เหลือเพียงฮาร์วีย์ ยอร์ก แมนดี้ ซิมเมอร์ และซีนเธียร์ ซิมเมอร์อยู่ ณ ที่นั้นฮาร์วีย์รีบกลั้นความรู้สึกของตัวเองเอาไว้และยิ้มให้แมนดี้อย่างอบอุ่น“สุดท้ายคุณก็ยังเป็นห่วงผมอยู่ดีสินะแมนดี้”เขาเอื้อมมือไปจับมือแมนดี้เป็นเรื่องปกติที่คู่รักจะทะเลาะกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันเป็นเวลานานสีหน้าของซีนเธียร์เคร่งขรึมทันทีที่เห็นดังนั้น เธอดึงมือทั้งสองออกจากกันด้วยสีหน้าที่โกรธจัดทันที“อะไร?! อะไรกัน?! พี่เขย กล้าดียังไงมาแตะต้องพี่สาวของฉันก่อนที่จะอธิบายอะไรด้วยซ้ำ?!” เธอกล่าวออกมาอย่างเดือดดาล“ต่อให้พี่สาวจะให้อภัยพี่…“แต่ฉันจะไม่มีวัน!”ซีนเธียร์โยนเอกสารกองหนึ่งลงบนโต๊ะตาของฮาร์วีย์กระตุกอย่างรุนแรงหลังจากที่เห็นเอกสารเหล่านั้นไม่รู้ว่าใครเป็นคนถ่ายภาพเหล่านั้น แต่ภาพส่วนใหญ่แสดงให้เห็นไคท์ วอล์กเกอร์ที่ซบหน้าอกของฮาร์วีย์บนรถ ในตอนนั้นมันเป็นสถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่งแต่ไม่ว่าจะอย่างไร ใคร ๆ ต่างก็คิดว่าไคท์และฮาร์วีย์แอบคบกันอยู่แล้วนอกเหนือจากนั้นยังมีภาพของพวกเขาจับมือกันในคฤหาสน์วอล์กเกอร์ขณะที่ชมการแสดงบนหอคอยสูง…พูดได้ว่ามุมกล้องต่าง ๆ ถูกเลือกอย่างมีชั้นเ
ขณะที่ฮาร์วีย์ ยอร์กเริ่มปั่นป่วน รถโตโยต้า เซ็นจูรี่ก็ขับตัดหน้าเฮกเตอร์ ทอมป์สันข้างนอกมอร์ดูบรอดเวย์ ขณะที่ค่อย ๆ เปิดประตูรถจากทั้งสองด้านใบไม้สีเหลืองเหี่ยวเฉาตกลงตรงหน้าเฮกเตอร์หลังจากที่ลมพัดกระโชกแรงจากนั้นเสียงที่ไร้อารมณ์ก็ดังขึ้น“สายลมสิ้นลงแล้ว ถึงเวลาที่ฮาร์วีย์จะต้องทำเช่นเดียวกัน”***พนักงานจากมอร์ดูบรอดเวย์หายกันไปหมดราวกับไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขณะที่แมนดี้ ซิมเมอร์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง หนังตาของเธอรู้สึกหนักหน่วงซีนเธียร์ ซิมเมอร์ซึ่งกำลังพยายามไกล่เกลี่ยสถานการณ์ก็รู้สึกวิงเวียนเช่นกัน เธอหมดสติและฟุบที่ขอบโต๊ะทันทีแมนดี้รู้สึกหวาดกลัว ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร ควันสีดำก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอทันที ทำให้เธอเป็นอัมพาตและล้มลงกับพื้น“เธอถูกวางยาเหรอ?!”ตาของฮาร์วีย์กระตุกอย่างรุนแรง โชคดีที่เขานำยาล้างพิษและยารักษาโรคทุกชนิดของออสการ์ อาร์มสตรองติดตัวมาด้วยเขาป้อนยาให้พี่น้องที่หมดสติคนละหนึ่งเม็ดทันทีโดยไม่ต้องคิดแม้แต่วินาทีเดียว“แหวะ!”ทั้งคู่อาเจียนของเหลวสีดำออกมาทันทีที่ได้รับยา ร่างกายของพวกเธอเริ่มสั่นขณะที่พวกเธอเริ่มหายใจแรงขึ้น
