เพย์ตัน ฮอแรนตัวแข็งทื่อ“นั่นป้ายชื่อของพ่อฉัน”“ทำลายมันซะ” ฮาร์วีย์ ยอร์กกล่าวเพย์ตันและบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาต่างก็ตากระตุกไม่หยุดมีเพียงฮาร์วีย์เท่านั้นที่จะกล้าทำลายป้ายชื่อของพ่อเพย์ตันต่อหน้าต่อตาของเพย์ตันแต่หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่นานเพย์ตันก็ตัดสินใจที่จะลงทำมันเอง เขาคว้าแผ่นป้ายแล้วทุ่มมันลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่ลังเลแคร้ก!ด้วยความแข็งแกร่งของเพย์ตันแน่นอนว่าแผ่นป้ายนั้นจะต้องแตกเป็นเสี่ยง ๆ เสียงของโลหะดังก้องจากแผ่นป้ายนั้นก่อนที่มันจะกลิ้งไปที่มุมห้องโถงบรรพบุรุษในเวลาเดียวกันควันดำหนาทึบก็ลอยออกมาจากแผ่นป้าย ทำให้ผู้คนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวฮาร์วีย์เดินไปเตะแผ่นป้ายออกไปที่ลานข้างนอกทันทีภายใต้แสงแดดที่สาดส่อง ควันสีดำค่อย ๆ ลอยออกมาจากแผ่นป้ายมากกว่าเดิมก่อนที่จะเผยให้เห็นใบหน้าของผีที่แสยะยิ้มอย่างร้ายกาจบนท้องฟ้าก่อนที่มันจะหายไปในความว่างเปล่าฮาร์วีย์คว้าแผ่นป้ายและวางมันลงบนหัวของทาเลีย ฮอแรนอย่างรวดเร็ว ลำแสงสีขาวส่องจากแผ่นป้ายไปยังศีรษะของเธอในเวลาเดียวกันแผ่นป้ายก็กลายเป็นฝุ่นผงทันทีก่อนที่มันจะตกลงสู่พื้น“ไอ้สารเลว!”
ในช่วงบ่ายของวันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์ ยอร์กขับรถไปที่ทางเดิน VIP ของสนามบินนานาชาติมอร์ดูและเฝ้ารอหลังจากที่ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงคนที่เขาหวังว่าจะเจอก็ยังไม่ปรากฏตัวฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อกดหมายเลขที่คุ้นเคย“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งในภายหลัง”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วหลังจากที่ได้ยินเสียงฝากข้อความปกติแมนดี้ ซิมเมอร์จะเป็นคนตรงต่อเวลาตลอด ในเมื่อเธอบอกว่าเธอจะมาถึงตอนในตอนเที่ยง เธอก็ไม่น่าจะมาสายฮาร์วีย์ไปที่ล็อบบี้และถามเกี่ยวกับเที่ยวบินของแมนดี้ เขาได้รับแจ้งว่าเที่ยวบินของเธอมาถึงเมื่อประมาณชั่วโมงที่แล้วแล้วฮาร์วีย์รู้สึกสับสนอย่างมาก เขาโทรหาซินเธียร์ ซิมเมอร์ขณะที่ถูขมับตนเองซินเธียร์วางสายทันทีแล้วส่งที่อยู่มาให้เขามอร์ดูบรอดเวย์ดวงตาของฮาร์วีย์เบิกกว้าง คนธรรมดาจะไม่มีเงินมากพอที่จะพักที่นั่นแม้แต่ซินเธียร์เองก็ไม่ค่อยจะไปที่สถานที่แบบนั้น แต่ในเมื่อเธอส่งที่อยู่นั้นมาให้...ฮาร์วีย์เหยียบคันเร่งและขับออกไปในรถของเขาครึ่งชั่วโมงต่อมาฮาร์วีย์ก็มาถึงที่ทางเข้าของมอร์ดูบรอดเวย์ เขากอดอกในขณะที่
