“ถ้าเธอแตะต้องพวกเขา ฉันจะทำให้เธอและคนในชินดัน เวย์ต้องตกนรกทั้งเป็น!”

“แม้แต่เฮกเตอร์ ทอมป์สันก็ต้องชดใช้เรื่องนี้!”

ซากุระ มิยาโมโตะแสดงสีหน้าเป็นกังวลขณะยกมือขึ้นทาบอก

“ช่างน่ากลัวเหลือเกิน! ฉันรู้สึกกลัวมาก ๆ เลย!

"ฉันจะทำยังไงดี?

“บางทีฉันควรจะคิดหาวิธีคลายเครียดสักหน่อย!”

จากนั้นซากุระก็เหวี่ยงหลังมือไปที่หน้าของไคท์ วอล์คเกอร์

หลังสิ้นเสียงตกที่ดังสนั่น ใบหน้าสวย ๆ ของไคท์ก็ปรากฏรอยฝ่ามือสีแดงขึ้น

การตบนั้นปลุกให้ไคท์ตื่นขึ้น เธอคายผ้าที่ยัดอยู่ในปากออก ก่อนจะพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ได้โปรด ไม่ต้องสนใจฉันหรอก ฮาร์วีย์ ยอร์ก…”

เพี๊ยะ!

ไคท์ไม่ทันได้พูดจนจบประโยคก็ถูกตบเข้าที่หน้าอีกครั้ง

"พุทโธ่! ช่างเป็นฉากที่ซึ้งกินใจอะไรแบบนี้! น่าตื้นตันใจที่สุด!

“แม้แต่ละครในทีวียังสร้างฉากแบบนี้ออกมาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

“แต่น่าเสียดายที่มันจะเป็นฉากสุดท้าย”

“เธอตายแน่ ซากุระ”

ใบหน้าของฮาร์วีย์นั้นมืดมนราวกลางคืน

“ฉันไม่เป็นไร ฮาร์วีย์ ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับฉันหรอก เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องห่วง เธอคงไม่กล้าทำอะไรฉัน!”ไคท์เอ่ยด้วยพละกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ในตัวเธอ

ไคท์ฉลาดมาก