ร่างของเพื่อนร่วมชั้นชายคนสั่นกระตุกไม่หยุด เขากำท้องแน่นไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ พวกนักเลงคนอื่น ๆ ก้าวไปข้างหน้าและต่างก็รุมเตะเขาจนเขาเริ่มอ่อนแรงทุกสายตาตกตะลึงและหวาดกลัว พวกเขาเหลือบมองไปที่เจมี่และนีอาที่ทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา คนอื่น ๆ ก็ขมวดคิ้วสงสัยทั้งเจมี่และนีอาให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีของพวกเขามาก พวกเขาจะยอมให้คนอื่นมาทำลายงานของพวกเขาได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่าพวกนักเลงพวกนี้ถูกนีอาและสามีของเธอจ้างมา?“นีอาเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน เธอไม่จำเป็นต้องโหดร้ายขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ?” คนที่ชื่นชอบแมนดี้คนหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ“ไอ้บ้า! นายหมายความว่าอะไร? เกี่ยวอะไรกับฉัน? พวกหล่อนเองนั่นแหละที่ดึงดูดผู้ชายทุกประเภทเข้าหา มันเกี่ยวอะไรกับฉัน? นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” นีอายืนขึ้นและตะโกนด้วยความโกรธฮอตสปริงวิลล่าเป็นของตระกูลบรู๊ค และเจมี่ก็เป็นหนึ่งในตระกูลบรู๊คอีกด้วย พวกนักเลงพวกนี้จะกล้าสร้างความวุ่นวายถิ่นของตระกูลบรู๊คได้อย่างไร? พวกมันหยามเกียรติเจมี่แบบนี้ได้ยังไง?แม้ว่านีอาจะพูดแบบนั้น แต่ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็เข้าใจเป็นอย่างดี เหต
“โอ้? สาวสวยกำลังนินทาเราอยู่หรือเปล่า? หรือกำลังคุยกันว่าใครจะเป็นคนแรกงั้นหรือ? มั่นใจได้เลยพวกเราไม่ลำเอียงแน่นอน…”หนึ่งในนักเลงพวกนั้นเอามือจับไหล่ที่เย้ายวนของเซซิเลีย ใบหน้าของเขาดูหื่นกระหายเซซิเลียตื่นตระหนกและกรีดร้องอย่างโกรธเกรี้ยว“อย่าเอามือสกปรกของพวกแกมาแตะต้องตัวฉัน!”“หึ คุณคิดว่าฉันสกปรกงั้นเหรอ? ไม่ต้องกังวลอีกเดี๋ยวคุณก็จะสกปรกกว่าฉันเสียอีก แต่ฉันจะไม่เมินเฉยเย็นชากับคุณแน่นอน!”พวกนังเลงเลื่อนมือมาลูบคลำกรามของตัวเอง พวกมันเหมือนมีน้ำลายเอ่อล้นออกมาจากปากสกปรกนั่นใบหน้าของแองเจิลซีดขาว เธอหลบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังแมนดี้ด้วยน้ำตาคลอแมนดี้กอดแองเจิลไว้ในอ้อมแขนของเธอขณะที่ค่อย ๆ ยืนขึ้น เธอรู้ดีว่าคนบงการเรื่องนี้ต้องไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากนีอา โฮเวลล์“นีอา ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาเรามีความขัดแย้งกันมากมาย ฉันจะขอโทษเธอ แต่เธอมีเหตุผลอะไรถึงทำให้เธอต้องทำถึงขนาดนี้?” แมนดี้พูดพลางขมวดคิ้ว“แมนดี้ เธอคิดว่าฉันใส่ใจงั้นเหรอว่าเธอจะมีผู้ชายในสต็อกเท่าไหร่? ฉันจะไปรู้เหรอว่าเธอมีความสัมพันธ์แบบไหนกับพวกมัน? ตอนนี้ฉันกลัวจนตัวสั่น! ที่รักคะ ปกป้องฉันด้วยนะคะ!”นีอา