“นายมาทำอะไรที่นี่?”ในขณะนี้ สีหน้าของแม่สื่อ ลูซี่ โลว์กำลังกระวนกระวายอย่างยิ่ง“นายรู้ไหมว่าพวกเรากำลังพบกันเนื่องในโอกาสอะไร?!“เคยดูสถานะของตัวเองก่อนที่จะเข้ามาที่นี่บ้างไหม?!“ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”ลูซี่ดูถูกฮาร์วีย์ ยอร์กโดยสิ้นเชิง เขาเป็นคนที่ขายรถหรูหลายสิบคันที่ลูกชายของเธอสนใจ หลังจากที่ทำเงินได้หลายสิบล้านดอลลาร์ เขาไม่แม้แต่จะแบ่งเงินให้พวกเธอด้วยซ้ำ!‘เนรคุณ!‘เขาไม่เข้าใจเหรอว่าเขาไม่มีทางหาเงินได้มากขนาดนั้นหากไม่ใช่เพราะลูกชายของฉัน?!’ในมุมมองของลูซี่เงินที่ฮาร์วีย์ได้จากการขายรถหรูควรเป็นของพวกเธอ‘ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ให้เงินเราเท่านั้น เขายังหายตัวไปถึงสองวัน!'เขาสมควรตาย!'หลังจากที่มองไปทางเฮกเตอร์ ทอมป์สันแล้ว ลิเลียน เยตส์ก็ลุกขึ้นไปขวางทางฮาร์วีย์“ใครบอกให้นายมาที่นี่ฮาร์วีย์?” ลิเลียนถามอย่างเย็นชา“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ!“นายไม่ใช่ลูกเขยของฉันนับตั้งแต่วินาทีที่นายขโมยเงินสามร้อยล้านของฉันไป!“ถ้านายยังรักชีวิตของตัวเองอยู่ก็ส่งเงินมาซะ!“แล้วก็ใสหัวไปให้พ้น!“พรุ่งนี้ฉันจะให้คนไปส่งเอกสารการหย่าให้ เซ็นมันด้วยล่ะ!“อย่าทำลายโอกาสในกา
กล่าวได้ว่าในขณะนี้ลิเลียน เยตส์กำลังอ้อนวอนฮาร์วีย์ ยอร์กหากฮาร์วีย์ยอมที่จะจากไป ลิเลียนจะยอมคุกเข่าขอโทษเขาเพื่อให้ได้ “ลูกเขย” ที่ดีอย่างเฮกเตอร์ ทอมป์สันฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ หลังจากที่เห็นลิเลียนขู่และพยายามเกลี้ยกล่อมเขาในเวลาเดียวกัน จากนั้นเขาก็หันไปมองแมนดี้ ซิมเมอร์ผ่านมากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่ทั้งสองได้พบกันครั้งสุดท้าย แมนดี้ดูเป็นตัวเองมากขึ้นเมื่อเทียบกับเมื่อก่อนบางทีอาจจะเป็นเพราะการเติบโตของเธอหลังจากที่ถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าสาขาฮาร์วีย์แทบจะจำเธอไม่ได้เพราะการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นเมื่อแมนดี้สบตาฮาร์วีย์ สายตาของเธอก็เยือกเย็น เธอไม่มีเจตนาที่จะคุยกับฮาร์วีย์ด้วยซ้ำ เธอเพียงแต่หยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบราวกับว่าเธอไม่เห็นฮาร์วีย์เลยฮาร์วีย์พูดไม่ออก เขาหันไปหาซีนเธียร์ ซิมเมอร์ซีนเธียร์มองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าที่ว่าเขาสมควรได้รับทั้งหมดนี้ ทำให้เขาตกตะลึงอย่างที่สุดเขารู้ทันทีว่าซีนเธียร์อาจบอกอะไรบางอย่างกับแมนดี้เขาแค่ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับไคท์ วอล์กเกอร์หรืออีวอนน์ ซาเวียร์ลูซี่ โลว์กลับมามีความกล้าหาญอีกครั้งหลังจากที่เธอเห็นแมนดี้
