เคทลิน พาร์สันตัดสินใจที่จะจบเรื่องนี้เดี๋ยวนั้นหลังจากที่คิดทบทวนผลที่จะตามมาแล้วเธอรีบมาที่นี่เร็วเกินไป เพราะฉะนั้นเธอจึงรู้เท่าไม่ถึงการณ์เธอเชื่อว่าเธอจะสามารถจัดการกับฮาร์วีย์ ยอร์กได้หากเธอได้เตรียมการมาดีกว่านี้ในหัวของเคทลินมีแผนการมากมายเธอปิดบังความอับอายของเธอและก้มตัวคำนับไอรีน จอห์นสัน“วันนี้ฉันแค่เมาน่ะคุณจอห์นสัน สมองฉันเบลอไปหน่อย ฉันก็เลยพูดจาไร้สาระไปเรื่อย! ได้โปรดให้อภัยฉันด้วย“ส่วนเรื่องกำไรของเรือนมรกต ฉันจะให้คนโอนมันไปให้เธอหลังจากที่เราคำนวณมันเสร็จแล้ว”“ก็ได้ ฉันยอมรับคำขอโทษ”ไอรีนไม่ต้องการให้เรื่องมันบานปลายไปกว่านี้“เธอกลับไปเถอะ” ไอรีนพูดอย่างเย็นชาเคทลินโกรธจนเดือดดาลกับคำพูดของไอรีน แต่เธอปิดบังอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ก่อนที่จะจากไปพร้อมกับสายตาอันเยือกเย็นที่จับต้องไปที่ฮาร์วีย์และไอรีนหลังจากที่เคทลินและคนอื่น ๆ จากไป รูเพิร์ต โฮเวลล์ก็รีบปิดประตูทันทีเขามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามก่อนที่จะเดินไปหาไอรีน“คุณจอห์นสัน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ มันไม่จบง่าย ๆ หรอก” รูเพิร์ตแจ้งเบา ๆ “ตระกูลพาร์สันเป็นหนึ่งในสี่ตระกูล
อาหารมื้อนั้นไม่ได้น่าปิติมากนักไอรีน จอห์นสันทานไม่กี่คำก่อนที่จะชำระเงินแล้วขอตัวกลับฮาร์วีย์ ยอร์กไม่ได้คิดที่จะห้ามเธอเช่นกัน เขารู้ดีว่าเธอจะต้องไปแจ้งเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นที่หลงเหมินสาขาฮ่องกงและลาสเวกัสมอร์แกน จอห์นสันนั่งอยู่บนฟูกนอนพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่ฟังคำอธิบายของไอรีนเกี่ยวกับเหตุการณ์ทั้งหมดเมื่อเธอกำลังจะเล่าจนจบ มอร์แกนก็ลืมตาขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะถามว่า “เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? ฮาร์วีย์พูดว่าเขาต้องการให้วินซ์ ยอร์กและทั้งตระกูลของเขาไปที่นั่นอย่างงั้นเหรอ?”ไอรีนคิดทบทวนแล้วตอบเบา ๆ ว่า “ใช่ค่ะ เขาพูดแบบนั้น”“น่าสนใจ!” มอร์แกนพึมพำกับตัวเอง“เขามั่นใจมากว่าเคทลิน พาร์สันจะไม่กล้าตามใครทั้งนั้น…“เขามีแผนอะไรรึเปล่า? หรือเขาไม่ได้กลัวตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงจริง ๆ ?”มอร์แกนขมวดคิ้ว ไม่ว่าจะอย่างไร มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ชัดเจน…ฮาร์วีย์ไม่กลัวใครในฮ่องกงและลาสเวกัสเลยไอรีนดูลังเลเล็กน้อยหลังจากที่เห็นสีหน้าของมอร์แกน“ให้ฉันส่งคนไปไกล่เกลี่ยปัญหาให้พวกเราไหมคะคุณปู่? หรือว่าพวกเราจะตามแผนฮาร์วีย์ไปจนจบ?“กองบังคับคดีของหลงเหมินก็ต่อต้านเขา