แมนดี้และคนอื่น ๆ กลัวจนตัวแข็งทื่อ พวกเขารู้ถึงผลที่จะตามมาหากไปยุ่งกับนักเลงพวกนี้แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยมีฐานะก็ตาม“เอาล่ะ คุณผู้หญิงหยุดดื้อรั้นได้แล้ว หรือนั่นจะพูดเพื่อให้เราสนุกด้วยกันเหรอ?”พวกนักเลงตรงหน้าทำท่าทางความอยากรู้อยากเห็น“ถ้าคนสวยบอกไม่ได้ ก็มาสนุกด้วยกันจะดีกว่า” นักเลงอีกคนตอบ“ใช่ ใช่ ถูกต้อง…”พวกนักเลงตรงหน้าหัวเราะโห่ร้องถูกใจ“เอาล่ะ คนสวยเรามาเริ่มกันเลยไหม?”พวกนักเลงเอื้อมมือไปที่ใบหน้าของแมนดี้ทันทีที่เขาพูดจบเพียะ!แมนดี้รู้สึกโกรธและตบหน้านักเลงพวกนั้นพวกมันตัวแข็งทื่อ พวกมันประหลาดใจที่ผู้หญิงคนนี้ที่ดูไม่มีพิษภัยจะกล้าที่จะทำรุนแรงกับพวกเขา“คนสวย กล้าตบฉันงั้นเหรอ?! บัดซบ! ตบหน้าฉันงั้นหรือ? คนสวยคิดว่าเพียงเพราะเราทำดีกับเธอนั่นจะหมายความว่าเธอเป็นคนที่น่าสนใจขนาดนั้นเลยเหรอ? นังแพศยา!”นักเลงที่ถูกตบเกรี้ยวกราดมาก เขาเสียหน้าเป็นที่สุด พวกเขาทั้งหมดใช้ชีวิตตามท้องถนน พวกเขาจะมีจิตใจที่อ่อนโยนกับผู้หญิงได้อย่างไร?นักเลงพวกนั้นเตะแมนดี้และเพื่อนของเธอจนล้มลงกับพื้นแมนดี้เจ็บปวดอย่างมาก ทั้งสามคนต่างพากันลุกขึ้นยืน แมนดี้ดูจะแย่ที่สุด
ที่ข้าง ๆ ห้องจัดงานเลี้ยงภายในฮอตสปริงวิลล่าฮาร์วีย์นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ ในขณะที่เลียมยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าเขาหลังจากอยู่กับไทสันตลอดช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เลียมก็ได้รู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์เขาทำได้เพียงแค่เชื่อฟัง ไม่มีแม้แต่คำต่อต้านที่จะพบในตัวเขาเลียมรู้ดีว่าถ้าฮาร์วีย์ทำให้เห็นถึงสิ่งที่เขาสามารถทำได้ การฆ่าเลียมนั้นก็เป็นเพียงแค่งานเล็ก ๆ น้อย ๆไทสันแสดงให้เห็นความเมตตาของฮาร์วีย์ ถ้าไม่เช่นนั้น เลียมคงลงไปนอนหลับไหลไปกับฝูงปลาใต้ทะเลไปแล้ว“ฉันได้ยินมาว่าคุณยังคงเป็นคนของตระกูลบรู๊คอยู่ ดูเหมือนว่าคุณจะทำได้ดีในเมืองนิอัมมี่นี่นะ”ฮาร์วีย์ไม่ได้มองไปที่เลียม แต่เขากลับเอาแต่เล่นโทรศัพท์เครื่องเก่าในมือหลังจากได้ยินแบบนั้น เลียมก็เริ่มสั่นอย่างกังวล“นายท่านยอร์ก นี่เป็นเพียงความสัมพันธ์ในอดีต ถ้านายท่านเห็นว่าตระกูลบรู๊คไม่คู่ควร คนของผมจะตัดสัมพันธ์กับพวกเขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”“คนของนายงั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นเผยยิ้มจาง ๆเพียะ!เลียมตบหน้าตัวเองและพูดว่า “ผมหมายถึงคนของนายท่านครับ ลิ้นผมพันกันมั่ว โ
