แต่ฮาร์วีย์พูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ไม่จำเป็นหรอก

“คืนนี้พวกเขามาหาฉัน

“แค่ดูให้สนุกก็พอ”

“ฮาร์วีย์ ถึงขนาดนี้ที่ยังทำตัวอวดดีได้อีกเหรอ? นายคิดว่าตัวเองเป็นปรมาจารย์ที่มีทักษะอย่างนั้นสินะ?!

“ในความรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ตายในเงื้อมมือของเทพแห่งสงครามในวันนี้!”

เมื่อจูปิเตอร์พูดจบ เขาก็พุ่งไปข้างหน้า เขาเหวี่ยงอาวุธในมือออกไปและมันเริ่มเคลื่อนไปทุกทิศทุกทาง ซึ่งนั่นสร้างความหวาดกลัวให้กับฝูงชนที่เฝ้าดูอยู่

ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงโหยหวนดังมาจากอาวุธดังกล่าวราวกับวิญญาณของคนที่ตายเพราะมันกำลังร้องโหยหวน

ฝูงชนตกใจกลัว สมาชิกของหลงเหมินรู้สึกหวาดกลัวอย่างหนัก เนื่องจากพวกเขานึกไปถึงข่าวลือทุกประเภทเกี่ยวกับอาวุธนี้พวกเขากลัวอย่างไร้สติ

หลังจากนั้นพวกเขามองไปที่ฮาร์วีย์ทันที เขากำลังยืนนิ่ง

ดูราวกับว่าพลังชีวิตของเขาถูกปัดเป่าโดยผ้าขี้ริ้ว

ใบหน้าของราเชลและไอเดนเปลี่ยนไปทันที พวกเขาต้องการก้าวไปข้างหน้าและช่วยเหลือฮาร์วีย์ แต่กลับตระหนักได้ว่ามีบางอย่างที่มองไม่เห็นกำลังกดทับพวกเขาเอาไว้

สมาชิกคนอื่น ๆ ของหลงเหมินก็รู้สึกเช่นเดียวกันและพบว่าพวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ราวกับว่าพวกเ