เพย์ตัน ฮอแรนตัวแข็งทื่อ

“นั่นป้ายชื่อของพ่อฉัน”

“ทำลายมันซะ” ฮาร์วีย์ ยอร์กกล่าว

เพย์ตันและบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาต่างก็ตากระตุกไม่หยุด

มีเพียงฮาร์วีย์เท่านั้นที่จะกล้าทำลายป้ายชื่อของพ่อเพย์ตันต่อหน้าต่อตาของเพย์ตัน

แต่หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่นานเพย์ตันก็ตัดสินใจที่จะลงทำมันเอง เขาคว้าแผ่นป้ายแล้วทุ่มมันลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่ลังเล

แคร้ก!

ด้วยความแข็งแกร่งของเพย์ตันแน่นอนว่าแผ่นป้ายนั้นจะต้องแตกเป็นเสี่ยง ๆ เสียงของโลหะดังก้องจากแผ่นป้ายนั้นก่อนที่มันจะกลิ้งไปที่มุมห้องโถงบรรพบุรุษ

ในเวลาเดียวกันควันดำหนาทึบก็ลอยออกมาจากแผ่นป้าย ทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

ฮาร์วีย์เดินไปเตะแผ่นป้ายออกไปที่ลานข้างนอกทันที

ภายใต้แสงแดดที่สาดส่อง ควันสีดำค่อย ๆ ลอยออกมาจากแผ่นป้ายมากกว่าเดิมก่อนที่จะเผยให้เห็นใบหน้าของผีที่แสยะยิ้มอย่างร้ายกาจบนท้องฟ้าก่อนที่มันจะหายไปในความว่างเปล่า

ฮาร์วีย์คว้าแผ่นป้ายและวางมันลงบนหัวของทาเลีย ฮอแรนอย่างรวดเร็ว ลำแสงสีขาวส่องจากแผ่นป้ายไปยังศีรษะของเธอ

ในเวลาเดียวกันแผ่นป้ายก็กลายเป็นฝุ่นผงทันทีก่อนที่มันจะตกลงสู่พื้น

“ไอ้สารเลว!”