การจ้องมองของฮาร์วีย์เต็มไปด้วยความนึกสนุก เขาหรี่ตาและถามจอนอย่างไม่แน่ใจ “แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับเงินยูโรในกระเป๋าใบสุดท้ายล่ะ?”ตามอัตราแลกเปลี่ยนมูลค่าเงินของกระเป๋าเดินทางที่เป็นเงินยูโรควรจะสูงที่สุด ดังนั้นคำขอต่อไปต้องเป็นคำขอที่สำคัญที่สุดเป็นแน่"วิเศษไปเลยนายนี่เป็นคนฉลาดมากจริง ๆ!”ความชื่นชมถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของจอน เขาสนใจไหวพริบและความเฉลียวฉลาดของฮาร์วีย์จอนโบกมือ พลิกกระเป๋าเดินทางทันที แล้วปล่อยให้ธนบัตรกองพะเนินเป็นเนิน “นี่คือการซื้อวิชาลับที่นายเคยใช้เพื่อปราบปรามวิญญาณชั่วร้ายเมื่อครู่ รวมทั้งจ้างให้นายทำงานในสถาบันเซอร์เรย์…”“สิบล้านยูโรเพื่อซื้อวิชาลับของผม? ไม่เพียงเท่านั้น คุณยังต้องการให้ผมไปทำงานให้คุณไปตลอดชีวิตด้วยงั้นหรือ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่จอนพูด ฮาร์วีย์ก็ส่งยิ้มแกน ๆ มาให้เขา ซึ่งแทบจะเรียกว่ายิ้มไม่ได้เลยความเย้ยหยันเพิ่มขึ้นในสายตาของเขา เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเล็กน้อย “พระเจ้า! คุณนี่มันเจ้าแผนการจริง ๆ เลยนะ อาจารย์เซอร์เรย์“คุณไม่กลัวหรือว่าแผนของคุณอาจจะสมบูรณ์แบบเกินไปและต้องจบลงด้วยการฆ่าตัวเอง?”หญิงงามที่อยู่ข้างจอนขมวดคิ
“สำหรับปรมาจารย์ฮวงจุ้ยแล้ว ไม่อาจมีปรมาจารย์ฮวงจุ้ยคนไหนแข็งแกร่งกว่าตัวเขาเองได้“เพราะมันจะส่งผลต่อสถานะของเขาเท่านั้น“คุณดูจริงใจมากในตอนที่พยายามจะดึงให้ผมเข้าไปร่วมด้วย แต่ผมมั่นใจว่าคุณจะฆ่าผมทันทีเมื่อคุณพบว่าการตายของผมจะเป็นประโยชน์ต่อคุณมากกว่า ผมพูดผิดหรือเปล่า?”จอนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะฉลาดหลักแหลมและมองการณ์ไกลถึงเพียงนี้...อย่างไรก็ตาม เขาไม่แสดงอาการประหลาดใจและยิ้มอีกครั้ง เขาตบไหล่ฮาร์วีย์อย่างเอ็นดูและพูดอย่างภาคภูมิว่า “ฮาร์วีย์นะ ฮาร์วีย์ สิ่งที่นายคาดเดาฟังดูไม่เข้าท่าเลย คำพูดของนายกำลังใส่ร้ายฉันอยู่นะ!“ฉันยอมรับว่าฉันรักชื่อเสียงและเงินทอง แต่ฉันก็รู้ว่าอะไรทำได้และทำไม่ได้!“ฉันไม่ชอบเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเรื่องน่ากลัวน่ากลัวอย่างการฆ่าคนเพื่อเงินเพียงเล็กน้อยหรอก ฉันดูเหมือนคนที่กล้าจะทำอะไรแบบนั้นหรือไง“นายยังเด็กมากนะ แต่ทำไมถึงมีความคิดในแง่ลบได้ถึงขนาดนั้น”จากนั้นจอนก็ถอยกลับไปนั่งและจิบชา เขายังคงยิ้มอย่างเป็นมิตร “ลองคิดดูสิ ถ้าฉันร้ายกาจจริงอย่างที่นายว่า ทำไมฉันต้องมอบเงินให้นายตั้งแต่แรกด้วย? ทำไม