ติ๊ง!ทันทีที่ฮาร์วีย์ ยอร์กสงบสติอารมณ์ลง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้งเสียงของราเชล ฮาร์ดี้ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์“หัวหน้าสาขา มีบางอย่างผิดปกติ ครึ่งชั่วโมงที่แล้วรถของคุณวอล์กเกอร์ถูกจี้ บอดี้การ์ดในรถของเธอตายหมด ฉันเพิ่งได้รับข่าวเรื่องนี้เมื่อกี้เลย”ฮาร์วีย์ตกใจมาก“อะไรนะ? คนที่คุ้มกันเธอเป็นสาวกของหลงเหมินไม่ใช่เหรอ?”“พวกเขาตายกันหมด ดูจากวิธีการตายแล้ว พวกเขาน่าจะเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งแน่นอน พวกเขาไม่แม้แต่จะมีโอกาสได้ตอบโต้ด้วยซ้ำ” ราเชลตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย“มันเป็นความผิดของฉันเองหัวหน้าสาขา ฉันดูแลคุณวอล์กเกอร์ได้ไม่ดีเอง”ฮาร์วีย์หายใจเข้าลึก ๆ และกลับมาตั้งสติ“บอกไทสัน วูดส์ให้ไปคุ้มกันอีวอนน์ ซาเวียร์!” ฮาร์วีย์ออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว“ส่งคนของหลงเหมินไปคุ้มกันพ่อแม่ของแมนดี้“และส่งกลุ่มชั้นสูงมาที่มอร์ดูบรอดเวย์”จิตใจที่กระวนกระวายของฮาร์วีย์สงบลงกว่าเดิมเล็กน้อยหลังจากที่ได้ออกคำสั่งต่าง ๆนี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกหวาดกลัวต่อศัตรูที่ทรงพลังซึ่งดูเหมือนจะอยู่ทุกที่ในเวลาเดียวกันคนทั้งมอร์ดู เบนจามิน ลินช์ จาเดน สมิธ ไอเดน บาวเออร
ทาโร่ อากาโนะมีสีหน้าที่สงบราวกับว่าเขากำลังเล่นเกมแมวจับหนู“ตำนานอันสูงส่งและยิ่งใหญ่ของกองกำลังทหารของประเทศ H ซึ่งเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นสักหน่อย!“นายน้อยทอมป์สันประเมินนายไว้สูงเกินไป!“แม้ว่าความสำเร็จของนายในสนามรบก่อนหน้านี้จะทำให้ฉันได้เห็นมุมที่โหดร้ายของนาย แต่สิ่งเหล่านั้นมันไม่ได้มีความหมายอีกต่อไปแล้ว“ถ้าฉันฆ่านายตอนนี้ก็จะไม่เหลืออะไรแล้ว“ตำนานของประเทศ H จะหายไปตลอดกาล!“ประเทศหมู่เกาะจะขึ้นสู่อำนาจอีกครั้ง และจะไม่มีใครหยุดเราได้!”“ตามที่คาดไว้จากมือดาบที่เก่งที่สุดของชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู ฉันคงประเมินนายต่ำเกินไป”ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มด้วยมุมปาก“นายมันไร้ยางอายจริง ๆ ที่ใช้ภรรยาและน้องสะใภ้ของฉันเป็นตัวประกันเพื่อจัดการฉัน”“นายเข้าใจผิดไปแล้วหัวหน้าผู้ฝึกสอนผู้เป็นที่รัก“นอกจากผู้หญิงสองคนนี้แล้วพวกเรายังพาอีกคนหนึ่งมาที่นี่ด้วย”โปรเจ็กเตอร์ในห้องโถงสว่างขึ้นและฉายให้เห็นซากุระ มิยาโมโตะบนหน้าจอพื้นหลังของเธอดูเหมือนจะเป็นเรือสำราญท่ามกลางท้องทะเล นอกจากซากุระและอายะ มิยาโมโตะแล้วยังมีอีกคนหนึ่งที่คุ้นหน้าคุ้นตาอยู่ที่นั่
