“ที่รัก…มันเป็นความผิดของผม…ผมไม่ควรออกไปข้างนอก…คุณโอเคไหม? คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ตัวสั่นขณะที่เขาพูดด้วยความเสียใจที่เขาลุกออกไปข้างนอกแมนดี้แทบจะลืมตาไม่ขึ้น เธอมองไปที่ฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย เธอยิ้มตอบ“ที่รัก…ฉัน…ฉันไม่เป็นไร”นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอพูดแบบนั้นในรอบสามปีของการแต่งงานระหว่างทั้งสองสน แต่ฮาร์วีย์ยังไม่รู้ตัวเขาค่อย ๆ อุ้มแมนดี้ขึ้นจากพื้นดิน ใบหน้าของเขามืดมนทันทีพวกนักเลงที่จับเซซิเลีย และแองเจิลผลักพวกหล่อนออกไปเมื่อพวกเขาเห็นหนึ่งในตัวพวกมันเองถูกทำร้ายเช่นนั้น พวกมันพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์พวกนักเลงตรงหน้าหัวเราะ“ไอ้ขยะ นายยังคงปกป้องเมียนายแม้จะนายมีรูปร่างแบบนี้งั้นเหรอ? เราจะทำมันต่อหน้านาย! ฮ่า ๆ ๆ... ”นักเลงอีกคนหัวเราะอย่างเย็นชา พวกเขาเป็นลูกน้องของเลียม ไอ้ลูกเขยขยะนี่น่ะเหรอ พวกเขาไม่ชายตาแลแน่นอนฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจพวกนักเลงเลย เขาปลอบใจแมนดี้แล้วคว้าขวดเบียร์เปล่าจากโต๊ะเพล้ง!ฮาร์วีย์เหวี่ยงแขนและตีหัวนักเลงคนนั้นด้วยขวด มันเจ็บปวดอย่างมากจนนอนเป็นอัมพาตอยู่ที่พื้น“ฉัน…”นักเลงอีกคนพุ่งเข้าหาฮาร์ว
“ขยะอย่างนายมีอะไรให้ประหลาดใจริง ๆ แต่นายลืมคิดไปหรือไงว่าที่นี่มันถิ่นของใคร? นายจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ทั้งที่มีลมหายใจได้แน่นอน!”เจมี่ยิ้มเยาะเย้ย เขาสังเกตเห็นว่าเลียมนั่งอยู่ที่พื้นทางเข้าแต่มีใบหน้าซีดราวกับกระดาษฮาร์วีย์ปล่อยให้เซซิเลีย และแองเจิลดูแลแมนดี้ และเขาเดินตรงเข้าไปหาเจมี่ด้วยสีหน้าเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง เขาเขวี้ยงที่เขี่ยบุหรี่ใส่ใบหน้าของเจมี่พลั่ก!ใบหน้าของเจมี่ปูดบวม ฟันของเขาก็หลุดร่วงออกจากปาก“แก…แกกล้าทำร้ายฉันได้ยังไง? ลูกเขยขยะอย่างแกอยาากตายใช่ไหมฮะ?!”เจมี่กุมใบหน้าทันที เขาทั้งตกใจและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน“แกกล้าทำร้ายผู้ชายของฉันแบบนั้นได้อย่างไร?! ไอ้ถังขยะไร้ค่า แกกล้ามาก!”นีอาพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์เหมือนคนบ้าพร้อมที่จะตบหน้าฮาร์วีย์ให้จมดินฮาร์วีย์เหวี่ยงมือขวาฟาดไปที่ใบหน้าของนีอาจนเธอล้มลงกับพื้น“ฉันไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อน แต่ถ้าใครกล้ามาแตะต้องเมียของฉัน ฉันจำเป็นต้องฝ่าฝืนกฎนั้นของตัวเอง!”ในช่วงจังหวะนั้นเขาเตะเข้าที่กลางท้องของนีอาจนเธอกระเด็นกลิ้งไปหาเจมี่คนอื่น ๆ ต่างตกะลึง ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่จัดการกับพวกนักเลง แต่เขายัง
