เลสลี่มีสีหน้าขมขื่น“นายน้อยยอร์ก บางครั้งเราก็ต้องยอมถอยเพื่อให้ก้าวไปได้ไกลขึ้นนะ“ถ้าคุณมัวแต่คิดจะพุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว ก็รังแต่จะเป็นการทำร้ายตัวเองเท่านั้น“ฉันขอเสนอให้คุณขอโทษวิหารคุณธรรมทั้งห้าสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้“แต่เราจะให้พวกเขาได้ตอบแทนในสิ่งที่พวกเขาทำในไม่ช้าอย่างแน่นอน”ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่ตอบอะไร เขาเลือกที่จะกลืนชาดำลงคอแทนครืด!โทรศัพท์ของเลสลี่สั่นในขณะนี้เธอทำท่าทางขอโทษก่อนจะกดรับสายหลังจากนั้นไม่นาน สีหน้าประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า“คุณกำลังบอกว่าดาบที่หักไปแล้วของหัวหน้าผู้ฝึกสอนที่เมอร์ฟี่และชารอนชนะประมูลนั้นถูกปล้นไปงั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเช่นนั้น เขาไม่คิดว่าข่าวจะเดินทางเร็วขนาดนั้นหลังจากจ่ายเงินเสร็จ ชารอนก็ออกไปกับเมอร์ฟี่ทันทีก่อนที่ทั้งคู่จะออกห่างจากโรงแรม ทรี ซีซั่นเพียงหนึ่งไมล์ ชายร่างกำยำหลายคนในชุดสูทปรากฏตัวขึ้นชายเหล่านี้สามารถล้มผู้คุ้มกันของชารอนและเมอร์ฟี่ลงได้อย่างง่ายดายและตบหน้าชารอนก่อนจากไปด้วยตำรวจที่ได้รับแจ้งเหตุรีบไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด…น่าเสียดายที่การติดตั้งกล้องวงจรปิดอยู่ร
นอกจากชารอนและเมอร์ฟี่แล้ว เลสลี่และเอ็ดวินก็อยู่ที่ประตูหน้าเช่นกันหากไม่ใช่เพราะเลสลี่และเอ็ดวินขวางเอาไว้ ชาวตะวันตกที่กำลังโกรธเกรี้ยวเหล่านี้คงพุ่งเข้าไปในเดอะ การ์เด้น วิลล่าของตระกูลคลาร์กไปแล้วแม้จะมีความพยายามของทั้งคู่อยู่ แต่ผู้คุ้มกันของตระกูลหลายคนก็ยังถูกทำร้าย บางคนนอนอยู่บนพื้นหลังจากได้รับบาดเจ็บ ช่างเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัว"เกิดอะไรขึ้น?"“ใครเป็นคนทำร้ายผู้คุ้มกัน”ฮาร์วีย์เดินออกไป ใบหน้าของเขาสงบราวกับน้ำนิ่ง"ฉันทำเองแหละ จะทำไมล่ะ?”เมอร์ฟี่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบบตะวันตก เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างเต็มไปด้วยโทสะ“ในที่สุดแกก็โผล่หัวออกมาสักทีนะ ไอ้คนหน้าไม่อาย!“เมื่อคืนแกแพ้การประมูล ก็เลยเลือกที่จะปล้นพวกเราระหว่างทางกลับบ้านงั้นเหรอ!“แกนี่มันชั่วจริง ๆ! เอายางอายไปไว้ที่ไหนหมด!“กล้าดียังไงมาเรียกตัวเองว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอน!“ไอ้สารเลว!“ทุกครั้งที่ฉันเห็นคนแบบแก ฉันก็รู้สึกโกรธประเทศ H ทุกที!“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันมาจากประเทศเดียวกับคนอย่างแก! แกทำให้ทั้งประเทศต้องอับอายขายขี้หน้า!“ฉันยอมดูดเลือดตัวเองให้แห้งแล้วเปลี่ยนมาเป็นเลือดชาวต่างชาต