“แล้วไง?”ฮาร์วีย์ยังคงไม่หวั่นไหว ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ“ขออภัย แต่ผมยังต้องไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษเพื่อดูว่าผมจะสามารถช่วยราชาแห่งการพนันได้หรือไม่“ถ้าผมช่วยเขาได้ ผมเชื่อว่าเขาจะตอบแทนผมได้มากกว่าที่คุณเสนอมาเป็นพันเท่า”ฮาร์วีย์มองธนบัตรสีเขียวที่กระจัดกระจายบนพื้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจากไป“เฮ้อ…”จอนหยิบซิการ์ออกมาจุด เขาพ่นควันออกมาขณะที่มองตามหลังฮาร์วีย์“ฉันให้เกียรตินายและเรียกนายด้วยชื่อจริงเวลาที่คุยกับนายเลยนะหนุ่มน้อย“แต่นายก็ยังหยิ่งผยองเพียงเพราะนายยังเด็กและกระฉับกระเฉง“นายกำลังบีบให้ฉันไม่มีทางเลือก!“ฉันจะสั่งสอนนาย!“ฉันจะทำให้นายรู้ว่าการมีเรื่องกับคนที่อยู่เหนือตัวเองมันเป็นยังไง!”ท่าทางใจดีและอ่อนโยนของจอนหายไปทันทีบรรยากาศเต็มไปด้วยความดุร้ายและหยิ่งยโสของชนชั้นสูงที่ถูกปฏิเสธฮาร์วีย์หันกลับไปและหรี่ตามองจอนด้วยความอยากรู้อยากเห็น“แหม ๆ คุณจะสู้กับผมเหรอท่านเซอร์เรย์?”“เปล่า ฉันแค่จะสั่งสอนนายนิดหน่อยเพื่อที่นายจะได้รู้จักขีดจำกัดของตัวเอง”จอนโบกมือให้หญิงงามที่อยู่เคียงข้างเขาอย่างเงียบ ๆ มาตลอดเวลา “เนลล่า ให้ฮาร์วีย์อยู่ต่อเพ
ปัง!แต่เนลล่าไม่มีโอกาสได้ฟันฮาร์วีย์ด้วยดาบของเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้พยายามอีกครั้ง ฮาร์วีย์ก็ยกขาของเขาและเตะเธออย่างแรงไปแล้วเธอปลิวไปอีกครั้งและลงเอยด้วยการกระแทกเข้าที่ชั้นไม้ราคาแพงด้านหลังเธอ แรงกระแทกรุนแรงมากจนเธอบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถแม้แต่จะรวบรวมเรี่ยวแรงที่จะลุกกลับขึ้นมาได้ในเวลาเดียวกันดาบไม้ท้อในมือของเธอก็หักครึ่งเนลล่าจ้องดาบที่หักด้วยความเหลือเชื่อ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวังฮาร์วีย์ไม่สนใจแต่อย่างใด เขาเดินผ่านประตูออกไปอย่างเมินเฉยราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในไม่ช้าเขาก็เจอกับคนกลุ่มเล็ก ๆ และเห็นจอน ซึ่งกำลังถือแผ่นฮวงจุ้ย ฮาร์วีย์เดินไปหาชายคนนั้นและยืนกอดอกต่อหน้าเขาเขารวดเร็วมากจนคนของสถาบันเซอร์เรย์ไม่ทันได้รู้ตัวเมื่อพวกเขารู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ฮาร์วีย์ก็ได้ขวางทางของจอนเอาไว้แล้วจอนชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์ยืนอยู่ตรงหน้าเขา“อภัยให้ผมด้วยอาจารย์เซอร์เรย์”ฮาร์วีย์เหวี่ยงมือของเขาไปที่ลูกศิษย์คนหนึ่งซึ่งกำลังสนทนากับจอน ทำให้ลูกศิษย์คนนั้นกระเด็นออกไปหลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็ยิ้มให้จอนอย่างอบอุ่น“โลกกลมจังเลยนะอาจารย์เซอร์เ