“ถ้าเธอแตะต้องพวกเขา ฉันจะทำให้เธอและคนในชินดัน เวย์ต้องตกนรกทั้งเป็น!”“แม้แต่เฮกเตอร์ ทอมป์สันก็ต้องชดใช้เรื่องนี้!”ซากุระ มิยาโมโตะแสดงสีหน้าเป็นกังวลขณะยกมือขึ้นทาบอก “ช่างน่ากลัวเหลือเกิน! ฉันรู้สึกกลัวมาก ๆ เลย!"ฉันจะทำยังไงดี?“บางทีฉันควรจะคิดหาวิธีคลายเครียดสักหน่อย!”จากนั้นซากุระก็เหวี่ยงหลังมือไปที่หน้าของไคท์ วอล์คเกอร์หลังสิ้นเสียงตกที่ดังสนั่น ใบหน้าสวย ๆ ของไคท์ก็ปรากฏรอยฝ่ามือสีแดงขึ้นการตบนั้นปลุกให้ไคท์ตื่นขึ้น เธอคายผ้าที่ยัดอยู่ในปากออก ก่อนจะพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ได้โปรด ไม่ต้องสนใจฉันหรอก ฮาร์วีย์ ยอร์ก…”เพี๊ยะ!ไคท์ไม่ทันได้พูดจนจบประโยคก็ถูกตบเข้าที่หน้าอีกครั้ง"พุทโธ่! ช่างเป็นฉากที่ซึ้งกินใจอะไรแบบนี้! น่าตื้นตันใจที่สุด!“แม้แต่ละครในทีวียังสร้างฉากแบบนี้ออกมาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!“แต่น่าเสียดายที่มันจะเป็นฉากสุดท้าย”“เธอตายแน่ ซากุระ”ใบหน้าของฮาร์วีย์นั้นมืดมนราวกลางคืน“ฉันไม่เป็นไร ฮาร์วีย์ ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับฉันหรอก เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องห่วง เธอคงไม่กล้าทำอะไรฉัน!”ไคท์เอ่ยด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ในตัวเธอไคท์ฉลาดมาก
ชวิ้ง!ใบมีดที่มีประกายสีฟ้าถูกฟันไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยเซเฟอร์สแลชถูกเรียกออกมาอีกครั้ง!มันเป็นการฟาดฟันที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมา แต่สามารถสร้างความเสียหายได้อย่างมหาศาล!“ฝีมือดาบของคุณสมบูรณ์แบบแล้ว คุณอากาโนะ หากคุณจัดการฆ่าชายผู้นี้ได้ คุณจะได้รับตำแหน่งเป็น นักดาบแห่งชินดัน เวย์!” ซากุระ มิยาโมโตะพูดอย่างใจเย็นขณะชื่นชมทักษะของเขาความกล้าหาญของทาโร่ อากาโนะ เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ดาบในมือของเขาเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตฮาร์วีย์ ยอร์กหลบไปทางด้านหลังอย่างใจเย็น เขาไม่ได้พยายามสกัดกั้นการโจมตีในครั้งนี้แต่การทำเช่นนั้นทำให้ทาโร่ยิ่งได้ใจ เขากระโจนไปข้างหน้าในขณะที่เขาแกว่งดาบด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!ครอสสแลช!ดาบในมือของทาโร่สั่นอย่างรุนแรง รูปกากบาทก่อตัวขึ้นกลางอากาศขวางทางหนีของฮาร์วีย์ในเวลาเดียวกันทาโร่ก็กระโจนไปข้างหน้าราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดที่ดุร้าย เขาขัดขวางฮาร์วีย์ด้วยประกายที่ดุดันจากดาบของเขาซากุระและคนอื่น ๆ ตกใจกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมากแม้ว่าทาโร่จะได้รับสมญานามว่าเป็นนักดาบที่ดีที่สุดในชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู แต่
