“หัวหน้าสาขาจอห์นสัน เพราะเขายังบอกอีกด้วยว่าคุณเป็นสุนัขรับใช้ของพวกเขา” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างใจเย็น

“เพราะเขาวางแผนที่จะใช้คุณในการต่อกรกับผมอีกด้วย”

ดวงตาของเมอร์ฟี่กระตุกอีกครั้ง เขาอยากที่จะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตาย!

แต่ในขณะนี้ เขาทำอะไรไม่ได้เลย

“นั่นมันเรื่องเข้าใจผิดกันนะ หัวหน้าสาขาจอห์นสัน!”

“หลังจากเราสูญเสียดาบของหัวหน้าผู้ฝึกสอนไปเราก็ร้อนใจมาก นั่นเป็นเหตุผลที่เราพูดจาไร้สาระแบบนี้!”

“โปรดอย่าถือสาพวกเราเลย เรา…"

เพี๊ยะ!

มอร์แกนตบเมอร์ฟีลงกับพื้น ไม่คิดที่จะรอให้เมอร์ฟีพูดจบ จากนั้นเขาก็เช็ดมือด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนงาม

“เอาพวกอาชญากรนอกกฎหมายไปจากที่นี่ให้หมด อย่าลืมหักแขนขาของพวกเขาด้วย”

มอร์แกนไม่สนใจคำขอโทษของเมอร์ฟีเลยแม้แต่น้อย

เขารู้ว่ามันไร้ประโยชน์สำหรับคนไร้ความเมตตาอย่างฮาร์วีย์

ยิ่งไปกว่านั้น ฮาร์วีย์เป็นคนที่นายท่านหลงเหมินหมายปอง มอร์แกนสัมผัสได้ว่าฮาร์วีย์ได้รับการปฏิบัติราวกับผู้สืบทอดหลงเหมินอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อเป็นเช่นนี้ มอร์แกนก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือฮาร์วีย์เล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าง

แต่คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะต่อสู้กับกองบังคับคดีหลงเหมิน...

แต่ก็ถือเป