เอลลิส พาร์สัน หนึ่งในสี่นายน้อยแห่งฮ่องกงกำลังจิบคาปูชีโน่ข้างหลังเคทลิน พาร์สันอย่างใจเย็น หลังจากที่เคทลินระเบิดอารมณ์จนเสร็จแล้วเขาก็พยายามที่จะใช้เหตุผลกับเธอ “ไหนบอกสิว่าทำไมเธอถึงโมโหขนาดนี้? เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ไม่เห็นจะต้องโมโหขนาดนี้เลย“เธอลองคิดดูนะ แครอล ปาร์คเกอร์ ควินนี่ ยอร์ก แคร์รี่ เคนเนดี้ พวกเขาทุกคนต่างต้องสูญเสียเพราะเขา“ในเมื่อเธอรนหาที่ ก็ไม่แปลกที่เธอจะสูญเสียอะไรบ้างอย่างเหมือนกัน ถูกไหม?“ถ้าเธออยากหาคนผิด ก็โทษตัวเองที่ไปหาเรื่องเขาก่อนเถอะ แทนที่จะให้คนอื่นไปจัดการเขาแทน!“ฉันก็บอกเธอแล้ว ตระกูลพาร์สันไม่ฆ่าคน นั่นมันหน้าที่ของแก๊งบรีวู้ด“เรื่องแบบนี้ต้องใช่สมองนะ”ปัง!เคทลินปัดแก้วของเอลลิสลงพื้นด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยวจากความโกรธ“นายคิดว่าฉันมีทางเลือกเหรอ?!“นายน้อยยอร์กก็มองฉันไม่ดีแล้ว! เรือนมรกตเป็นของเราเหมือนกันนะ ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นใคร?!“นายเหรอ?!“นายจะกล้าเหรอ?!”เอลลิสมองแก้วกาแฟที่แตกของตนเองด้วยความเสียดาย นั่นมันเป็นของชำร่วยที่จะได้มาก็ต่อเมื่อหลังจากที่ใช้จ่ายเงินนับล้านดอลลาร์กับแอร์เมส การที่เห็นมันแตกแบบนี้นั้นน่าเสียด
เอลลิส พาร์สันเอื้อมมือไปตบหน้าของเคทลิน พาร์สันเบา ๆ หลังจากที่เห็นสีหน้าของเธอดีขึ้นเล็กน้อย“โธ่ น้องสาวที่รักของฉัน ได้เวลาที่เราจะเรียกเขากลับมาแล้วล่ะ” เอลลิสพูดอย่างใจเย็น“ถ้าเขาชนะ เราก็จะได้ชื่อเสี่ยงของเรากลับคืนมา!“แต่ถ้าเขาตาย เธอก็จะได้มีปัญหาให้ปวดหัวน้อยลง!“ไม่ว่าจะยังไง เรื่องนี้พวกเราก็จะมีแต่ได้กับได้ ถูกไหม?”สีหน้าของเคทลินเปลี่ยนไปเล็กน้อย“นายจะหักหลังนายน้อย…”“จุ๊ ๆ!”เอลลิสวางนิ้วบนปากของเขานิ้วหนึ่งด้วยสีหน้าที่เย็นชา“แม้แต่วินซ์ ยอร์กก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะข่มเหงสี่นายน้อยแห่งฮ่องกง“เขาทำให้นายน้อยที่สี่ต้องเสียชีวิตและแทนที่เขาด้วยควินตัน ยอร์กแล้ว“ถ้าแมธทิว ฟลินน์และฉันไม่ไหวตัวทันก่อน พวกเราคงจะโดนแทนที่ไปแล้ว!”“ถ้าอย่างนั้น ลูอิส คาสโตร…” เคทลินกล่าวเอลลิสตัดบทเธอทันที“ถ้าลูอิสสามารถกู้คืนศักดิ์ศรีของเธอมาได้ นั่นจะหมายความว่าเขาคู่ควรที่จะได้อยู่เคียงข้างเรา“แต่ถ้าไม่ เขาก็ยังสามารถเป็นคนรับใช้ของเราได้!“ฉันจะสามารถสู้กับวินซ์ได้ก็ต่อเมื่อฉันร่วมมือกับแมทธิว ถูกไหม?“เธอไม่ได้คิดว่าฉันกับแมทธิวจะอยากรับใช้เขาไปตลอดชีวิตหรอก ใช่ไหม?
