เมื่อนึกถึงสถานการณ์นั้น ฮาร์วีย์ก็กล่าวว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ ชาวเกาะคนนั้นไม่ใช่แค่คนธรรมดา

“ผมคิดว่าพวกเราควรจะไปรวมตัวกันที่อื่นดีกว่า

“คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของนายน้อยดันแคน อย่าสร้างปัญหาไปมากกว่านี้เลย”

“ไม่ใช่คนธรรมดา? หมายความว่าอะไรกันแน่?”

สตีเว่นรู้สึกกลัวเล็กน้อยในตอนแรก แต่คำพูดของฮาร์วีย์คล้ายกับการคาเฟอีนเข้าสู่กระแสเลือดของเขาโดยตรง

“เขาเป็นแค่หมูชาวเกาะ! เขาจะทำอะไรเราได้?

“ลุงของผมเป็นรองหัวหน้าสาขาหลงเหมินของมอร์ดู!

“ศิษย์ของหลงเหมินจะมาช่วยผมทันทีที่ผมเรียกพวกเขา เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงเลย!

“แม้ว่าจะไม่มีใคร ผมเองก็เป็นศิษย์ของหลงเหมินเช่นกัน!

“เราไม่ได้อยู่ในยุคเก่า ๆ อีกแล้วนะฮาร์วีย์ นี่ไม่ใช่ยุคที่เราจะต้องคุกเข่าต่อผู้ที่รุกรานเรา!

“คุณต้องยืนหยัดเพื่อตัวเอง!

“แต่คุณก็เป็นแค่คนบ้านนอกอยู่ดี ผมเข้าใจดีถ้าคุณจะกลัวผู้มีอำนาจ

“แต่พวกชาวเกาะ…

“เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาไม่ได้พ่ายแพ้ต่อหัวหน้าของประเทศในระหว่างสมรภูมิยูโร-อเมริกาหรอกเหรอ?

“แล้วอย่างนี้พวกเขาจะทำอะไรพวกเราได้?”

พวกระดับสูงของไคเซนกรุ๊ปหัวเราะเยาะฮาร์วีย์อย่างเย็นชาโดยไม่สำนึกผิด หลังจากที่ได้เ