ใบหน้าที่ถูกศัลยกรรมของนีอาถูกทุบตีอย่างรุนแรงและบิดเบี้ยวไปหมดเคนเดินเข้าไปหาเธอและเหลือบมองอย่างรวดเร็ว ความโกรธเริ่มก่อตัวขึ้นภายในตัวเขาเขาอยากสนุกที่บ้านของเจมี่ในคืนนี้ แต่ใครจะไปคิดว่านีอาจะกลายเป็นแบบนี้? อารมณ์ของเคนถูกพังทลายสายตาของเคนจับจ้องไปที่เจมี่ คนที่ไร้ซึ่งความสามารถคนหนึ่ง“เกิดอะไรขึ้น?” เคนถามอย่างเย็นชา“มันจบแล้ว! มันจบแล้ว! นั่นคือ เคน บรู๊ค จากตระกูลบรู๊ค!”“ฮาร์วีย์ ไอ้คนโง่! ตอนนี้เขาไม่สามารถหนีไปได้แล้ว!”“เคนเป็นคนที่มีนิสัยไม่ดีมีความคิดผิดเพี้ยนมาโดยตลอด ไม่เพียงแต่ฮาร์วีย์จะต้องเผชิญกับผลที่ตามมา แต่แมนดี้และสาว ๆ ก็ต้องแปดเปื้อนไปด้วย…”คนอื่น ๆ เนื้อตัวสั่นเทาเหมือนใบไม้บนกิ่งไม้ที่สั่นไปตามลม เคนจากตระกูลบรู๊คเป็นคนที่โหดเหี้ยม ชื่อเสียงของเขาเป็นที่รู้จักกันดี เพียงแค่เอ่ยชื่อออกมาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนส่วนใหญ่กลัวจนตาย ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าที่เขายืนอยู่ที่นี่ที่เต็มไปด้วยความโกรธนี้“เฮ้อ นี่คือสาเหตุที่คนอื่น ๆ ต้องเข้าใจว่าตัวเองมีความสามารถอะไร เขาควรรู้ว่าอะไรทำได้และทำไม่ได้ จริงไหม?”“ใครบอกให้เขาหยิ่งผยองอย่างนั้น? เขามีโอกาส
“นายใหญ่เลียม ฉันจ่ายเงินตามกำหนดของเดือนนี้ ที่คุณทำคืออะไร…"เคนรู้สึกหวาดกลัว เขาไม่กลัวที่จะทำตัวโอ้อวดต่อหน้าฮาร์วีย์ แต่ต่อหน้าเลียม สโตน เขาแค่คนธรรมดาดวงตาของเลียมเย็นชาราวกับน้ำแข็งและน่ากลัวยิ่งกว่าเคนเสียอีก เลียมไม่พูดอะไรและเตะเคนจนล้มลงไปที่พื้น“นายใหญ่เลียม คุณเป็นอะไร…”เคนตกใจมาก เขาอ้าปากค้างไม่รู้ว่าการกระทำนี้จะนำซึ่งความตายมาให้เขา“พวกแกสองคนกำลังจะฆ่าฉัน!”เลียมคำรามลั่น จากนั้นก็เดินไปหาเจมี่แล้วเตะเขาไปที่ท้องจนเจมี่ล้มกลิ้งไปกับพื้นร้องโหยหวนไม่หยุดนีอาตัวแข็งทื่อ เธอรีบเอาตัวเข้าไปขวางตรงหน้าเจมี่“นายใหญ่เลียม คุณจัดการผิดคนหรือเปล่า? เราไม่ใช่คนที่ทำร้ายคนของคุณ…”เลียมหยุดชะงักแต่แล้วก็กระชากผมของนีอา ใช้มืออีกข้างของเขาตบหน้าเธอซ้ำ ๆ สองสามครั้ง“ผู้หญิงหน้าไม่อาย! อ้างชื่อฉันไปทุกที่ทั้งที่ตัวเองก็แค่คนต่ำ ๆ จากตระกูลบรู๊คที่ใบหน้าเต็มไปด้วยซิลิโคนศัลยกรรมงั้นเหรอ? เธอคิดว่าเธอใหญ่โตมาจากไหนฮะ?”“เธอเป็นแค่ผู้หญิงสำส่อนที่ไม่รู้อะไรเลย แล้วยังกล้าปีนขึ้นไปบนเตียงของฉันอีกเหรอ?น่าสมเพช! และแก!"เลียมยั้งอารมณ์ไม่อยู่อีกต่อไป เขาระเบิดอารมณ์