“ไม่จำเป็นต้องให้ตระกูลเมนโดซามาบอกพวกเราตระกูลอีแวนส์ว่าต้องทำอะไรยังไงหรอก!“นายไม่มีสิทธิ์!”เมอร์ฟี่ชี้ไปที่เอ็ดวินอย่างเย่อหยิ่ง เขาเดือดดาลด้วยความโกรธเอ็ดวินกำลังจะตอบโต้ แต่เลสลี่โบกมือให้เขาหยุด“ฉันจะบอกคุณอีกครั้งหนึ่ง เมอร์ฟี คุณยอร์กไม่ได้ไปขโมยอะไรของคุณทั้งนั้น!“และอีกอย่าง ดาบหักเล่มนั้นไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเลย!”“ไม่มีความหมายอะไรเลยงั้นเหรอ!”ชารอนหัวเราะเสียงแหลมเย็นยะเยือกเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน“เธอกำลังจะบอกฉันว่ามันไม่มีความหมาย หลังจากที่เขาควักเงินจำนวนเจ็ดร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์เพื่อประมูลกับฉันเนี่ยนะ?!“ดูเหมือนเขาจะตั้งใจแย่งดาบไปจากฉันมาก!“นอกจากนี้ ที่นี่ฮาร์วีย์เป็นศัตรูคนเดียวของฉัน! ไม่มีคนอื่นแล้ว!“งี่เง่าที่สุด! เลิกปากพล่อยได้แล้ว!“ถ้าพูดอีกแม้แต่คำเดียว ฉันจะให้ตำรวจสากลจับเธอไปด้วย!”ณ จุดนี้ เลสลี่กำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความโกรธของเธอเธอกลัวว่าเรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้ หากเป็นเช่นนั้นฮาร์วีย์จะถูกบังคับให้พุ่งชนกับวิหารคุณธรรมทั้งห้าอีกครั้งในขณะเดียวกัน เธอคำนึงถึงมิตรภาพระหว่างตระกูลอีแวนส์และตระกูลคลาร์ก และ
ชารอนรู้สึกตัวเช่นกันและหัวเราะตาม น้ำเสียงของเธอทั้งสูงและทรงพลัง“ฉันเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์จากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน! ถ้าฉันบอกว่านายขโมยสมบัติของฉัน ก็แปลว่านายทำ!“ไม่มีสิทธิ์โต้แย้งข้อเท็จจริงนั้น!”ฮาร์วีย์ถอนหายใจ“หมายความว่าเราจะไม่ใช้เหตุผลคุยกันใช่ไหม” เขาเรียกร้องอย่างเย็นชา“ใช้เหตุผลคุยกัน?”เมอร์ฟี่มองเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“นายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น!”"ฉันจะบอกนายให้! ถ้าท่านหญิงเพิร์ลบอกว่าเป็นฝีมือนาย ก็แปลว่านายเป็นคนทำ!“ถ้าวันนี้นายไม่คืนดาบนั่นมา ฉันจะฆ่านาย!”เมอร์ฟี่ส่งสัญญาณมือขณะที่เขาพูด ผู้คุ้มกันหลายคนก้าวไปข้างหน้าอย่างคุกคามพร้อมกับเอียงคอไปมาเพื่อแสดงความแข็งแกร่งของตัวเอง"ก็ได้ เพราะนายไม่คิดจะใช้เหตุผลคุยกับฉัน งั้นฉันก็ควรจะทำแบบนายด้วย ใช่หรือเปล่า?" ฮาร์วีย์ถามอย่างสงบ“จะฉายเดี่ยวเหรอ?”เมอร์ฟี่จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม"อะไร? คิดจะทำร้ายคนของฉันเหรอ? ขอเตือนเอาไว้เลยนะ! ถ้านายกล้าแตะต้องพวกเขา ฉันจะฆ่าล้างโคตรนายให้หมด!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจคำขู่ และตบหน้าเมอร์ฟีอย่างแรง“อ๊ากกก!”เมอร์ฟี่กรีดร้อ