บรรยากาศเบื้องหน้าเยือกเย็นกว่าสิ่งใด...มันเย็นจัดจนดูเหมือนห้องนั้นทำจากน้ำแข็งจนใคร ๆ ก็จะต้องสั่นด้วยความหนาวรอบ ๆ ฮาร์วีย์มีผู้คนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้นพวกเขาต่างใกล้ตาย พวกเขาดูน่าสมเพชและหมดสภาพอย่างยิ่ง แต่ทุกคนต่างก็ยังคงพยายามเกาะติดกับชีวิตอันเป็นที่รักของพวกเขาอย่างดื้อรั้นฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่พิจารณาพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพยายามดิ้นรนคลานออกจากห้องโถงบรรพบุรุษ แต่ทุกคนต่างถูกรั้งเอาไว้เมื่อห่างจากทางออกเพียงก้าวเดียวขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจมอยู่กับการสำรวจสถานการณ์และพยายามค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงที่แผ่วเบาก็เรียกเขาจากที่ไกลออกไป“นายน้อยยอร์ก…”ฮาร์วีย์หันไปมองที่มุมห้องทันที ฟาเบียนนอนอยู่ข้างกำแพงอย่างหมดสภาพ รอบตัวเขามีศพหลายราย หลายรายดูเหมือนจะถูกยิงตายฮาร์วีย์เดินเข้าไปถามเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้นคุณแฮมิลตัน?”ฟาเบียนไอเป็นเลือดก่อนจะตอบอย่างอ่อนแรงว่า “ผมไว้ใจงูพิษ ผมมาที่นี่เพราะคิดว่าจอนจะสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้“แต่เขาหาข้ออ้างที่จะหลบหนีหลังจากที่ร่ายมนต์แล้ว หลังจากที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”“กำแพงผีเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัยเขารู้สึก
ฮาร์วีย์กำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่สวนหลังบ้านการเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์รวดเร็วดังสายฟ้าแลบ เพียงหมัดเดียว คู่ต่อสู้ของเขาล้มลงกับพื้นทันทีและปล่อยเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดอย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เขาก้าวเท้าไปข้างหน้าและบดขยี้ขาของชายคนนั้นทันทีจนเกิดเสียงดังแคร๊ก!เสียงกระดูกแตกดังก้องไปทั่ว“อ้าก!”คู่ต่อสู้ของเขาร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอีกครั้งก่อนที่จะเผยโฉมหน้าในที่สุดเขาเป็นชายผิวคล้ำในชุดจากนันยาง ใบหน้าของเขาเหมือนลิงและมีกลิ่นเหม็นเน่าเหม็นโชยออกมาจากร่างกายของเขาเขาพยายามดิ้นให้หลุดจากเงื้อมมือของฮาร์วีย์ ในขณะเดียวกันก็กรีดร้องเป็นภาษาจีนที่ไม่ชัด“บัดซบ! ไปตายซะ!“ไอ้กระจอก! กล้าดียังไงมายุ่งเรื่องของฉัน?!“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันจะสาปแช่งทั้งตระกูลแก!”แม้จะพ่ายแพ้ให้กับฮาร์วีย์ แต่ชายชาวนันยางยังคงหยิ่งยโสและดุร้ายและไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้แคร๊ก!ฮาร์วีย์ไม่สนใจคำพูดของชายคนนั้นและหักขาอีกข้างของเขา“อ้าาาาาา!”ชายชาวนันยางร้องลั่นอีกครั้ง ความเจ็บปวดของเขารุนแรงจนเขาชักและกลิ้งไ
