุณ“ผมอนุญาตให้คุณโทรหาเลสลี่ คลาร์ก“หลังจากนั้นคุณค่อยตัดสินใจว่าคุณยังอยากจะมีเรื่องกับผมไหม…“มาดูกันว่าคุณจะยอมเสี่ยงชีวิตตนเองเพื่อผู้หญิงคนนี้ไหม!”“ไอ้สารเลว!”“กล้าเอ่ยชื่อคุณเลสลี่ คลาร์กได้ยังไง?!”ออสิตนโกรธถึงที่สุดเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“คนอย่างแกน่ะเหรอจะกล้าท้าทายฉัน?!“แกบอกว่าแ
ออสติน เบียร์สแต็ตท์โบกมือก่อนที่เคทลิน พาร์สันจะทันได้พูดอะไร“พวกเรา กลับ!”เจ้าหน้าที่ตำรวจจากสถานีตำรวจนอกเมืองรีบออกจากห้องสวรรค์โดยไม่พูดอะไรอย่างรีบร้อนพวกเขามากันอย่างน่าเกรงขาม ทว่า น่าเสียดายที่ต้องเห็นพวกเขากลับไปอย่างหวาดกลัวรูเพิร์ต โฮเวลล์และคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงแม้แต่เมเบิล แอนเอร์สันและคนของเธอต่างก็ตกอยู่ในความเหลือเชื่อจนพูดไม่ออก‘ชายคนนี้เป็นใคร?’‘แค่การโทรสายเดี๋ยวก็ทำให้ออสตินคลานออกไปจากที่นี่ได้แล้วงั้นเหรอ? เขาไม่แม้แต่จะมองเคทลินก่อนด้วยซ้ำ!’สีหน้าของเคทลินเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะกรีดร้องว่า “กลับมาเดี๋ยวนี้นะสารวัตรเบียร์สแต็ตท์!“มาอธิบายเรื่องนี้ก่อน!“ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้ชีวิตของคุณเหมือนตกนรกทั้งเป็น!”ออสตินรีบออกมาจากที่นั่นราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เคทลินพูด ไม่นานนักเขาก็จากไปแล้ว“ผมว่าเขาไม่มีความสามารถพอหรอกคุณพาร์สัน“ทำไมคุณไม่ลองโทรตามคนอื่นดูล่ะ?”ฮาร์วีย์เดินเข้าหาเคทลินที่ยังคงโกรธจากความอับอายด้วยรอยยิ้มจาง ๆ“ทำไมคุณไม่ลองตามผู้บังคับบัญชาการลำดับสองของฮ่องกงมาที่นี่ล่ะ? คุณจะตามวินซ์มาด้วยก็ได้นะ ให้เขาพามาทั้งต
เคทลิน พาร์สันตัดสินใจที่จะจบเรื่องนี้เดี๋ยวนั้นหลังจากที่คิดทบทวนผลที่จะตามมาแล้วเธอรีบมาที่นี่เร็วเกินไป เพราะฉะนั้นเธอจึงรู้เท่าไม่ถึงการณ์เธอเชื่อว่าเธอจะสามารถจัดการกับฮาร์วีย์ ยอร์กได้หากเธอได้เตรียมการมาดีกว่านี้ในหัวของเคทลินมีแผนการมากมายเธอปิดบังความอับอายของเธอและก้มตัวคำนับไอรีน จอห์นสัน“วันนี้ฉันแค่เมาน่ะคุณจอห์นสัน สมองฉันเบลอไปหน่อย ฉันก็เลยพูดจาไร้สาระไปเรื่อย! ได้โปรดให้อภัยฉันด้วย“ส่วนเรื่องกำไรของเรือนมรกต ฉันจะให้คนโอนมันไปให้เธอหลังจากที่เราคำนวณมันเสร็จแล้ว”“ก็ได้ ฉันยอมรับคำขอโทษ”ไอรีนไม่ต้องการให้เรื่องมันบานปลายไปกว่านี้“เธอกลับไปเถอะ” ไอรีนพูดอย่างเย็นชาเคทลินโกรธจนเดือดดาลกับคำพูดของไอรีน แต่เธอปิดบังอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ก่อนที่จะจากไปพร้อมกับสายตาอันเยือกเย็นที่จับต้องไปที่ฮาร์วีย์และไอรีนหลังจากที่เคทลินและคนอื่น ๆ จากไป รูเพิร์ต โฮเวลล์ก็รีบปิดประตูทันทีเขามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามก่อนที่จะเดินไปหาไอรีน“คุณจอห์นสัน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ มันไม่จบง่าย ๆ หรอก” รูเพิร์ตแจ้งเบา ๆ “ตระกูลพาร์สันเป็นหนึ่งในสี่ตระกูล