ฮาร์วีย์เดินไปหาเมอร์ฟีและแตะที่ใบหน้าก่อนจะเทชาดำทั้งถ้วยลงบนศีรษะของเขา“อ๊ากกก!”เมอร์ฟี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดโดยสัญชาตญาณในขณะนี้ ร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรงพวกเขาใช้ความรุนแรงในตอนที่คนอื่นคิดจะใช้เหตุผลเพราะเขาร้องหาเหตุผลเมื่อคนอื่นใช้ความรุนแรงไม่ว่าจะยังไง พวกเขาก็จะเหยียบย่ำผู้อื่นและฉวยโอกาสจากสถานการณ์นี้ นี่คือวิถีของเศรษฐีเจ้าสำราญ แต่เมอร์ฟี่ไม่เคยคิดเลยว่าจะเจอคนที่มีอำนาจมากกว่าเขาผู้ชายคนนั้นใช้เหตุผลได้ดีกว่าเขาหลายเท่า...และเขาก็มีทักษะการต่อสู้ที่ดีกว่าอีกด้วยความรู้สึกหวาดกลัวแผ่ซ่านอยู่ในใจของเมอร์ฟีแต่ในฐานะลิ่วล้อของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินเมอร์ฟี่มีศักดิ์ศรีในตัวเองเขาอยากจะถูกพวกตะวันตกเหยียบย่ำมากกว่าใครหน้าไหนจากประเทศ H!เขาพอใจที่จะเป็นข้ารับใช้ของพวกตะวันตก แต่เขาจะไม่มีวันยอมรับคนจากประเทศ H!“นายใช้ความรุนแรง ฮาร์วีย์! นี่แหละคือหลักฐาน!”เมอร์ฟี่กัดฟันและชี้ไปที่ชาที่หกบนหัวของเขา“นายตายแน่ ฉันบอกนายไว้เลย!”ฮาร์วีย์ฉายแววสับสนมาอย่างเขา“ทำแค่นี้ก็หาว่าฉันเป็นพวกใช้ความรุนแรงแล้วเหรอ”จากนั้นเขาก็เหวี่ยงหลังมือไปที
“วงสังคมชั้นสูงทั้งหมดของที่นี่เป็นสุนัขรับใช้ของคุณงั้นเหรอ?“น่ากลัวจัง!”ฮาร์วีย์ดีดนิ้ว“ไปเรียกหนึ่งในนั้นมาสักคนสิ! อยากเห็นจังว่าเธอจะทำให้ฉันกลัวได้ไหม!“ถ้าคนเดียวไม่พอ เรียกอีกสองสามคนก็ได้! เรียกทุกคนที่คิดว่าจะทำให้ฉันกลัวมาที่นี่เสียสิ!”ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าและตบชารอนอย่างแรง ส่งเธอลงไปกองกับพื้น“ในทุกเดือนฉันก็จัดการกับคนพวกนั้นราว ๆ สิบคนอยู่แล้ว!“เรียกพวกเขามาที่นี่เดี๋ยวนี้! ฉันจะจัดการกับคนพวกนั้นเดี๋ยวนี้ อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา”“อ๊ากกก!”ชารอนตัวสั่นอยู่บนพื้น ยกมือขึ้นกุมใบหน้าที่บวมเป่งของเธอ เธอสาบานว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะฆ่าฆ่าฮาร์วีย์ให้ตายเสียวันนี้ถ้าเธอไม่ได้ฆ่าเขา เธอคงนอนตายตาไม่หลับทันทีที่ฮาร์วีย์โยนโทรศัพท์ให้ชารอนก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาโตโยต้า พราโด้หลายคันปรากฏตัวขึ้นจากระยะไกลและจอดอย่างเรียบร้อยที่หน้าเดอะ การ์เด้น วิลล่าชายในชุดคลุมหลายคนเดินออกมาจากรถ ใบหน้าของพวกเขาดูเย้ยหยันหลังจากเห็นคนเหล่านี้ สีหน้าของเอ็ดวินและเลสลี่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยพวกเขาจำผู้มาใหม่เหล่านี้ได้ คนพวกนี้เป็นสมาชิกของหลงเหมินสาขาฮ่องกงและลาสเว