ฮาร์วีย์ ยอร์กหลบไปข้างหลังในขณะที่นับเวลาในใจตู้ม!ฝีดาบนั้นตัดลงบนเปียโนหลังงามด้านหลังฮาร์วีย์จนมันขาดครึ่ง“สารเลว!”สีหน้าของทาโร่ อากาโนะแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด หลังจากเห็นว่าการโจมตีของเขาไม่อาจทำลายฮาร์วีย์ได้แม้แต่ปลายเล็บทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น เขาเหลือบมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเมินเฉย จากนั้นพูดอย่างใจเย็นว่า “เกมจบแล้วทาโร่“ฉันจะให้โอกาสนาย เอายามาให้ฉันและคุกเข่าลงซะ แล้วเราค่อยมาคุยกัน”“คุกเข่า แล้วมาคุยกัน?”ทาโร่โกรธมาก“นี่นายคิดว่าตัวเองยังเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานอยู่อีกเหรอ ฮาร์วีย์?” ทาโร่อุทานพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา“ในสายตาของฉัน นายก็เป็นแค่เสือไม่มีเขี้ยวไม่ก็นกไร้ปีก!“อีกอย่าง พวกเราชาวนักดาบแห่งประเทศหมู่เกาะจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้ต้องขายหน้า!“ทีนี้ ฉันจะแสดงกระบวนท่าสังหารที่แท้จริงของฉันให้นายเห็น!”ทาโร่ชักดาบสั้นออกมาด้วยมือซ้ายและกระโจนไปข้างหน้าดาบทั้งสองถูกเหวี่ยงไปข้างหน้า มันเข้าขวางทางหนีของฮาร์วีย์ไว้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเพี๊ยะ!ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างไร้อารมณ์ เขาปรากฏตัวต่อหน้าทาโร่ทันทีก่อนจะตบหน้าเขาหนึ
ฮาร์วีย์ ยอร์กเพียงแค่ตบเขาเท่านั้นทาโร่ อากาโนะคงยอมรับได้ถ้าฮาร์วีย์ใช้กระบวนท่าสังหารกระบวนท่าอื่นกับเขาเพราะอย่างไรเสีย คู่ต่อสู้ของเขาก็เป็นถึงหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานทุกครั้งที่ฮาร์วีย์ตบหน้าทาโร่ มันทำให้เขารู้สึกอับอายต่อฝีมือดาบที่เขาภาคภูมิใจมากขึ้นเรื่อย ๆในตอนนี้ทาโร่อยากจะทุ่มศีรษะตัวเองลงกับพื้นและจบชีวิตของเขาซะแต่เขาไม่สามารถสกัดกั้นการโจมตีจากฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว และก็ไม่สามารถหลบฝ่ามือของเขาได้ด้วยเพี๊ยะ!ทาโร่หมุนตัวกลางอากาศหลังจากโดนตบอีกครั้งก่อนจะร่อนกลับลงมากองกับพื้นดังเดิม เขามีหน้าตาที่น่าสมเพชอย่างมากในเวลานั้นด้วยการแกว่งขาของฮาร์วีย์ ทาโร่ก็ถูกเตะลงไปกองกับพื้นฮาร์วีย์นั่งลงตรงหน้าทาโร่และตบหน้าของเขา“ไหน ดาบที่ดีที่สุดของชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น“นักดาบมากพรสวรรค์ของชินดัน เวย์"บอกฉันหน่อยสิ ที่บอกว่าจะไม่ยอมให้ฉันต้องทำให้นายขายหน้านี่มันหมายความว่าไง?“ได้อ่านหนังสือเล่มสองเล่มแล้วคิดจะสอนหนังสือพระสังฆราช?”ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นตบหน้าทาโร่อีกครั้งในตอนนั้นทาโร่ใบหน้าบวมเป่งจนไม่อาจพูดอะไรออกมาได้คำพูดข