ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น รถโตโยต้า พราโด้จำนวนสิบสองคันก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าโรงแรมพอทโฮลซึ่งกีดขวางช่องทางต้อนรับของโรงแรมโดยสิ้นเชิงฮาร์วีย์ ยอร์กลงจากรถอย่างใจเย็น โดยมีไทสัน วูดส์และราเชล ฮาร์ดีตามมาติด ๆรัศมีที่น่าประทับใจของฮาร์วีย์สามารถแพร่กระจายไปได้ไกลเราหนึ่งไมล์ ขณะที่เขาก้าวเดินไปไม่มีใครกล้าแม้แต่จะสบตาเขาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมทุกคนเอื้อมมือไปจับอาวุธปืนหลังจากเห็นภาพดังกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม“ทุกท่าน วันนี้เป็นพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮล!“มีเพียงแขกที่ได้รับเชิญเท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไป!“ถ้าคุณไม่มีบัตรเชิญ ก็กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เป็นผู้นำกลุ่มกำลังจะชักปืนออกมาขณะพูดได้ครึ่งประโยคเพี๊ยะ!ไทสันไม่ยอมให้คนเหล่านั้นมีโอกาสได้ชักอาวุธปืนออกมาด้วยซ้ำ เขาตบเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวลงไปกองกับพื้นด้วยหลังมือในทันทีทุกก้าวที่ไทสันย่างก้าวไป เขาก็ตบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วยฝ่ามือของตัวเอง ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่ทั้งหมดก็กระเด็นออกไปก่อนที่จะหล่นลงไปกองกับพื้น พวกเขาต่างใช้ฝ่ามือกอบกุมใบหน้าไม่มีแรงแม้แต่จะคลานกลับข
ปัง!เสียงอึกทึกดังขึ้นท่ามกลางความเอิกเกริกและความระยิบระยับภายใต้แสงจ้า ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมากจากประตูไม้หนานมู่เนื้อทองราวกับมันถูกเตะทันใดนั้น เสียงเพลงและเสียงหัวเราะจากฝูงชนก็หยุดลงทันทีฮาร์วีย์เดินเข้าไปด้วยท่าทีเฉยเมยเขาไขว้มือไว้ที่ด้านหลังอย่างเรียบร้อยพร้อมกับกลุ่มคนที่ดูไม่แยแสต่อสิ่งใด เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าผู้มาใหม่เหล่านี้เป็นคนบุกรุกเข้ามาที่นี่ฝูงชนที่กำลังตกตะลึงจ้องมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจทุกคนมองไปที่ทางเดินนอกประตู พบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธหลายคนจากตระกูลทอมป์สันกำลังล้มลุกคลุกคลานอยู่ที่พื้น ไม่มีใครสามารถลุกขึ้นได้เลยภาพเหตุการณ์เช่นนั้นทำให้ทุกคนงุนงงฝูงชนไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าชายที่เป็นผู้นำกลุ่มที่เพิ่งปรากฏตัวคนนี้นั้นเป็นคนที่ทรงพลังหรือเป็นคนโง่เขลากันแน่เพราะที่นี่คือโรงแรมห้าดาวพี่มีตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่งเป็นเจ้าของถึงกระนั้นกลับมีคนกล้าที่จะมาก่อความวุ่นวายในระหว่างพิธีเปิดทำการของโรงแรมพอทโฮลเขาคงอยากตายเต็มที!ตู้ม!ขณะที่ฝูงชนเริ่มเพิกเฉยและเริ่มเยาะเย้ยถากถางฮาร์วีย์ ยอดฝีมือของหลงเหมินจำนวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล
“นายคิดจะทำอะไรฮาร์วีย์?!”อายะ มินาโมโตะกระทืบเท้าออกจากฝูงชนขณะที่เธอบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์เอาไว้ เธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว“นายรู้ใช่ไหมว่าที่นี่มันที่ไหน?”“นี่คือถิ่นของตระกูลทอมป์สัน วันนี้เป็นพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮล!“แขกทุกคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญจากแวดวงสังคมชั้นสูงและแวดวงธุรกิจทั่วโลก!“นายมีสิทธิ์อะไรมาที่นี่? กล้าดียังไงมาทำตัวกักขฬะแบบนี้!“ถึงนายจะอยากมีเอี่ยวในเรื่องนี้ แต่นายควรพิจารณาว่าตัวเองสามารถแข่งขันกับตระกูลทอมป์สันได้หรือไม่!“นายคิดว่าตำแหน่ง 'สิบตระกูลชั้นนำของประเทศ H อันยิ่งใหญ่' มีไว้โชว์เฉย ๆ หรือไง?"ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ! นายรีบปล่อยพี่สาวฉันมาจะดีกว่า!“ถ้านายทำให้นายน้อยทอมป์สันโกรธ จะเกิดเรื่องเลวร้ายตามมาได้!”ซากุระตะโกนเสริม “ใช่! ปล่อยฉันนะ นายยอร์ก! กล้าดียังไงมาอาละวาดที่นี่! นายน้อยทอมป์สันจะไม่ปล่อยให้นายรอดไปได้แน่!”แต่ฮาร์วีย์ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น โดยไม่สนใจคำขู่ของเธอ “เธอวางยาภรรยาของฉันและลักพาตัวคนสนิทของฉันไป ซากุระเธอไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหน? เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”หากฮาร์วี
ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งร้อนรน เขากระโดดขึ้นและลงราวกับเจ้าเข้าขณะที่เขาตะโกนว่า “คุณมิยาโมโตะเป็นแขกต่างชาติ! เธอเป็นแขกผู้มีเกียรติ!“นายกล้าดียังไงถึงมาฉุดกระชากแขกต่างชาติไปแบบนี้!“นายไม่รู้หรือว่าสิ่งนี้อาจนำไปสู่ความขัดแย้งทางการทูตที่รุนแรงได้“หากชาวประเทศหมู่เกาะประท้วงต่อต้านพวกเราทุกคน นายจะทำยังไง?“ตอนนี้ฉันขอให้นายหยุดพฤติกรรมกักขฬะเช่นนี้ทันทีและกล่าวขอโทษต่อหน้าสาธารณชนซะ!“ฉันจะยื่นเรื่องร้องเรียนต่อรัฐบาลมอร์ดูด้วย!”ชายอ้วนเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ในวินาทีถัดมา “ผู้บัญชาการสูงสุดของมอร์ดู เบนจามิน ลินช์จะจับอาชญากรอย่างนายแน่นอน! นายทำลายภาพลักษณ์ของประเทศและละเมิดกฎหมาย!”เพี๊ยะ!ไทสันขี้เกียจเกินกว่าจะพูดอะไรและเข้าไปตบชายอ้วนทันที"หนวกหู!"การกระทำที่รวดเร็วของเขาทำให้แขกที่มาร่วมงานสั่นสะท้านนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นคนเย่อหยิ่งที่กล้าตะคอกและรุนแรงกับพวกเขา“จะมากเกินไปแล้วนะ!”ขณะที่ฮาร์วีย์และลูกน้องกำลังจะจากไปพร้อมกับซากุระ...เสียงตะโกนอันสง่างามดังกึกก้องจากลิฟต์ในห้องโถงประตูลิฟต์เลื่อนเปิดออกเผยให้เห็นสาวสวยในชุดราตรีสีม่วงที่ก้าวย่างช้า
ฮาร์วีย์ไม่ตอบ เขาเลือกที่จะไม่สนใจเชอริลหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปฮาร์วีย์ แล้วส่งไปให้คนของเธอไปตรวจสอบประวัติของเขาหลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอรับสายแล้วหันไปจ้องฮาร์วีย์ด้วยความดูแคลน“ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่านายเป็นใคร ปรากฎว่านายเป็นสามีแต่งเข้าบ้านของแมนดี้ ซิมเมอร์ผู้นำตระกูลลำดับที่เก้าของตระกูลฌองแห่งมอร์ดูนี่เอง!“ถ้าฉันจำไม่ผิด นายน่าจะเคยพบกับตระกูลซาเวียร์ในบัควู้ดมาก่อนใช่ไหม?“คุณย่าซาเวียร์น่าจะเตือนให้นายอยู่ให้ห่างจากอีวอนน์ ลูกพี่ลูกน้องของฉันแล้วนี่“ทำไมไม่อยู่เฉย ๆ และทำตัวเป็นลูกเขยที่ดีต่อไปล่ะ? นายมาสร้างปัญหาในพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮลซึ่งเป็นการดำเนินการร่วมกันระหว่างตระกูลซาเวียร์และตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่ง!“นายกล้ามากนะ!"ให้ฉันเดา นายคงเคยได้ยินเรื่องความขัดแย้งระหว่างนายน้อยเฮกเตอร์ ทอมป์สันและอีวอนน์ที่รักของนาย นายถึงได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา?“ไม่ต้องห่วงหรอก อีวอนน์ก็เป็นแค่บุตรนอกสมรส เธอไม่คู่ควรที่จะได้แต่งงานกับนายน้อยทอมป์สันสักนิด!“ในตระกูลซาเวียร์แห่งโวลซิ่ง คน ๆ เดียวที่มีสิทธิ์แต่งงานกับนายน้อยทอมป์สันคือฉัน เชอร