'ความรู้สึกของเขา?!'คำพูดของมอร์แกนฟังดูเหมือนเขากำลังตั้งคำถามกับฮาร์วีย์ ในความเป็นจริงเขาแค่ทักทายฮาร์วีย์อย่างเป็นมิตรเท่านั้นแต่คำพูดง่าย ๆ เหล่านั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ทั้งเดอะ การ์เด้น วิลล่าเงียบลงเมอร์ฟี ชารอน และคนอื่น ๆ ตัวแข็งทื่อในทันทีพวกเขาจ้องมองฮาร์วีย์อย่างตะลึงงัน ไม่เชื่ออย่างที่สุดแม้ว่ามอร์แกนจะเป็นคนสุขุมรอบคอบ แต่ความเย่อหยิ่งของเขาก็ยังเป็นที่เลื่องลือเขาจะเคารพพวกตาสีตาสาแบบนี้ได้ยังไง?เขาไม่แสดงความเคารพต่อผู้บัญชาการสูงสุดของฮ่องกงด้วยซ้ำ!เขาไม่ใส่ใจแก๊งบรีวู้ดด้วยเช่นกันถ้าเมอร์ฟีและชารอนไม่ได้มาจากตระกูลที่มีชื่อเสียง พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ได้พบกับชายคนนี้เลยด้วยซ้ำ...แต่เขากลับมาอยู่ที่นี่ แสดงความเคารพเป็นอย่างสูงต่อฮาร์วีย์เสียอย่างนั้น….เอ็ดวินและเลสลี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็ตกใจเช่นกันฮาร์วีย์หรี่ตามองมอร์แกน ก่อนจะยิ้มให้ชายผู้นั้นอย่างสงบ“หัวหน้าสาขาจอห์นสัน นี่เป็นครั้งแรกที่เราเจอกันใช่ไหม”“ใช่แล้วล่ะ แต่นายท่านหลงเหมินได้บอกกับผมเรื่องของคุณแล้วในครั้งก่อนที่เขามาที่นี่”“เขาบอกว่าหลงเหมินควรรวมเป็นหนึ่งเพื่อต่อต้า
“หัวหน้าสาขาจอห์นสัน เพราะเขายังบอกอีกด้วยว่าคุณเป็นสุนัขรับใช้ของพวกเขา” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างใจเย็น“เพราะเขาวางแผนที่จะใช้คุณในการต่อกรกับผมอีกด้วย”ดวงตาของเมอร์ฟี่กระตุกอีกครั้ง เขาอยากที่จะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตาย!แต่ในขณะนี้ เขาทำอะไรไม่ได้เลย“นั่นมันเรื่องเข้าใจผิดกันนะ หัวหน้าสาขาจอห์นสัน!”“หลังจากเราสูญเสียดาบของหัวหน้าผู้ฝึกสอนไปเราก็ร้อนใจมาก นั่นเป็นเหตุผลที่เราพูดจาไร้สาระแบบนี้!”“โปรดอย่าถือสาพวกเราเลย เรา…"เพี๊ยะ!มอร์แกนตบเมอร์ฟีลงกับพื้น ไม่คิดที่จะรอให้เมอร์ฟีพูดจบ จากนั้นเขาก็เช็ดมือด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนงาม“เอาพวกอาชญากรนอกกฎหมายไปจากที่นี่ให้หมด อย่าลืมหักแขนขาของพวกเขาด้วย”มอร์แกนไม่สนใจคำขอโทษของเมอร์ฟีเลยแม้แต่น้อยเขารู้ว่ามันไร้ประโยชน์สำหรับคนไร้ความเมตตาอย่างฮาร์วีย์ยิ่งไปกว่านั้น ฮาร์วีย์เป็นคนที่นายท่านหลงเหมินหมายปอง มอร์แกนสัมผัสได้ว่าฮาร์วีย์ได้รับการปฏิบัติราวกับผู้สืบทอดหลงเหมินอย่างไรอย่างนั้นเมื่อเป็นเช่นนี้ มอร์แกนก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือฮาร์วีย์เล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าง แต่คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะต่อสู้กับกองบังคับคดีหลงเหมิน...แต่ก็ถือเป