“ผมอยู่ที่ลานจอดรถของอุทยานทางทะเล!”เสียงของรูเพิร์ต โฮเวลล์เต็มไปด้วยความกลัวจับขั้วหัวใจ“ผมซ่อนตัวอยู่หลังตู้คอนเทนเนอร์… เพราะเขายังตามหาผมอยู่ ผมไม่อยากเคลื่อนไหวให้มากไปนัก..."คุณจอห์นสันถูกพาตัวไป!“คุณต้องรีบมานะ...”"เอาล่ะ รอผมหน่อย ผมจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้"ฮาร์วีย์ ยอร์กรีบลุกขึ้นยืนหลังจากโยนธนบัตรสองสามใบให้บริกรแล้ว ฮาร์วีย์ก็เรียกรถแท็กซี่และมุ่งหน้าไปยังอุทยานทางทะเลแห่งฮ่องกง อย่างรวดเร็วหลังจากที่ฮาร์วีย์จากไปได้ไม่นาน ก็มีเงาเดินออกมาจากถนนและคว้าวิทยุสื่อสารออกมา“ปลาติดเบ็ดของเราแล้ว…”***ประมาณสิบนาทีต่อมา ฮาร์วีย์ก็มาถึงอุทยานทางทะเล หลังจากจ่ายค่าโดยสารแล้วเขาก็ลงบันไดเลื่อนไปหลังจากนั้นไม่นาน ฮาร์วีย์ก็มาถึงมุมหนึ่งของอุทยานชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำสองสามคนกำลังคีบซิการ์ออกจากปาก ขณะที่ไล่ต้อนให้ชายคนหนึ่งจนมุม...ชายในชุดสูทกำลังทำร้ายชายคนนั้นด้วยอาวุธต่าง ๆ เช่น ท่อเหล็กและไม้เบสบอล ไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วไม่ไกลจากพวกเขา จะเห็นผู้หญิงสวมชุดคลุมตัวยาวนั่งไขว่ห้างอยู่บนกระโปรงหน้ารถของรถจี๊ป แรงเลอร์เธอ
ชายร่างกำยำราวแปดคนหันกลับมาและจ้องมองไปยังฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างเกรี้ยวกราดหลังจากได้ยินใครบางคนเรียกพวกเขาจากด้านหลังผู้หญิงที่สวมชุดคลุมตัวยาวหัวเราะอย่างเย็นชาด้วยใบหน้าที่พึงพอใจเธอดูพอใจกับรูปลักษณ์ของฮาร์วีย์ในขณะนี้ "ไอ้เวรตะไลนี่! ไม่รู้เหรอว่าเรากำลังถ่ายหนังกันอยู่?!”ชายร่างกำยำซึ่งเป็นผู้นำกลุ่มเหล่ไปยังฮาร์วีย์ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา“ไสหัวไปจากที่นี่ได้แล้ว!“และลืมสิ่งที่นายเห็นวันนี้ไปด้วย!“ไม่อย่างนั้น ฉันจะให้นายเป็นหนึ่งในตัวละครหลักด้วยอีกคน!”"ขอโทษที แต่ฉันออกไปตอนนี้ไม่ได้หรอก”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“คนที่นายทุบเขาจนเลือดอาบอยู่นั่นสนิทกับฉัน ในเมื่อเขาขอให้ฉันช่วย จะให้ฉันทิ้งเขาแล้วจากไปได้ยังไงล่ะ ถูกไหม?“ถือว่าเห็นแก่ฉัน นายปล่อยเขาไปได้หรือเปล่า?”ฮาร์วีย์ฉีกยิ้มชายร่างกำยำตัวแข็งเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ จากนั้นก็หัวเราะออกมา“นายคงอยากตายมากเหมือนกันสินะ ไอ้หนู!“รู้ไหมว่าเราเป็นใคร?!“จะให้เราเกรงใจนายเหรอ?!“คิดว่ามีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้อง?!"ไสหัวไปซะ! เดี๋ยวนี้เลย!“ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้นายตกนรกทั้งเป็น!”
