จูปิเตอร์คิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้อย่างง่ายดายหากเขาพยายามมากพอ

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้อาวุโสในหน่วยงานการบังคับใช้กฎหมายของหลงเหมิน เขามีความมั่นใจและความแข็งแกร่งพอที่จะทำเช่นนั้น

เพี๊ยะ! เพีย๊ะ!

อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบจูปิเตอร์อีกครั้ง

“ถ้าฉันจะตบนาย แล้วจะทำไม?”

จูปิเตอร์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“แก…!” เขาตะโกนลั่นและใกล้จะระเบิดด้วยความโกรธ

“ทำไม? ไม่พอใจเหรอ? คิดว่าฉันเล่นทีเผลอเหรอ?”

ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นอย่างเย้ยหยันพลางยิ้มบาง ๆ ให้จูปิเตอร์

“มา! ฉันจะให้โอกาสนาย ไหนดูสิว่านายจะแข็งแกร่งแค่ไหนกันเชียว!”

ตาของจูปิเตอร์กระตุกอย่างรุนแรงหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

วินาทีต่อมาเขาก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา

“ฉันจะทำให้แกได้เห็นว่าฉันไม่ใช่คนที่แกจะกลั่นแกล้งได้ง่าย ๆ ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

เขาพุ่งไปข้างหน้า ไม้ในมือของเขาเปล่งแสงสีเขียวที่น่าขนลุก

ทันใดนั้นเงาประหลาดสีเขียวก็พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ มันเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัว

“หัวหน้าสาขา! ระวัง!” ราเชลตะโกนออกมาตามสัญชาตญาณ

ปัง!

ก่อนที่ไม้จะทันได้โดนตัวฮาร์วีย์ เขาก็ส่งลูกเตะเข้าท้องของจูปิเต