ฮาร์วีย์มองตาฟาเบียนด้วยความตะลึง‘เหี้ยมโหดมาก!’ด้านที่ไร้ความปรานีของสุนัขจิ้งจอกชราที่ดูอ่อนโยนนี้เป็นสิ่งที่ฮาร์วีย์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนอย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์เข้าใจว่าการที่ฟาเบียนเหนี่ยวไกปืนไม่ใช่เพราะเขาขาดความเห็นอกเห็นใจ แต่เพื่อแสดงความจงรักภักดีต่อฮาร์วีย์การฆ่าลูกปลาตัวเล็ก ๆ อย่างแบรนดอนไม่ได้มีค่ามากมายในสายตาของฮาร์วีย์ แต่ความเด็ดขาดของฟาเบียนได้สร้างความพึงพอใจให้กับฮาร์วีย์มากทีเดียว“ไม่เลว”ฮาร์วีย์ตบไหล่ของฟาเบียนด้วยความชื่นชม“ในเมื่อคุณจริงใจขนาดนี้ ผมก็จะทำเช่นเดียวกัน“เผาห้องโถงบรรพบุรุษก่อนรุ่งสางซะ แล้วก็เรียกรถขุดมาที่นี่ หลังจากนั้นผมจะแก้ไขปัญหาทั้งหมดของคุณเอง”ฟาเบียนตกตะลึงและตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว หากเขาไม่ทำอย่างที่ทำไป หรือหากเขาหักหลังฮาร์วีย์เพราะความกลัว เขาคงจะตายโดยไม่รู้สาเหตุด้วยซ้ำฟาเบียนกลืนน้ำลายเต็มปากและพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น“ผมจะเชื่อฟังคุณ นายน้อยยอร์ก”ในขณะนี้เขาเชื่อมั่นในตัวฮาร์วีย์อย่างเต็มที่ในไม่ช้าฟาเบียนก็รวบรวมคนเพื่อเผาห้องโถงบรรพบุรุษ ทั่วทั้งสถานที่ลุกเป็นไฟในทันทีในเวลาเดียวกันเขาก็เรียกรถขุดมาฮาร
ฮาร์วีย์ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะอยู่ในคฤหาสน์แฮมิลตันต่อหลังจากที่เขาจัดการกับปัญหาวิญญาณของพวกเขาเสร็จแล้วฮาร์วีย์ไม่จำเป็นต้องวางแผนอะไรพิเศษเพื่อจัดการกับจอน สการ์เลตต์ หรือลูกน้องของพวกเขา ด้วยวิธีการทำงานของฟาเบียน ฮาร์วีย์มั่นใจว่าฟาเบียนจะทำให้พวกเขาทั้งหมดได้รับการตอบแทนอย่างสาสมนอกจากนี้ฮาร์วีย์ยังรู้แล้วว่าทั้งจอนและสการ์เลตต์ทำงานให้กับวินซ์ไม่ว่าจอนและสการ์เลตต์จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือถูกฟาเบียนฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม ทั้งคู่จะกลายเป็นขวากหนามที่ทำลายความสัมพันธ์ของวินซ์กับตระกูลแฮมิลตันฮาร์วีย์ไม่มีความตั้งใจที่จะจัดการกับหนามนั่นเอง แต่เขาต้องการให้ทั้งคู่เจ็บปวดอย่างที่สุด…ฮาร์วีย์ออกจากที่คฤหาสน์แฮมิลตันเกือบเที่ยงวันโยอาน่าจอดเฟอร์รารี่ 488 ของเธอหน้าคฤหาสน์แฮมิลตัน เมื่อเธอไม่เห็นฮาร์วีย์ เธอก็รออย่างอดทนถึงตอนนี้พลังหยินทั้งหมดที่ปกคลุมสถานที่ได้หายไปแล้ว ตอนนี้ทั้งสถานที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาเหมือนกับคฤหาสน์ที่แท้จริงโยอาน่าสำรวจคฤหาสน์ข้างหน้า เธอดูสวยกว่าปกติด้วยการตั้งใจแต่งตัวให้สวยขึ้น เมื่อเธอเห็นฮาร์วีย์ เธอก็ยิ้มให้เขาอย่างเขินอาย“คุณนี่น่าประ