ตอนนี้เลียมเป็นน้องชายร่วมสาบานของไทสัน พูดตามตรงเขาไม่มีสิทธิ์เป็นน้องชายของฮาร์วีย์ มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะมีชีวิตอยู่ เขารู้ว่าเขาควรจะทำอะไรและสิ่งใดที่เขาไม่ควรทำในตอนนี้ฮาร์วีย์ไม่เปิดเผยตัวตนของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเปิดเผยเช่นกัน เขารู้แล้วว่าเขาควรจะจัดการกับตระกูลบรู๊คอย่างไร ถ้าเขาไม่ตอบสนองความต้องการของฮาร์วีย์ในวันนี้ เขานึกไม่ออกเลยว่าจะต้องเจอกับความตายแบบไหน…“กะ...เกิดอะไรขึ้น? เลียม คุณจะทิ้งตระกูลบรู๊คงั้นหรือ?”“เป็นไปไม่ได้! เลียมปกป้องตระกูลบรู๊คมานานหลายปี เรามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดมั่นคงต่อกัน เขาจะทิ้งพวกเราแบบนี้ได้อย่างไร?”“เป็นไปได้ไหมที่ฮาร์วีย์เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังนี้?”“ไม่มีทางเขาเป็นขยะไร้ค่านี้แน่ เขาจะทำได้อย่างไร? ฉันรู้สึกว่าเลียมย้ายฝั่งมาเป็นคนตระกูลซิมเมอร์…”“ตระกูลซิมเมอร์เป็นตระกูลเดียวที่ได้ร่วมลงทุนจากท่านประธานคนใหม่ของ ยอร์ก อ็นทอร์ไพรส์และแมนดี้เป็นคนรับผิดชอบโครงการนั้น เลียมต้องทำสิ่งนี้เพื่อให้เกียรติเธอแน่นอน…”“แมนดี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีและยังมีเอกสิทธิ์ที่ได้รับเงินลงทุนจาก ยอร์ก เอ็นเทอร์
แมนดี้รู้สึกสับสนเล็กน้อยที่เห็นเลียม สโตน ให้เกียรติเธอ เธอคิดไม่ออกว่าทำไมเลียมถึงปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพอย่างนี้ อาจเป็นเพราะฮาร์วีย์ใช่ไหม?แต่เลียมไม่ได้ปฏิบัติต่อฮาร์วีย์ด้วยอะไรเป็นพิเศษ เธอคิดว่าเธอแค่คิดมากไปเลียมต้องทำแบบนี้เพราะตระกูลซิมเมอร์ในขณะที่แมนดี้ยังคงครุ่นคิดถึงสถานการณ์ตรงหน้า ฮาร์วีย์ก็พูดอย่างเย็นชาว่า “มีคนทำร้ายภรรยาของฉัน และยังคิดที่จะสร้างความหายนะให้กับภรรยาและเพื่อนของเธอ คน ๆ นี้ยังต้องการให้ฉันคุกเข่าและคลานออกไปจากที่นี่…”เสียงอื้ออึงดังออกมาจากฝูงชนฮาร์วีย์พูดแบบเรียบนิ่งและไม่ไยดี เลียมกำลังจะคุกเข่า แต่ไม่กล้าทำเช่นนั้นเมื่อเขาเห็นคำเตือนผ่านแววตาของฮาร์วีย์ เขาจำคำสั่งของไทสันได้ ฮาร์วีย์เป็นคนทำตัวเงียบ ๆ ไม่เปิดเผยตัวตน ถ้าเขากล้าเปิดเผยตัวตนของฮาร์วีย์นั่นเท่ากับว่าเขากำลังรนหาที่ตายหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เลียมก็พูดเสียงเบาว่า “มิสเตอร์ยอร์ก มิสซิมเมอร์ ไม่ต้องกังวล ครั้งนี้เป็นความผิดของผมเอง ผมจะอธิบาย…”จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนหลังจากพูดและจ้องมองเคนและเจมี่ เขาพูดอย่างเยือกเย็น “แกทั้งสองคลานออกไปจากที่นี่ ถ้าแกกล้าที่จะยืนขึ้นโ
