ซาร่าห์และคนอื่น ๆ ต้องถอยไปสองสามก้าวเพราะการปรากฏตัวของเอ็ดวิน เมนโดซา ความตึงเครียดลดลงแล้ว และเจตนาสังหารก็มลายหายไปสิ้น

แต่ถึงอย่างนั้น สายตาของพวกเขาก็ยังจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กและเทเรซ่า ทอมป์สัน

“เอาล่ะ นายน้อยลำดับที่สามตระกูลแฮมิลตัน นายพูดมาพอแล้ว ปล่อยคนพวกนั้นไปซะ

“อย่าได้คิดที่จะทำอะไรพวกเขา ไม่งั้นฉันจะตัดมือนายทิ้งถ้ามีใครสักคนนึงต้องเป็นอะไรไปเพราะนาย” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นขณะตบหน้าเดนเวอร์ แฮมิลตัน

เดนเวอร์ยังคงแสดงท่าทียียวนไม่เลิก

“ฉันจะปล่อยนายและซีอีโอทอมป์สันไปเพราะเห็นแก่เอ็ดวิน เพราะว่านายเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเมนโดซา เด็กน้อย

“แต่ถ้าอยากให้ฉันปล่อยพวกมันไปก็ฝันไปเถอะ!

“ถ้าแน่จริงก็ฆ่าฉันเลยสิ!

“ถ้าฉันต้องทำอะไรแบบนั้น ฉันยอมเรียกตัวเองว่าไอ้ขี้ขลาดเลยจะดีกว่า!

“แต่จำไว้นะ ถ้าฉันตาย นายไม่มีทางที่จะได้ออกจากลาสเวกัสทั้งที่ยังมีลมหายใจ!

“นายคิดว่าตระกูลแฮมิลตันเป็นแค่พวกโง่หรือไง?!

“ถ้านายกล้าฆ่าฉัน จะไม่ใช่แค่ตระกูลเมนโดซา เพราะแม้แต่พระเจ้าเองก็ช่วยนายไม่ได้!”

เดนเวอร์สบประมาทอย่างเต็มที่

ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่ตอบตรง ๆ

“บอกตรง ๆ นะ ตระกูลของนาย