ในขณะเดียวกัน ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยจากฮ่องกงก็เข้ามาตรวจอาการของพอลลี่พวกเขาทั้งหมดถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นหมอกดำบนหน้าผากของเธอสลายไปและลมหายใจของเธอก็กลับมาสม่ำเสมออย่างที่ควรแม้แต่ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยอันดับหนึ่งอย่างจอน เซอร์เรย์ก็ยังประหลาดใจกับสิ่งนี้ เขารับรู้ได้ถึงอาการของพอลลี่ แต่การจะช่วยเหลือเธอนั้นถือเป็นงานที่ยากสำหรับเขาเนื่องจากต้องใช้พลังงานจำนวนมากเขาไม่เคยคาดหวังว่านอกจากเขาแล้วจะมีใครที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้อย่างง่ายดายซีน่าที่เข้ามาด้วยความรีบร้อน เมื่อเธอเห็นว่าปรมาจารย์ฮวงจุ้ยเงียบไป เธอพูดขึ้นอย่างกระวนกระวาย “อาจารย์เซอร์เรย์ มาดูแม่ของฉันเร็วเข้า!”“เธอดูไม่ดีเลย ตอนนี้เธอดูสงบ แต่เธออาจมีอาการชักได้ทุกเมื่อ”ใบหน้าของซีน่าเต็มไปด้วยความกลัวขณะที่เธอพูดแบบนี้จอนก้าวเข้ามาดูใกล้ ๆ จากนั้นเขาก็กระแอมและพูดอย่างสงบว่า “คุณหนูแฮมิลตัน นายหญิงลำดับที่สี่ ฟื้นตัวได้ดีมากในขณะนี้ เธอไม่เหมือนกับคนอื่น ๆ ที่กำลังทนทุกข์กับความทรมาน และเราไม่ต้องไล่ผีออกจากตัวเธอด้วย“ปล่อยให้หมอเป็นคนจัดการเถอะ“อีกอย่าง ให้เธอเก็บยันต์นี้ไว้ ด้วยสิ่งนี้ จะไม่มีอะไรผิดพลาด”
"หยุด!"เมื่อฮาร์วีย์ออกจากห้องโถง ผู้คุ้มกันหลายคนในชุดสูทสีดำก็ตามเขามาไม่ว่าพวกเขาจะแต่งตัวแบบไหนแต่ผู้ชายเหล่านี้ก็ไม่ใช่ผู้คุ้มกันตระกูลแฮมิลตัน ด้วยใบหน้าที่เย็นชา พวกเขามองปราดไปที่ฮาร์วีย์ชายที่เป็นผู้นำเป็นชายร่างกำยำและหัวโล้น ไม่มีผมสักเส้นบนศีรษะกลมใสของเขา เขาหรี่ตาและพูดกับฮาร์วีย์ด้วยน้ำเสียงถือตัว “นายคือฮาร์วีย์ใช่ไหม? ฉันคือผู้คุ้มกันของอาจารย์เซอร์เรย์ลีวายส์ เซอร์เรย์“อาการของนายหญิงลำดับที่สี่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน อาจารย์เซอร์เรย์คิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะได้เห็นทักษะของพวกหน้าใหม่อย่างนาย เขาหวังว่านายจะกลับเข้าไปที่คฤหาสน์และแก้ปัญหาให้“นายต้องเข้าใจว่าอาจารย์เซอร์เรย์เป็นปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยอันดับหนึ่งในฮ่องกง นี่ถือเป็นเกียรติของนายที่จะให้เขาเป็นผู้รับรองทักษะของนายล่ะ!”แม้ว่าลีวายส์ต้องการให้ฮาร์วีย์กลับไปที่คฤหาสน์เพื่อช่วยพอลลี่แต่กิริยาท่าทางของเขากลับเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง เขามองว่าฮาร์วีย์เป็นคนที่มีทักษะต่ำต้อยกว่าเขาด้วยมุมมองที่ลีวายส์เห็น นี่ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับฮาร์วีย์“รับรองทักษะของฉัน?"แก้ปัญหาให้?"ฮาร์วีย์ย