ฮาร์วีย์ ยอร์กบอกได้ว่าแมนดี้ ซิมเมอร์โกรธเขาจริง ๆเมื่อสองสามวันก่อนพวกเขายังดีกันอยู่เลย ฮาร์วีย์ไม่รู้เลยว่าทำไมเธอถึงโกรธแต่ไม่ว่าจะอย่างไร ฮาร์วีย์รู้สึกว่าตอนนี้เขาจะต้องคิดบวกเอาไว้สำหรับตอนนี้เป้าหมายของฮาร์วีย์ก็คือการหยุดการนัดเดทนี้ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตามการนัดเดทนี้จะต้องไม่ดำเนินการต่อไปแม้ว่าจะเป็นบุคคลอื่นที่ไม่ใช่เฮกเตอร์ ทอมป์สันก็ตามการที่ภรรยาแท้ ๆ ของฮาร์วีย์กำลังออกเดทกับชายอื่นมีอะไรที่ผิดปกติมากมาย!มีเพียงลิเลียน เยตส์เท่านั้นที่จะสามารถวางแผนสิ่งที่ชั่วร้ายเช่นนี้ได้“หมาที่เห่าจะไม่กัดอย่างนั้นเหรอ?“นี่นายบอกให้ฉันหุบปากเหรอ?!”ลูซี่ โลว์ชี้หน้าฮาร์วีย์“นายมีสิทธิ์อะไรที่จะพูดกับฉันแบบนั้น?“นายคิดว่านายเป็นใคร?!“นายเป็นเจ้าชายหรือนายน้อยหรือไง? กล้าดียังไงมาอวดดีต่อหน้าฉัน?!“ในสายตาของฉัน นายกำลังขายขี้หน้าตัวเองเปล่า ๆ!“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ถ้าไม่ใช่เพราะนายยืนกับพวกเรา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคงจะไล่นายออกไปนานแล้ว!“ถ้านายยังจะก่อปัญหาต่อล่ะก็ ฉันจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย!”ลูซี่กอดอกขณะที่เธอจ้องหน้าฮาร์วีย์เธอ
ฮาร์วีย์ ยอร์กรู้ว่าแมนดี้ ซิมเมอร์จะทำตัวอย่างไรในสถานการณ์แบบไหน เมื่อฮาร์วีย์กำลังจะอธิบายตัวเอง เฮกเตอร์ ทอมป์สันก็เดินกอดอกมาหาทุกคนหลังจากที่วางสายในอากาศดูเหมือนจะมีประกายไฟปะทุเมื่อฮาร์วีย์และเฮกเตอร์สบตากันครู่หนึ่งหลังจากที่เห็นชายร่างสูงหล่อที่มีนิสัยเหมือนคนชนชั้นสูง ฮาร์วีย์ก็เข้าใจทันทีว่าทำไมลิเลียนถึงสนใจลูกเขยคนใหม่ของเธออย่างมากถ้าตัดสินจากภายนอก เธอจะได้รับผลประโยชน์จากเฮกเตอร์มากกว่าฮาร์วีย์อย่างแน่นอน “โลกกลมจังเลยนะท่านยอร์ก”เฮกเตอร์หรี่ตาขณะที่จ้องฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็เผยรอยยิ้มอันอบอุ่น“คุณเป็นอย่างไรบ้าง? ผมไม่ได้เจอคุณเลยตั้งแต่การประมูลวันนั้น”“ผมสบายดี ที่ดิน H ที่ลู่เจียจุ่ยกำลังจะเริ่มการก่อสร้างเร็ว ๆ นี้” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น“ในเมื่อเราพูดถึงเรื่องนี้กันแล้ว ผมคงจะต้องขอบคุณคุณอีกครั้ง”ตาของเฮกเตอร์กระตุกหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“คืนนี้ผมมีนัดเดทกับคุณซิมเมอร์ ถ้าคุณไม่มีธุระอะไร คุณอยากร่วมทานอาหารกับพวกเราไหม?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“นายน้อยทอมป์สัน คุณไม่รู้เหรอว่าแมนดี้เป็นภรรยาของผม?” ฮาร์วีย์ยังคงถามอย่างใจเย็น“โอ้”
