“ยิ่งกว่านั้น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาตระกูลจอห์นสันก็ไม่เคยสนใจกิจการของเรือนมรกตเลย แต่พวกเธอก็ยังอยากได้เงินปันผล 30% ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยทำอะไรเลยงั้นเหรอ?

“ไม่มักง่ายไปหน่อยเหรอ?

“ฉันจะบอกอะไรให้นะ เงินปันผลที่เป็นของเธอถูกโอนให้เธอหมดแล้ว!

“การที่เธอได้ตั้ง 15,000 ดอลลาร์ทุกปีโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลยก็ถือว่าใจดีมากแล้ว!

“ถ้าเธอไม่เชื่อ เธอจะแจ้งตำรวจและฟ้องพวกเราก็ได้นะ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าสุดท้ายแล้วขนที่ต้องอับอายจะเป็นใคร!”

เคทลิน พาร์สันดูจริงจัง

“จริงเหรอ? หมายความว่าเงินปันผลของตระกูลจอห์นสันตลอดหลายปีที่ผ่านมาอยู่ในมือของตระกูลพาร์สันงั้นเหรอ?”

ไอรีน จอห์นสันไม่ได้โกรธ เธอเพียงแต่ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราคงจะต้องขอบคุณเธอที่อุตส่าห์ช่วยเก็บเงินพวกเราไว้ให้

“เอาแบบนี้ดีไหม? ฉันจะเก็บดอกเบี้ยปีละ 10% แล้วกัน

“ไม่ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอจะอมเงินพวกเราไว้มากแค่ไหน เธอก็แค่ต้องบวกเพิ่มอีก 10% สำหรับทุก ๆ ปี

“ฉันจะให้เวลาเธอหนึ่งสัปดาห์ ถึงเวลานั้นเธอควรจะหาเงินทั้งหมดมาคืนให้เราครบทุกบาททุกสตางค์ด้วยล่ะ

“ตระกูลพาร์สันออกจะใหญ่โตและมีธุรกิจใหญ่โตมากมาย เธอคงจะคืนเง