“คุณย่าซาเวียร์จะรู้เรื่องนี้หรือเปล่าก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”“ฉันรู้แค่ว่าวันนี้นายเสร็จแน่!”ใบหน้าสวยของเชอริลเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งเธอหยิบแชมเปญที่บริกรนำมาให้ขึ้นจิบ จากนั้นเธอก็หรี่ตามองฮาร์วีย์ ท่าทางของเธอบอกให้เขารู้ว่าเขาต้องทำอะไรทันทีที่เชอริลพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนกรูกันออกมาจากทุกทิศทางของโรงแรมพร้อมกับอาวุธปืนในมือ พวกเขาดูพร้อมที่จะปลิดชีวิตใครต่อใครผู้คนจำนวนมากวิ่งออกไป เสียงฝีเท้าของพวกเขาอึกทึกไปทั่วชายอ้วนก่อนหน้านี้และแขกคนอื่น ๆ เงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทางเย้ยหยันลูกเขยแต่งเข้าบ้านกล้าท้าทายเชอริลได้ยังไง?ในไม่ช้าเชอริลอาจโยนหมอนี่ให้ไปเป็นอาหารปลาในทะเลก็เป็นได้!เขาคิดว่าเขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในมอร์ดูหลังจากได้เข้าร่วมตระกูลฌองหรือไม่?ทุกวันนี้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านมีปัญหาทางสมองหรือไง?ไทสันและราเชลยังคงนิ่งเฉย ไม่ว่าคนเหล่านี้จะหยิ่งยโสและทำตัวเผด็จการเพียงใด พวกเขาไม่มีค่าอะไรในสายตาของฮาร์วีย์ไม่ต้องมีตำแหน่งอื่นใดอีก แค่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ทุกคนในที่นั้นต้องกลัวจนหัวหดแล้วฮาร์วีย์มองไ
“ไอ้สารเลว!”ชายหนุ่มผมยาวที่ยืนอยู่ข้างเชอริลไม่สามารถระงับอารมณ์ได้อีกต่อไปดูเหมือนเขาจะมีความกระตือรือร้นที่จะแสดงท่าทีและโชว์ความเป็นลูกผู้ชายให้คนรักเห็น เมื่อคิดเช่นนั้น เขาก็เดินไปข้างหน้าและชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างหยาบคายพร้อมกับตะโกนว่า “ไอ้สารเลว! เราให้โอกาสนายแล้วแต่นายยังคิดที่จะปฏิเสธงั้นเหรอ?“นายเชื่อไหม? แค่ฉันเอ่ยปากประโยคเดียวก็ฆ่านายได้แล้ว! ไม่ต้องรอให้คุณซาเวียร์เอ่ยปากด้วยซ้ำ! ไอ้เวรนี่ ฉันฆ่าล้างโคตรนายยังได้เลย!“นายมันก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน กล้าดียังไงมาทำตัวอวดดีต่อหน้าเราแบบนี้?“นายคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ไม่ใส่ใจที่จะตอบ และตบหน้าชายหนุ่มทันที“อ๊าก!”ชายหนุ่มลอยขึ้นไปในอากาศจากแรงกระแทก เมื่อเขาล้มลงกับพื้น เขาก็กระอักเลือดออกมาซ้ำอีกสิ่งนี้ทำให้ฝูงชนสับสน ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะยังคงเย่อหยิ่งและเผด็จการไม่เลิก!การกระทำของฮาร์วีย์นั้นน่าตกใจไม่มีใครคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะกล้าจัดการกับใครบางคนต่อหน้าต่อตาเชอริล!นี่เทียบเท่ากับการถ่มน้ำลายใส่หน้าเชอริลต่อหน้าทุกคน!มีแขกหลายคนจากโวลซิ่งที่ทราบดีถึงสถานะขอ
เพล้ง!ทันใดนั้นเชอริลก็เหวี่ยงมือขวาของเธอออกไป แก้วไวน์ในมือของเธอแตกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะที่มันตกลงสู่พื้น ทิ้งเศษแก้วและไวน์แดงไว้ทั่วบริเวณความโกรธของเธอเด่นชัดออกมาเธอยืนขึ้นกอดอกและจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเป็นผู้ใหญ่ “นายยอร์ก นายยโสเกินไปแล้ว!“นายกำลังล้ำเส้น!“นายรู้หรือเปล่าว่านายกำลังทำอะไรอยู่“ฉันเคยเห็นคนบ้า ๆ บอ ๆ มากมายในชีวิตของฉัน“แต่พวกเขาไม่เหมือนนาย พวกเขาล้วนมีทักษะ อำนาจ และสถานะที่สูงส่งเพียงพอ!“แต่นายเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน! ถึงกระนั้นแค่ชั่วพริบตาเดียว นายกลับแสดงให้ฉันเห็นว่านายบ้าแค่ไหน"ฉันขอเตือนนายไว้เลย ไม่เพียงแต่นายจะเสียโอกาสที่ฉันหยิบยื่นให้ไปเท่านั้น แต่นายยังทำให้ฉันโกรธอีกด้วย!“วันนี้นายจะต้องชดใช้!”ใบหน้าของเชอริลเย็นชาและไม่มีใครกล้าสงสัยในสิ่งที่เธอต้องการแต่ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างเปิดเผยและพูดเบา ๆ ว่า “เอาสิ คุณซาเวียร์ อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย“ถ้าเธอมีไม้เด็ดอะไร ก็หยิบออกมาให้ฉันดูได้เลย ไม่อย่างนั้นแล้ว ฉันขอแนะนำให้เธอเลิกหยิ่งผยองได้แล้ว“เธอบอกว่าเธอจะบดขยี้ฉันได้งั้นเหรอ? งั้นก็ลองดูสักตั้ง“แต่ฉันขอเตือนเธอไส้เลย ในเวลาเพียงห