การประกาศของจัสตินทำให้ผู้ชมตะลึง แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น พวกเขากลับมามีสติได้อย่างรวดเร็วและเริ่มปรบมือต้อนรับหัวหน้าสาขาคนใหม่อย่างจริงจัง

ทุกคนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เวทีด้วยความคาดหวังอย่างมาก

ฮาร์วีย์ยิ้ม เขาหมุนตัวไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ และเดินไปที่เวทีโดยไขว้มือไว้ด้านหลังอย่างสง่างาม

ในตอนแรกเฮเซลและพรรคพวกของเธอได้นั่งไปแล้ว เมื่อเธอเห็นฮาร์วีย์กำลังจะขึ้นเวที ความตกใจก็เข้าครอบงำเธอ เธอลุกขึ้นและกรีดร้อง “ฮาร์วีย์! นายคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่”

ฮาร์วีย์ไม่แยแส เขาตอบกลับอย่างสบายๆว่า“ในเมื่อทุกคนอยากเจอฉัน ฉันก็ต้องขึ้นไปทักทายพวกเขาสิ”

"อยากเจอนาย?" เฮเซลตกตะลึงไปครู่หนึ่ง รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “ฮาร์วีย์ คนที่ทุกคนอยากเห็นคือหัวหน้าสาขาคนใหม่ นายจะขึ้นไปบนนั้นเพื่ออะไร?”

“คุณเสพติดการเสแสร้งเป็นคนใหญ่คนโตขนาดนั้นเลยเหรอ? นายคิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าสาขาคนใหม่จริง ๆ หรือไง?”

ความผิดหวังและความดูถูกเหยียดหยามของเฮเซลที่มีต่อฮาร์วีย์ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง อะไรคือจุดประสงค์ของการเสนอหน้าทำตัวใหญ่โตไปทั่วแบบนี้?

แต่ฮาร์วีย์ไม่สนใจว่าเธอมองเขาอย่างไรและต