อาหารมื้อนั้นไม่ได้น่าปิติมากนักไอรีน จอห์นสันทานไม่กี่คำก่อนที่จะชำระเงินแล้วขอตัวกลับฮาร์วีย์ ยอร์กไม่ได้คิดที่จะห้ามเธอเช่นกัน เขารู้ดีว่าเธอจะต้องไปแจ้งเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นที่หลงเหมินสาขาฮ่องกงและลาสเวกัสมอร์แกน จอห์นสันนั่งอยู่บนฟูกนอนพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่ฟังคำอธิบายของไอรีนเกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งหมดเมื่อเธอกำลังจะเล่าจนจบ มอร์แกนก็ลืมตาขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะถามว่า “เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? ฮาร์วีย์พูดว่าเขาต้องการให้วินซ์ ยอร์กและทั้งตระกูลของเขาไปที่นั่นอย่างงั้นเหรอ?”ไอรีนคิดทบทวนแล้วตอบเบา ๆ ว่า “ใช่ค่ะ เขาพูดแบบนั้น”“น่าสนใจ!” มอร์แกนพึมพำกับตัวเอง“เขามั่นใจมากว่าเคทลิน พาร์สันจะไม่กล้าตามใครทั้งนั้น…“เขามีแผนอะไรรึเปล่า? หรือเขาไม่ได้กลัวตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงจริง ๆ ?”มอร์แกนขมวดคิ้ว ไม่ว่าจะอย่างไร มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ชัดเจน…ฮาร์วีย์ไม่กลัวใครในฮ่องกงและลาสเวกัสเลยไอรีนดูลังเลเล็กน้อยหลังจากที่เห็นสีหน้าของมอร์แกน“ให้ฉันส่งคนไปไกล่เกลี่ยปัญหาให้พวกเราไหมคะคุณปู่? หรือว่าพวกเราจะตามแผนฮาร์วีย์ไปจนจบ?“กองบังคับคดีของหลงเหมินก็ต่อต้านเขา
เอลลิส พาร์สัน หนึ่งในสี่นายน้อยแห่งฮ่องกงกำลังจิบคาปูชีโน่ข้างหลังเคทลิน พาร์สันอย่างใจเย็น หลังจากที่เคทลินระเบิดอารมณ์จนเสร็จแล้วเขาก็พยายามที่จะใช้เหตุผลกับเธอ “ไหนบอกสิว่าทำไมเธอถึงโมโหขนาดนี้? เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ไม่เห็นจะต้องโมโหขนาดนี้เลย“เธอลองคิดดูนะ แครอล ปาร์คเกอร์ ควินนี่ ยอร์ก แคร์รี่ เคนเนดี้ พวกเขาทุกคนต่างต้องสูญเสียเพราะเขา“ในเมื่อเธอรนหาที่ ก็ไม่แปลกที่เธอจะสูญเสียอะไรบ้างอย่างเหมือนกัน ถูกไหม?“ถ้าเธออยากหาคนผิด ก็โทษตัวเองที่ไปหาเรื่องเขาก่อนเถอะ แทนที่จะให้คนอื่นไปจัดการเขาแทน!“ฉันก็บอกเธอแล้ว ตระกูลพาร์สันไม่ฆ่าคน นั่นมันหน้าที่ของแก๊งบรีวู้ด“เรื่องแบบนี้ต้องใช่สมองนะ”ปัง!เคทลินปัดแก้วของเอลลิสลงพื้นด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยวจากความโกรธ“นายคิดว่าฉันมีทางเลือกเหรอ?!“นายน้อยยอร์กก็มองฉันไม่ดีแล้ว! เรือนมรกตเป็นของเราเหมือนกันนะ ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นใคร?!“นายเหรอ?!“นายจะกล้าเหรอ?!”เอลลิสมองแก้วกาแฟที่แตกของตนเองด้วยความเสียดาย นั่นมันเป็นของชำร่วยที่จะได้มาก็ต่อเมื่อหลังจากที่ใช้จ่ายเงินนับล้านดอลลาร์กับแอร์เมส การที่เห็นมันแตกแบบนี้นั้นน่าเสียด
