Mundo ficciónIniciar sesión
Capítulos relacionados
บทที่ 1963
โรบินยอมแพ้ทันทีและเริ่มเอาหัวโขกพื้นหลงเหมินและหน่วยมังกรลับเป็นรากฐานที่สำคัญของประเทศ H แม้ว่าทั้งคู่จะอยู่ในระบบที่แตกต่างกันและรับผิดชอบในเรื่องที่แตกต่างกัน แต่สถานะของพวกเขาเท่าเทียมกันโรบินเป็นเพียงกัปตันทีมแรกของหน่วยมังกรลับ แม้ว่าเขาจะยังถือว่ามีสถานะค่อนข้างสูง แต่เขาก็ด้อยกว่าฮาร์วีย์ซึ่งเป็นหัวหน้าสาขาคนใหม่ของหลงเหมินสาขามอร์ดูพูดง่าย ๆ ก็คือ ถ้าฮาร์วีย์ต้องการจบชีวิตของโรบิน ไม่เพียงแต่หน่วยมังกรลับก็จะไม่หยุดเขาเท่านั้น พวกเขาอาจทำแทนเขาด้วยซ้ำ“จับพวกมันทั้งหมดและหักมือข้างหนึ่งของพวกมัน“ส่วนคนนี้ ทำให้เขาพิการซะ”ฮาร์วีย์ไร้ความรู้สึก การโบกมือของเขาเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะผนึกชะตากรรมของโรบินและคนของโรบินได้สาวกหลงเหมินหลายคนเดินเข้ามาจับโรบินและคนของเขาใส่กุญแจมือไม่มีใครกล้าต่อต้านพวกเขา หลังจากนั้นไม่นานยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดจากลานบ้านก็ถูกได้ยินฮาร์วีย์กอดอกและถอนหายใจ เขาหันไปหาโยนา“ผมขอโทษด้วยนะ คุณลินช์ ผมใช้วิลล่าที่อาจารย์ลินช์ให้เหมือนโรงฆ่าสัตว์ตลอดเลย นี่เป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรอย่างน่าสยดสยอง ไม่แปลกหรอกถ้าคุณจะผิดหวัง”โยน
บทที่ 1964
โยนามาและไปในพริบตา เธอยังเอาศพของนินจาหน้ากบไปด้วยก่อนที่จะจากไปเพื่อปกปิดให้ฮาร์วีย์หลังจากที่แลกเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์กันแล้วไคท์และอีวอนน์ก็เรียกกันว่าพี่น้องดวงตาของฮาร์วีย์กระตุกอย่างเมามันเมื่อเห็นทั้งสองสนิทกันมาก ในหัวของเขาเขาสงสัยว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ธรรมดาเป็นเรื่องดีที่ไคท์ไม่สามารถอยู่ได้นานเนื่องจากตำแหน่งของเธอในฐานะซีอีโอและประธานของบริษัทวอล์คเกอร์ เนื่องจากภาระงานอันยุ่งเหยิงของเธอ เธอจึงบอกลาและจากไปทันทีหลังจากนั้นที่วิลล่าจึงเหลือเพียงฮาร์วีย์และอีวอนน์เท่านั้นขณะที่อีวอนน์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือเฮเซลเฮเซลไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้อีวอนน์ได้พูดและเริ่มพูดพล่ามไม่หยุดมีเพียงประเด็นหลักประการเดียวในการโทรครั้งนี้: เพื่อเป็นการขอบคุณแทนแกรี่ เฮเซลจึงได้จัดงานเลี้ยงตอนเย็นในวันนั้นอีวอนน์เป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญในงานเลี้ยงนี้ เธอต้องไปทำความเคารพและเข้าร่วมงานเลี้ยงไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามอีวอนน์ปฏิเสธความกระตือรือร้นของเฮเซลไม่ลง แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเฮเซลแค่หาโอกาสให้แกรี่ แต่เธอก็รู้สึกว่าเธอจะต้องไปแ
บทที่ 1965
