ไอรีน จอห์นสันกลัวว่าเรื่องราวจะบานปลายกันไปใหญ่หลังจากที่เคทลิน พาร์สันโทรตามกำลังเสริม เธออดไม่ได้ที่จะดึงฮาร์วีย์ ยอร์กออกมาและพูดว่า “ช่างมันเถอะนายน้อยยอร์ก พวกเขาได้ชดใช้แล้ว”

ก่อนหน้านี้เป็นฮาร์วีย์ที่เหนี่ยวไกปืนด้วย แม้ว่าเขาจะเช็ดรอยนิ้วมือของตัวเองออกจากปืนแล้ว แต่ที่นั่นก็ยังมีพยานมากมาย

หากเรื่องบานปลายไป เขาอาจจะต้องติดคุก

หากเป็นเช่นนั้นคุณปู่ของไอรีนก็น่าจะโทษเธอที่ดูแลฮาร์วีย์ได้ไม่ดีพอ

เธอไม่ต้องการที่จะให้มันเป็นอย่างนั้น

เธอยอมที่จะปล่อยเรื่องนี้ไปแทนที่จะต้องถูกพรากจากฮาร์วีย์

เคทลินหัวเราะเยาะหลังจากที่เห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของไอรีน

เธอรู้ดีว่าท่าทางของไอรีนเป็นเพราะความกลัวและความตื่นตระหนก

“เป็นอะไรไป? กลัวเหรอ?

“ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะไอรีน! ตอนนี้มันยังไม่สายเกินไปที่จะยอมคุกเข่านะ!”

เมื่อสีหน้าของเธอเริ่มเยาะเย้ยได้ เคทลินก็กล้าได้กล้าเสียอีกครั้ง

“ถ้าเธอไม่คุกเข่าและขอโทษ เธอได้เจอดีแน่!”

“แก…”

สีหน้าของไอรีนเยือกเย็นเมื่อเธอได้ยินดังนั้น…

เธอตั้งใจที่จะไกล่เกลี่ยสถานการณ์ แต่เธอไม่ได้คิดว่าเคทลินจะคอยกดดันเธอแบบนั้น

“ไม่ต้องห่วงคุณจอห์นสัน ผมไม่