เอลลิส พาร์สันเอื้อมมือไปตบหน้าของเคทลิน พาร์สันเบา ๆ หลังจากที่เห็นสีหน้าของเธอดีขึ้นเล็กน้อย“โธ่ น้องสาวที่รักของฉัน ได้เวลาที่เราจะเรียกเขากลับมาแล้วล่ะ” เอลลิสพูดอย่างใจเย็น“ถ้าเขาชนะ เราก็จะได้ชื่อเสี่ยงของเรากลับคืนมา!“แต่ถ้าเขาตาย เธอก็จะได้มีปัญหาให้ปวดหัวน้อยลง!“ไม่ว่าจะยังไง เรื่องนี้พวกเราก็จะมีแต่ได้กับได้ ถูกไหม?”สีหน้าของเคทลินเปลี่ยนไปเล็กน้อย“นายจะหักหลังนายน้อย…”“จุ๊ ๆ!”เอลลิสวางนิ้วบนปากของเขานิ้วหนึ่งด้วยสีหน้าที่เย็นชา“แม้แต่วินซ์ ยอร์กก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะข่มเหงสี่นายน้อยแห่งฮ่องกง“เขาทำให้นายน้อยที่สี่ต้องเสียชีวิตและแทนที่เขาด้วยควินตัน ยอร์กแล้ว“ถ้าแมธทิว ฟลินน์และฉันไม่ไหวตัวทันก่อน พวกเราคงจะโดนแทนที่ไปแล้ว!”“ถ้าอย่างนั้น ลูอิส คาสโตร…” เคทลินกล่าวเอลลิสตัดบทเธอทันที“ถ้าลูอิสสามารถกู้คืนศักดิ์ศรีของเธอมาได้ นั่นจะหมายความว่าเขาคู่ควรที่จะได้อยู่เคียงข้างเรา“แต่ถ้าไม่ เขาก็ยังสามารถเป็นคนรับใช้ของเราได้!“ฉันจะสามารถสู้กับวินซ์ได้ก็ต่อเมื่อฉันร่วมมือกับแมทธิว ถูกไหม?“เธอไม่ได้คิดว่าฉันกับแมทธิวจะอยากรับใช้เขาไปตลอดชีวิตหรอก ใช่ไหม?
“ผมอยู่ที่ลานจอดรถของอุทยานทางทะเล!”เสียงของรูเพิร์ต โฮเวลล์เต็มไปด้วยความกลัวจับขั้วหัวใจ“ผมซ่อนตัวอยู่หลังตู้คอนเทนเนอร์… เพราะเขายังตามหาผมอยู่ ผมไม่อยากเคลื่อนไหวให้มากไปนัก..."คุณจอห์นสันถูกพาตัวไป!“คุณต้องรีบมานะ...”"เอาล่ะ รอผมหน่อย ผมจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้"ฮาร์วีย์ ยอร์กรีบลุกขึ้นยืนหลังจากโยนธนบัตรสองสามใบให้บริกรแล้ว ฮาร์วีย์ก็เรียกรถแท็กซี่และมุ่งหน้าไปยังอุทยานทางทะเลแห่งฮ่องกง อย่างรวดเร็วหลังจากที่ฮาร์วีย์จากไปได้ไม่นาน ก็มีเงาเดินออกมาจากถนนและคว้าวิทยุสื่อสารออกมา“ปลาติดเบ็ดของเราแล้ว…”***ประมาณสิบนาทีต่อมา ฮาร์วีย์ก็มาถึงอุทยานทางทะเล หลังจากจ่ายค่าโดยสารแล้วเขาก็ลงบันไดเลื่อนไปหลังจากนั้นไม่นาน ฮาร์วีย์ก็มาถึงมุมหนึ่งของอุทยานชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำสองสามคนกำลังคีบซิการ์ออกจากปาก ขณะที่ไล่ต้อนให้ชายคนหนึ่งจนมุม...ชายในชุดสูทกำลังทำร้ายชายคนนั้นด้วยอาวุธต่าง ๆ เช่น ท่อเหล็กและไม้เบสบอล ไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วไม่ไกลจากพวกเขา จะเห็นผู้หญิงสวมชุดคลุมตัวยาวนั่งไขว่ห้างอยู่บนกระโปรงหน้ารถของรถจี๊ป แรงเลอร์เธอ