"ก็ได้ ฉันจะปล่อยเขาไป”ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มก่อนจะโยนชายร่างกำยำลงกับพื้นทันทีที่ชายคนนั้นล้มลงกับพื้น คอของเขาก็ได้รับบาดเจ็บ และดวงตาของเขาก็มืดมัว ความสิ้นหวังอย่างที่สุดฉายชัดอยู่บนใบหน้าของเขาในเวลานั้นในขณะเดียวกัน เลือดก็พุ่งออกมาจากปากของเขา มันช่างเป็นภาพที่น่ากลัวเขาพยายามจะหายใจออกมา แต่ก็ทำไม่ได้ ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังบีบคอเขาอยู่ชายร่างกำยำแน่นิ่งไปกับพื้นด้วยความตกใจและไม่พอใจ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮาร์วีย์จะทำเรื่องแบบนี้กับเขาจริง ๆปัง!ฮาร์วีย์เตะชายคนนั้นไปทางหญิงสาวผู้สวมเสื้อคลุมแล้วพูดว่า “ฉันปล่อยเขาแล้ว พอใจหรือยัง?"รูเพิร์ต โฮเวลล์อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะหลังจากได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี่คือสิ่งที่เขาต้องการอย่างยิ่ง “จัดการเขาซะ!”ชายร่างกำยำคนอื่น ๆ มองหน้ากันก่อนที่จะโห่ร้องเสียงดังขณะวิ่งไปหาฮาร์วีย์หัวหน้าของพวกเขาถูกกำจัด หากพวกเขาไม่จัดการกับฮาร์วีย์ พวกเขาจะได้ประสบกับจุดจบที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ! ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องและตบคนเหล่านั้นโดยไม่แสดงความเมตตาใด ๆพวกเขาทั้งหมดถูกส่งออกไปในชั่วพริบตาก่อ
หลังจากจัดการกับเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว ฮาร์วีย์ ยอร์กจึงโทรหาเอ็ดวิน เมนโดซาเพื่อที่เขาจะได้เก็บกวาดความยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นที่อุทยานทางทะเลฮาร์วีย์ต้องการโทรหาเลสลี่ คลาร์ก แต่เขาหยุดความคิดนั้นไว้เพราะคิดขึ้นได้ว่าไม่เหมาะที่จะให้ผู้หญิงมาจัดการเรื่องพวกนี้หลังจากนั้นไม่นาน รูเพิร์ต โฮเวลล์ก็ถูกส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลใกล้เคียงเอ็ดวินยืนอยู่ข้างหลังฮาร์วีย์ด้วยใบหน้าขมวดมุ่น เนื่องจากเขาจำริน่า เฟรนช์ซึ่งไม่ได้สติในขณะนี้ได้"อะไรเหรอ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?" ฮาร์วีย์เอ่ยปากถามหลังจากเห็นสีหน้าลำบากใจของเอ็ดวินเอ็ดวินพยักหน้า“น่าจะเป็นอย่างนั้นครับ ผู้หญิงคนนี้มาจากเอ็มเมอรัลด์ คลับ“เอ็มเมอรัลด์ คลับเป็นของหนึ่งในสี่ตระกูลชั้นนำของฮ่องกง เป็นทรัพย์สินของของตระกูลพาร์สัน“ก่อนหน้านี้คุณไปยั่วโมโหเคทลิน พาร์สัน มาตอนนี้ยังมีปัญหากับเอ็มเมอรัลด์ คลับอีก ผมมั่นใจเลยว่า ณ จุดนี้พวกเขาจะไม่ปล่อยให้คุณหลุดมือไปง่าย ๆ แน่…”“ตระกูลพาร์สัน?”ฮาร์วีย์หัวเราะออกมา“นายแน่ใจหรือว่าเป็นฉันที่ไปหาเรื่องพวกเขา ไม่ใช่พวกเขาหรอกเหรอ?”เอ็ดวินตัวแข็งก่อนจะวิเคราะห์สิ่งที่เกิดขึ้น“แ