เดล ฟลินน์ดูไม่ทุกข์ร้อน เขายังคงเงียบ แต่เปลี่ยนสายตาและเหล่ไปทางประตูทางเข้า

ในดินแดนอย่างลาสเวกัสนี้ ไม่ว่าใครจะมาท้าทายพวกเขา คนพวกนั้นก็ต้องชดใช้ยังสาสม

หลังจากที่แขกคนอื่น ๆ ตกใจเพียงคู่หนึ่ง พวกเขาก็กลับมาแสดงท่าทีเย้ยหยันในขณะที่ถือแก้วไว้ในมือ

ในช่วงรายปีที่ผ่านมานี้ พวกเขาเคยเห็นคนที่ต้องการท้าทายนายน้อยสามมาไม่น้อย

แต่สุดท้ายคนพวกนั้นก็ถูกเขาบดขยี้กลับไปทุกที

ซึ่งสภาพจะน่าสมเพชยิ่งกว่าถูกหย่อนไปเป็นอาหารปลาในทะเลเสียอีก

สิ่งนี้ยังทำให้พวกเขากล้าเดินกร่างอยู่ในลาสเวกัส

ในขณะเดียวกัน ผู้คนต่างรอคอยที่จะได้เพลิดเพลินไปกับการแสดงสด

ในไม่ช้า ฮาร์วีย์ ยอร์กก็ก้าวเข้ามาเป็นคนแรก ตามด้วยเทเรซ่า ทอมป์สัน

“เทเรซ่า!”

เดลจำเทเรซ่าได้และถอนหายใจด้วยความโล่งอก งานของเขาจะถือว่าสำเร็จทันทีที่รุ่นน้องคนสวยของเขาปรากฏตัว

แต่จู่ๆ สีหน้าของ เดลก็ถอดสีเมื่อมองไปที่ฮาร์วีย์ซึ่งกำลังเดินนำหน้าเทเรซ่ามา

“คุณทอมป์สัน วันนี้ฉันก็บอกเธออย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือไง?

“ฉันบอกแล้วไงว่าให้มาคนเดียว เธอนี่มันดื้อแพ่งจริง ๆ!

“แล้วนี่เธอพาลูกน้องมาด้วยทำไม ตั้งใจพาเขามาขู่ให้เราตกใจหรือเปล่า”