เหลือเพียงฮาร์วีย์ ยอร์ก แมนดี้ ซิมเมอร์ และซีนเธียร์ ซิมเมอร์อยู่ ณ ที่นั้นฮาร์วีย์รีบกลั้นความรู้สึกของตัวเองเอาไว้และยิ้มให้แมนดี้อย่างอบอุ่น“สุดท้ายคุณก็ยังเป็นห่วงผมอยู่ดีสินะแมนดี้”เขาเอื้อมมือไปจับมือแมนดี้เป็นเรื่องปกติที่คู่รักจะทะเลาะกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันเป็นเวลานานสีหน้าของซีนเธียร์เคร่งขรึมทันทีที่เห็นดังนั้น เธอดึงมือทั้งสองออกจากกันด้วยสีหน้าที่โกรธจัดทันที“อะไร?! อะไรกัน?! พี่เขย กล้าดียังไงมาแตะต้องพี่สาวของฉันก่อนที่จะอธิบายอะไรด้วยซ้ำ?!” เธอกล่าวออกมาอย่างเดือดดาล“ต่อให้พี่สาวจะให้อภัยพี่…“แต่ฉันจะไม่มีวัน!”ซีนเธียร์โยนเอกสารกองหนึ่งลงบนโต๊ะตาของฮาร์วีย์กระตุกอย่างรุนแรงหลังจากที่เห็นเอกสารเหล่านั้นไม่รู้ว่าใครเป็นคนถ่ายภาพเหล่านั้น แต่ภาพส่วนใหญ่แสดงให้เห็นไคท์ วอล์กเกอร์ที่ซบหน้าอกของฮาร์วีย์บนรถ ในตอนนั้นมันเป็นสถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่งแต่ไม่ว่าจะอย่างไร ใคร ๆ ต่างก็คิดว่าไคท์และฮาร์วีย์แอบคบกันอยู่แล้วนอกเหนือจากนั้นยังมีภาพของพวกเขาจับมือกันในคฤหาสน์วอล์กเกอร์ขณะที่ชมการแสดงบนหอคอยสูง…พูดได้ว่ามุมกล้องต่าง ๆ ถูกเลือกอย่างมีชั้นเ
ขณะที่ฮาร์วีย์ ยอร์กเริ่มปั่นป่วน รถโตโยต้า เซ็นจูรี่ก็ขับตัดหน้าเฮกเตอร์ ทอมป์สันข้างนอกมอร์ดูบรอดเวย์ ขณะที่ค่อย ๆ เปิดประตูรถจากทั้งสองด้านใบไม้สีเหลืองเหี่ยวเฉาตกลงตรงหน้าเฮกเตอร์หลังจากที่ลมพัดกระโชกแรงจากนั้นเสียงที่ไร้อารมณ์ก็ดังขึ้น“สายลมสิ้นลงแล้ว ถึงเวลาที่ฮาร์วีย์จะต้องทำเช่นเดียวกัน”***พนักงานจากมอร์ดูบรอดเวย์หายกันไปหมดราวกับไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขณะที่แมนดี้ ซิมเมอร์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง หนังตาของเธอรู้สึกหนักหน่วงซีนเธียร์ ซิมเมอร์ซึ่งกำลังพยายามไกล่เกลี่ยสถานการณ์ก็รู้สึกวิงเวียนเช่นกัน เธอหมดสติและฟุบที่ขอบโต๊ะทันทีแมนดี้รู้สึกหวาดกลัว ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร ควันสีดำก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอทันที ทำให้เธอเป็นอัมพาตและล้มลงกับพื้น“เธอถูกวางยาเหรอ?!”ตาของฮาร์วีย์กระตุกอย่างรุนแรง โชคดีที่เขานำยาล้างพิษและยารักษาโรคทุกชนิดของออสการ์ อาร์มสตรองติดตัวมาด้วยเขาป้อนยาให้พี่น้องที่หมดสติคนละหนึ่งเม็ดทันทีโดยไม่ต้องคิดแม้แต่วินาทีเดียว“แหวะ!”ทั้งคู่อาเจียนของเหลวสีดำออกมาทันทีที่ได้รับยา ร่างกายของพวกเธอเริ่มสั่นขณะที่พวกเธอเริ่มหายใจแรงขึ้น