จากมุมมองของลีวายส์ การที่ใครสักคนจะได้รับการยอมรับจากจอน เซอร์เรย์จะทำให้คน ๆ นั้นมีชีวิตที่หรูหราอยู่บนกองเงินกองทองและผู้หญิง ไม่สำคัญว่าเขาจะตาบอดหรือพิการ อย่างไรเสียอนาคตของคนผู้นั้นก็จะราบรื่น!ฮาร์วีย์ไม่อยากไขว่คว้าโอกาสทองเช่นนี้ไว้ได้อย่างไร?ในขณะนี้ลีวายส์รู้สึกอิจฉาฮาร์วีย์ยิ่งกว่าเก่า“ลูกกระจ๊อกอย่างนายอย่ามาขวางนะ หลีกทางไปได้แล้ว"อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์ยังคงมึนตึงเช่นเคย เขาไม่มีทีท่าว่าจะกลับเข้าไปที่คฤหาสน์อย่างแน่นอน“ฉันต้องรีบกลับบ้านไปทานมื้อเย็น”“จุ๊ จุ๊ จุ๊ เราก็คงต้องใช้ไม้หนักกับนายสินะ!”ลีวายส์แค่นเสียงอย่างประชดประชัน ใบหน้าของเขาเย็นชา“ไอ้เวร! ทั้งที่อับจนหนทางขนาดนี้แต่นายก็ยังคิดว่าตัวเองจะทำตามอำเภอใจได้หรือไง! ต้องขออภัยด้วย แต่ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้ไม้แข็งกับนายเท่านั้น!“นายคิดว่าแค่ทักษะธรรมดา ๆ ของนายจะทำให้นายหญิงดีขึ้นได้ถึงขนาดไหนกัน? ฝันไปเถอะ! ในเมื่อนายไม่คว้าโอกาสเอาไว้และอยากรนหาที่ตาย ก็อย่าโทษฉันแล้วกัน!”ลีวายส์โบกมือแล้วดีดนิ้วเป็นสัญญาณเนื่องจากฮาร์วีย์ไม่ฟัง เขาจึงต้องใช้กำลังบังคับฮาร์วีย์บอดี้การ์ดหลายคนดีดนิ้วก่อนจ
“นาย-นาย…”นิ้วที่สั่นเทาของซีน่าชี้ไปที่ฮาร์วีย์ เธอโกรธมาก ร่างกายของเธอสั่นด้วยความโกรธ“แม่ฉันกำลังจะตายแล้ว! รีบไปรักษาเธอเร็วเข้า!“ถ้าแม่ฉันตาย นายจะรับผิดชอบไหวไหม"ฉันจะบอกนายให้นะ ถ้าแม่ของฉันเป็นอะไรไปเพราะนาย ฉันจะฆ่านายและฝังนายไปพร้อมกับศพของเธอ!”ซีน่าจ้องฮาร์วีย์ รู้สึกว่าความคับข้องใจของเธอก่อตัวขึ้น“หยุดคิดที่จะถ่วงเวลาฉันเพราะหวังผลประโยชน์ที่มากไปกว่านี้เถอะ!"ฉันขอเตือนนายเอาไว้เลย ถ้านายไม่ช่วยเธอ นายจะไม่ได้อะไรสักอย่าง!”เนื่องจากคนอื่น ๆ หลายคน รวมทั้งจอนและสการ์เลตต์ต่างยอมรับความสามารถของฮาร์วีย์ในด้านฮวงจุ้ย ซีน่าจึงคิดว่าเขาจะสามารถช่วยพอลลี่ได้ฮาร์วีย์ควรจะรู้สึกขอบคุณ เพราะอย่างไรเสียนี่ก็เป็นโอกาสที่เขาจะสร้างชื่อให้กับตัวเอง!ดังนั้น ฮาร์วีย์ควรไปช่วยแม่ของเธออย่างเต็มใจแทนที่จะทำตัวเสแสร้งเช่นนี้เขาไม่รู้หรือไงว่าสถานะแม่ของเธอนั้นสูงส่งเพียงใด? มันควรจะถูกถือว่าเป็นพรจากสวรรค์ที่คนชั้นต่ำเช่นเขาได้รับโอกาสในการทำให้ใบหน้าอันสูงส่งของแม่ของเธอต้องแปะเปื้อน"คุณหนูแฮมิลตัน คุณคงเข้าใจอะไรผิดแน่ คุณไม่สมควรได้รับความเคารพนอบน้อมจากผมเลยด้ว
