ฮาร์วีย์ ยอร์กหลบไปข้างหลังในขณะที่นับเวลาในใจ

ตู้ม!

ฝีดาบนั้นตัดลงบนเปียโนหลังงามด้านหลังฮาร์วีย์จนมันขาดครึ่ง

“สารเลว!”

สีหน้าของทาโร่ อากาโนะแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด หลังจากเห็นว่าการโจมตีของเขาไม่อาจทำลายฮาร์วีย์ได้แม้แต่ปลายเล็บ

ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น เขาเหลือบมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเมินเฉย จากนั้นพูดอย่างใจเย็นว่า “เกมจบแล้วทาโร่

“ฉันจะให้โอกาสนาย เอายามาให้ฉันและคุกเข่าลงซะ แล้วเราค่อยมาคุยกัน”

“คุกเข่า แล้วมาคุยกัน?”

ทาโร่โกรธมาก

“นี่นายคิดว่าตัวเองยังเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานอยู่อีกเหรอ ฮาร์วีย์?” ทาโร่อุทานพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา

“ในสายตาของฉัน นายก็เป็นแค่เสือไม่มีเขี้ยวไม่ก็นกไร้ปีก!

“อีกอย่าง พวกเราชาวนักดาบแห่งประเทศหมู่เกาะจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้ต้องขายหน้า!

“ทีนี้ ฉันจะแสดงกระบวนท่าสังหารที่แท้จริงของฉันให้นายเห็น!”

ทาโร่ชักดาบสั้นออกมาด้วยมือซ้ายและกระโจนไปข้างหน้า

ดาบทั้งสองถูกเหวี่ยงไปข้างหน้า มันเข้าขวางทางหนีของฮาร์วีย์ไว้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างไร้อารมณ์ เขาปรากฏตัวต่อหน้าทาโร่ทันทีก่อนจะตบหน้าเขาหนึ