ที่ห้องจัดงานเลี้ยง ใบหน้าของแมนดี้ปูดบวมจากการตบและปากของเธอเต็มไปด้วยเลือดสด ๆเซซิเลียและแองเจิลก็ถูกพวกนักเลงบังคับให้นั่งลงไปที่พื้นคนอื่น ๆ ตกใจ แม้ว่าพวกเขาคิดว่านีอาทำเกินไป แต่ก็ไม่มีใครที่จะพูดเรื่องนี้กับเธอ แม้แต่คนที่ชื่นชอบแมนดี้ก็ยังสั่นสะท้านกลัวจนหัวหดนีอาตอนนี้ที่บ้าคลั่งไม่สนใจใคร หากมีใครสักคนพูดขึ้นมา พวกเขาคงจะโดนลูกหลง“ไอ้ลูกเขยขยะนั่นกลับเข้ามาหรือยัง? นี่เป็นเมียของมัน! มันไม่คิดจะปกป้องเมียมันเลยหรือไง?”“ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันได้เห็นฉากนี้ ลูกเขยขยะนั่นมีเกียรติอะไรบ้าง? แม้ว่ามันจะอยู่ที่นี่ แต่จะสามารถรับมือกับสถานการณ์นี้ได้งั้นหรือ?”“เจมี่มาจากตระกูลบรู๊ค อ่า คราวนี้แมนดี้คงทำพลาดไปแล้ว”“มันจะดีมากถ้าเรื่องต่าง ๆ จบลงแบบนี้ จะเป็นอย่างไรถ้าพวกนักเลงพวกนี้…”คนอื่น ๆ ไม่สามารถทนมองได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าดาวประจำมหาวิทยาลัยของพวกเขาจะมาถึงจุดนี้ได้ ถ้าเพียงเธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่มีความสามารถมากกว่านี้เธอก็จะไม่ถูกรังแกเช่นนี้ในตอนนี้ในสายตาของผู้คนจำนวนมากไม่ว่าฮาร์วีย์อยู่หรือไม่ก็แตกต่าง แม้ว่าเขาจะอยู่ตรงนี้ เขาจะจัดการสิ่งที่เ
“ที่รัก…มันเป็นความผิดของผม…ผมไม่ควรออกไปข้างนอก…คุณโอเคไหม? คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ตัวสั่นขณะที่เขาพูดด้วยความเสียใจที่เขาลุกออกไปข้างนอกแมนดี้แทบจะลืมตาไม่ขึ้น เธอมองไปที่ฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเธอ มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย เธอยิ้มตอบ“ที่รัก…ฉัน…ฉันไม่เป็นไร”นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอพูดแบบนั้นในรอบสามปีของการแต่งงานระหว่างทั้งสองสน แต่ฮาร์วีย์ยังไม่รู้ตัวเขาค่อย ๆ อุ้มแมนดี้ขึ้นจากพื้นดิน ใบหน้าของเขามืดมนทันทีพวกนักเลงที่จับเซซิเลีย และแองเจิลผลักพวกหล่อนออกไปเมื่อพวกเขาเห็นหนึ่งในตัวพวกมันเองถูกทำร้ายเช่นนั้น พวกมันพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์พวกนักเลงตรงหน้าหัวเราะ“ไอ้ขยะ นายยังคงปกป้องเมียนายแม้จะนายมีรูปร่างแบบนี้งั้นเหรอ? เราจะทำมันต่อหน้านาย! ฮ่า ๆ ๆ... ”นักเลงอีกคนหัวเราะอย่างเย็นชา พวกเขาเป็นลูกน้องของเลียม ไอ้ลูกเขยขยะนี่น่ะเหรอ พวกเขาไม่ชายตาแลแน่นอนฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจพวกนักเลงเลย เขาปลอบใจแมนดี้แล้วคว้าขวดเบียร์เปล่าจากโต๊ะเพล้ง!ฮาร์วีย์เหวี่ยงแขนและตีหัวนักเลงคนนั้นด้วยขวด มันเจ็บปวดอย่างมากจนนอนเป็นอัมพาตอยู่ที่พื้น“ฉัน…”นักเลงอีกคนพุ่งเข้าหาฮาร์ว