“นี่คือ…?” แมนดี้มองการแสดงออกของเอลล่าและไม่สามารถอดกลั้นจนตองถามออกมา“จริงสิ คุณทั้งสองยังไม่เคยเจอกันมาก่อน” ฮาร์วีย์ตบหัวตัวเองเบา ๆ เพราะความขี้ลืมของเขาและแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน “นี่คือด็อกเตอร์เกรฟส์จากแผนกฉุกเฉิน เราเคยพบกันมาแล้วครั้งหนึ่ง”“ด็อกเตอร์เกรฟส์ นี่คือภรรยาของผม ผมอยากขอความช่วยเหลือจากคุณ”แม้ว่าสีหน้าของผู้หญิงทั้งสองจะดูผิดปกติ แต่ฮาร์วีย์ก็กังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของแมนดี้มากกว่าและไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องตรงหน้าเมื่อเอลล่าได้ยินคำว่า ‘ภรรยา’ เธอก็ตกใจ ในช่วงเวลาต่อมาเธอสามารถดึงสติและยิ้มออกมาเล็กน้อย “มิสเตอร์ยอร์ก คุณยังหนุ่มและมีความสามารถ แม้แต่ภรรยาของคุณก็ยังสวยจนน่าทึ่ง ไม่ต้องกังวลค่ะ ฉันสัญญาว่าเธอจะไม่มีแม้แต่รอยแผลเป็นหลงเหลืออยู่”“เยี่ยมมาก ผมคงสบายใจมากที่ได้ยินจากปากของคุณ” ฮาร์วีย์ถอนหายใจอย่างโล่งอก เขามั่นใจกับทักษะทางการแพทย์และจริยธรรมของเอลล่า เอลล่ารับปากกับเขาจึงสามารถผ่อนคลายได้ในไม่ช้า แมนดี้ เซซิเลีย ละแองเจิลก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อรับการรักษาบาดแผลจู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็นึกถึงอาการบาดเจ็บของเชน ไนส์เวลล์ แล้วเขาก็ตัด
ผิวของแองเจิลเปลี่ยนเป็นสีซีดเมื่อเธอเห็นฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าเธอ เธอมองไปที่ท่าทางของแมนดี้ และสัญชาตญาณทำให้เธอต้องพยายามที่จะทำให้ทุกอย่างราบรื่น “เซซิเลีย พอได้แล้ว มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิด ด็อกเตอร์เกรฟส์รักษาบาดแผลของเราอย่างดีก่อนหน้านี้ เธอควรจะทำตัวเป็นสุภาพสตรีที่ดี”“แองเจิล เธอออกตัวแทนคนอื่นได้อย่างไร?” เซซิเลียหัวเราะอย่างเย็นชา “ทั้งหมดที่เธอทำก็แค่ใช้ยากับเราและเธอลืมไปหรือเปล่าว่าเราเกือบตายเพราะเศษขยะไร้ค่านี้? ฮาร์วีย์ฉันเตือนนายแล้ว อย่าคิดว่าเราจะลืมมันเพียงเพราะนายพาเรามาโรงพยาบาล”“ถ้าแค่คุณมีความสามารถบ้าง แม้จะเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไปเราก็คงไม่ถูกทำร้ายจากนีอาแบบนั้นหรอก ฉันแนะนำให้นายหย่ากับแมนดี้โดยเร็วที่สุด! การที่เธอแต่งงานกับแมวหรือหมาข้างถนนก็ยังดีกว่าแต่งงานกับขยะไร้ค่าอย่างนายเป็นร้อยเท่า!”เธอต้องการแยกฮาร์วีย์จากแมนดี้มาโดยตลอด ที่ผ่านมาเธอใช้วิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการทำเรื่องนี้ แต่เธออยากจะทำให้มันชัดเจนในวันนั้นบรรยากาศความอึดอัดครอบคลุมไปทั่วสีหน้าของฮาร์วีย์ดูไม่พอใจเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้นเมื่อเขาแค่พาแมนดี้และพวกเธอมารับการ