“ยอร์ก ฉันเตือนนายแล้วไง! นายจองหองเกินไป!”“ถ้าแม่...”ก่อนที่ซีน่าจะพูดจบประโยค โทรศัพท์ของเธอก็สั่นทันที เธอตกใจรีบนักกดรับในทันทีในชั่วพริบตา สีหน้าหยิ่งยโสของเธอก็ลดลง หลังจากที่เธอวางสาย เธอก็หลั่งน้ำตาออกมาอย่างน่าเกลียด“เกิดอะไรขึ้น?”เมื่อเห็นซีน่าดูคล้ายจะใจสลาย สการ์เลตต์รู้สึกประหม่าอย่างเห็นได้ชัดพอลลี่จะตายไม่ได้!เพราะถ้าเธอตาย แผนของวินซ์ก็พังจนหมด!วินซ์สัญญาว่าจะให้เธอปกครองฮ่องกงและลาสเวกัสในฐานะนายหญิงแห่งยอร์กนั่นคือกรณีที่แผนสำเร็จ ในขณะนี้สการ์เลตต์กังวลยิ่งกว่าซีน่าที่ร้องไห้สะอื้นเสียอีก“ตามหมอ! พวกเขาบอกว่าแม่ของฉันอยู่ในอาการวิกฤต ดังนั้นฉันควรเตรียมตัวให้พร้อม…”“จะทำยังไงดี? ทั้งคนทำยังไงดี?”ความเย่อหยิ่งถือดีของซีน่าหายไปในอากาศ ราวกับว่าบุคลิกที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของเธอไม่เคยมีมาก่อน ตอนนี้เธอสะอึกสะอื้น ลนลาน และตื่นตระหนก“แม่ฉันกำลังจะตาย! เธอกำลังจะตาย!“ไม่… ไม่ใช่แม่ของฉัน…”ปัง!เมื่อเห็นซีน่าร้องไห้อย่างประหม่า สีหน้าของสการ์เลตต์ก็เปลี่ยนไป เธอกัดฟันอย่างข้างแขนและในที่สุดก็ตัดสินใจยอมจำนนต่อฮาร์วีย์ เธอคุกเข่าลงบนพื้นส
“ช่วยพวกเขาที! เราต้องรีบหาทางช่วยพวกเขา!”เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนบุกเข้ามาในห้องโถงทันที เสียงกรีดร้อง ความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาอย่างชัดเจนพวกเขาตกใจกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน พวกเขาทั้งหมดหันไปมองฮาร์วีย์โดยอัตโนมัติ เพราะพวกเขารู้ว่าชายหนุ่มเป็นคนเดียวที่จะช่วยพวกเขาได้ฮาร์วีย์เช็ดเลือดระหว่างนิ้วของเขาด้วยทิชชู่ ดูเย่อหยิ่งและสงบ เขาส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้สการ์เลตต์และพูดเบา ๆ ว่า “ถ้าจะให้ช่วยเรื่องนี้ด้วยต้องคุกเข่าอ้อนวอนกี่ครั้งกัน?”สการ์เลตต์กัดฟัน ใบหน้าของเธอซีด เมื่อไม่กี่วินาทีก่อน เธอสาบานว่าจะไม่คุกเข่าให้ฮาร์วีย์อีก ถึงกระนั้น ตอนนี้… เธอกลับไม่มีทางเลือก เธอทรุดตัวลงคุกเข่าและเอ่ยปากขอร้องเขานายหญิงและผู้สืบทอดรุ่นที่สองของตระกูลแฮมิลตันมีความสำคัญต่อแผนการของวินซ์ ดังนั้นพวกเขาจะต้องไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่ปลายเส้นผมสการ์เลตต์ได้แต่ทนรับความอัปยศอดสูเหล่านี้ไว้กับตัวเองเพื่อเห็นแก่วินซ์ เธอยอมลดตัวลงไปหาฮาร์วีย์ด้วยความเต็มใจในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ก็รักษาคำพูดของเขา เนื่องจากเขาสัญญากับสการ์เลตต์เอาไว้แล้ว เขาจึงช่วยตระกูลแฮมิลตันผู้ก
นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าฮาร์วีย์ไม่สนใจเรื่องฮวงจุ้ยเท่าไหร่แล้ว และเขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับคำสรรเสริญเยินยอของอีกฝ่าย...นอกจากนี้เขายังรู้ว่าจอนกำลังชื่นชมเขาอย่างมีนัยยะ ชายผู้นี้มีแรงจูงใจซ่อนเร้น และทุกคำพูดที่พูดก็เพื่อกระตุ้นให้ฮาร์วีย์ตอบโต้บทสนทนากับเขา“ได้ยินว่านายมาจากประเทศจีน นายฝึกที่ภูเขาหลงหูในตำนานหรือไม่“แต่ฉันได้ยินมาว่าสำนักนักบวชไม่เคยรับคนที่มีนามสกุลทั่วไป ฉันสงสัยจังว่านายเข้าไปศึกษาที่นั่นได้ยังไง”จอนพยายามทดสอบฮาร์วีย์สำนักนักบวชตั้งอยู่บนภูเขาหลงหู ซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทางฮวงจุ้ยที่มีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ H อันยิ่งใหญ่“ก็อย่างที่ผมบอก ผมไม่ใช่ปรมาจารย์ฮวงจุ้ย อันที่จริงผมไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับฮวงจุ้ยเลย”ฮาร์วีย์ยังคงอดกลั้นและขรึมดังเดิม เหตุผลที่เลือดของเขาสามารถกระจายวิญญาณชั่วร้ายออกจากพลังงานหยินได้ เพราะเขาปลิดชีพผู้คนในสนามรบมาหลายปีแล้ว จิตสังหารของเขาถูกยับยั้งลงไปหลังจากที่เขาเกษียณตัวเองออกมา แต่มันได้ฝังลึกอยู่ในสายเลือดของเขา ดังนั้นเลือดของเขาจึงมีคุณสมบัติพิเศษแต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะอธิบายให้กับอีกฝ่ายฟังได้ ถ้าเขาทำเ
จอนชี้ไปที่สาวสวยที่พาฮาร์วีย์มาที่นี่หญิงสาวยิ้มอย่างเข้าใจแล้วกดรับสายทันที ไม่นาน ชายหล่อหลายคนในชุดสูทก็เข้ามาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่แต่ละคน"เปิดออกมา"จอนโบกมือสั่งให้พวกเขาเปิดกระเป๋าเดินทาง พวกเขาปฏิบัติตามทันทีกองธนบัตรสีสันสดใสถูกเปิดเผยให้ฮาร์วีย์เห็นหนึ่งในนั้นเต็มไปด้วยธนบัตรมูลค่าหนึ่งพันดอลลาร์ฮ่องกงอีกใบเต็มไปด้วยธนบัตรมูลค่าหนึ่งร้อยดอลลาร์สหรัฐใบสุดท้ายเต็มไปด้วยธนบัตรมูลค่าหนึ่งร้อยยูโรธนบัตรถูกกองไว้อย่างเรียบร้อย มีกลิ่นหมึกใหม่เอี่ยมโชยออกมา กลิ่นนั้นค่อนข้างรุนแรงและทำให้หลายคนแทบหยุดหายใจชายในชุดสูทใบหน้าบึ้งตึงด้วยความอิจฉา พวกเขาไม่มีทางทำเงินได้มากขนาดนี้แม้ว่าพวกเขาจะทำงานหนักทั้งชีวิตก็ตามฮาร์วีย์หรี่ตาลงด้วยความสงสัย สายตาของเขาจับจ้องไปที่กระเป๋าเดินทางที่เปิดอยู่ก่อนจะหันไปหาจอนด้วยความสนใจ “ของพวกนี้มันหมายความว่ายังไง อาจารย์เซอร์เรย์”จอนผลักกระเป๋าที่มีเงินดอลลาร์ฮ่องกงไปตรงหน้าฮาร์วีย์และพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “ในนั้นมีเงินสิบล้านดอลลาร์ฮ่องกง ถือว่าเป็นการขอบคุณที่ช่วยนายหญิงคนที่สี่และสมาชิกตระกูลแฮมิลตันคนอื่น ๆ“ไม่ว่าอย่างไร