“ขยะอย่างนายมีอะไรให้ประหลาดใจริง ๆ แต่นายลืมคิดไปหรือไงว่าที่นี่มันถิ่นของใคร? นายจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ทั้งที่มีลมหายใจได้แน่นอน!”เจมี่ยิ้มเยาะเย้ย เขาสังเกตเห็นว่าเลียมนั่งอยู่ที่พื้นทางเข้าแต่มีใบหน้าซีดราวกับกระดาษฮาร์วีย์ปล่อยให้เซซิเลีย และแองเจิลดูแลแมนดี้ และเขาเดินตรงเข้าไปหาเจมี่ด้วยสีหน้าเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง เขาเขวี้ยงที่เขี่ยบุหรี่ใส่ใบหน้าของเจมี่พลั่ก!ใบหน้าของเจมี่ปูดบวม ฟันของเขาก็หลุดร่วงออกจากปาก“แก…แกกล้าทำร้ายฉันได้ยังไง? ลูกเขยขยะอย่างแกอยาากตายใช่ไหมฮะ?!”เจมี่กุมใบหน้าทันที เขาทั้งตกใจและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน“แกกล้าทำร้ายผู้ชายของฉันแบบนั้นได้อย่างไร?! ไอ้ถังขยะไร้ค่า แกกล้ามาก!”นีอาพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์เหมือนคนบ้าพร้อมที่จะตบหน้าฮาร์วีย์ให้จมดินฮาร์วีย์เหวี่ยงมือขวาฟาดไปที่ใบหน้าของนีอาจนเธอล้มลงกับพื้น“ฉันไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อน แต่ถ้าใครกล้ามาแตะต้องเมียของฉัน ฉันจำเป็นต้องฝ่าฝืนกฎนั้นของตัวเอง!”ในช่วงจังหวะนั้นเขาเตะเข้าที่กลางท้องของนีอาจนเธอกระเด็นกลิ้งไปหาเจมี่คนอื่น ๆ ต่างตกะลึง ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่จัดการกับพวกนักเลง แต่เขายัง
ใบหน้าที่ถูกศัลยกรรมของนีอาถูกทุบตีอย่างรุนแรงและบิดเบี้ยวไปหมดเคนเดินเข้าไปหาเธอและเหลือบมองอย่างรวดเร็ว ความโกรธเริ่มก่อตัวขึ้นภายในตัวเขาเขาอยากสนุกที่บ้านของเจมี่ในคืนนี้ แต่ใครจะไปคิดว่านีอาจะกลายเป็นแบบนี้? อารมณ์ของเคนถูกพังทลายสายตาของเคนจับจ้องไปที่เจมี่ คนที่ไร้ซึ่งความสามารถคนหนึ่ง“เกิดอะไรขึ้น?” เคนถามอย่างเย็นชา“มันจบแล้ว! มันจบแล้ว! นั่นคือ เคน บรู๊ค จากตระกูลบรู๊ค!”“ฮาร์วีย์ ไอ้คนโง่! ตอนนี้เขาไม่สามารถหนีไปได้แล้ว!”“เคนเป็นคนที่มีนิสัยไม่ดีมีความคิดผิดเพี้ยนมาโดยตลอด ไม่เพียงแต่ฮาร์วีย์จะต้องเผชิญกับผลที่ตามมา แต่แมนดี้และสาว ๆ ก็ต้องแปดเปื้อนไปด้วย…”คนอื่น ๆ เนื้อตัวสั่นเทาเหมือนใบไม้บนกิ่งไม้ที่สั่นไปตามลม เคนจากตระกูลบรู๊คเป็นคนที่โหดเหี้ยม ชื่อเสียงของเขาเป็นที่รู้จักกันดี เพียงแค่เอ่ยชื่อออกมาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนส่วนใหญ่กลัวจนตาย ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าที่เขายืนอยู่ที่นี่ที่เต็มไปด้วยความโกรธนี้“เฮ้อ นี่คือสาเหตุที่คนอื่น ๆ ต้องเข้าใจว่าตัวเองมีความสามารถอะไร เขาควรรู้ว่าอะไรทำได้และทำไม่ได้ จริงไหม?”“ใครบอกให้เขาหยิ่งผยองอย่างนั้น? เขามีโอกาส