หลังจากที่เข้าไปในห้องโถง ฮาร์วีย์ก็สำรวจสภาพแวดล้อม เขาตระหนักว่าห้องโถงไม่ได้ถูกจองทั้งหมดอย่างที่เฮเซลกล่าวไว้ ดูเหมือนว่าเฮเซลจะจองเพียงบูธเล็ก ๆ ไว้เท่านั้นธุรกิจที่นี่ยอดเยี่ยมมาก ดนตรีที่ทำให้เคลิบเคลิ้มดังไปทั่ว แม้จะยังไม่เที่ยงคืนก็ห้ามให้ใครปาร์ตี้ให้หนำใจไม่ได้กลิ่นควันบุหรี่และแป้งแต่งหน้าคลุ้งในอากาศ พวกมันรวมกันเป็นกลิ่นเหม็น แต่ผู้ที่แวะเวียนมาที่ร้านบ่อย ๆ จะชอบมันมากขึ้นเรื่อย ๆเฮเซลและลูกน้องของเธอหยุดอยู่ที่บูธซึ่งมีชายหนุ่มรูปงามและสาวสวยนั่งอยู่ข้างในขณะที่พวกเขาและฮาร์วีย์เดินเข้าไปข้างใน ชาวหมู่เกาะคนหนึ่งในชุดคลุมอาบน้ำก็กลิ้งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และลงจอดตรงหน้าพวกเขา สีหน้าของเขาชั่วร้ายแต่ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้ตอบสนองใด ๆ ชายหนุ่มสองสามคนก็เข้ามาในบูธและเริ่มกระทืบชาวหมู่เกาะผู้นำของเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสตีเว่น วอล์คเกอร์เอง เขาถือขวดเบียร์ซึ่งต่อมาเขาใช้ทุบหัวชาวเกาะมีเสียงดังแกร๊งและศีรษะของชาวเกาะก็เลือดไหลสตีเว่นปรบมือและหัวเราะอย่างเย็นชา“กล้าจีบผู้หญิงของฉันได้ยังไงไอ้ชาวเกาะ? คิดว่าฉันจะไม่กล้าฆ่าแกตอนนี้เหรอ?”สตีเว่นเทเบียร์ที่เ
บทที่ 1966
เมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว บางอย่างที่น่าอึดอัดใจก็เกิดขึ้นที่นั่งเต็มหมดแล้ว แต่ไม่เหลือที่นั่งให้ฮาร์วีย์“โอ้ นี่ฮาร์วีย์ ยอร์กนี้! ฮีโร่ที่สร้างความสำเร็จให้กับบริษัท!“ผมไม่เห็นคุณด้วยซ้ำถ้าคุณไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น!”สตีเว่นหัวเราะเบา ๆ โดยไม่ขยับเขยื้อน“แต่คุณควรจะอยู่ที่นี่เหรอฮาร์วีย์? ผมไม่คิดว่าพวกเราได้เชิญคุณนะ เราไม่ได้เผื่อที่นั่งไว้ให้คุณด้วย“ทำไมคุณไม่ออกไปจากที่นี่และหยุดรบกวนทุกคนก่อน?”สาวงามที่มีชื่อเสียงทางอินเทอร์เน็ตยิ้มอย่างเย็นชาต่อคำพูดของสตีเว่น'บอดี้การ์ดคนนี้ไม่รู้ที่ของตัวเองเลยเหรอ?''เขาไม่ควรจะอยู่ในสถานที่ชั้นสูงเช่นพาราเมาท์ด้วยซ้ำ''เขาไม่รู้ว่าควรจะออกไปเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าไม่มีที่นั่งเหลือให้ตัวเองแล้ว เขายืนอยู่ตรงนั้นทำไม? คิดว่าตัวเองเป็นนายแบบหรือยังไง?’อีวอนน์ขมวดคิ้วและตอบว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ใช่ไหม? ฮาร์วีย์มาที่นี่เพื่อปกป้องฉัน ถ้าไม่มีที่นั่งให้เขา ฉันก็ขอตัวกลับก่อน”“โอ้? คุณเป็นบอดี้การ์ดของคุณซาเวียร์อย่างนั้นเหรอ? พนักงานออฟฟิศมีความสามารถพอที่จะทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ? ช่างมีพรสวรรค์เหลือเกิน!”สตีเว่นหัวเราะ
บทที่ 1967
เมื่อนึกถึงสถานการณ์นั้น ฮาร์วีย์ก็กล่าวว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ ชาวเกาะคนนั้นไม่ใช่แค่คนธรรมดา“ผมคิดว่าพวกเราควรจะไปรวมตัวกันที่อื่นดีกว่า“คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของนายน้อยดันแคน อย่าสร้างปัญหาไปมากกว่านี้เลย”“ไม่ใช่คนธรรมดา? หมายความว่าอะไรกันแน่?”สตีเว่นรู้สึกกลัวเล็กน้อยในตอนแรก แต่คำพูดของฮาร์วีย์คล้ายกับการคาเฟอีนเข้าสู่กระแสเลือดของเขาโดยตรง“เขาเป็นแค่หมูชาวเกาะ! เขาจะทำอะไรเราได้?“ลุงของผมเป็นรองหัวหน้าสาขาหลงเหมินของมอร์ดู!“ศิษย์ของหลงเหมินจะมาช่วยผมทันทีที่ผมเรียกพวกเขา เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงเลย!“แม้ว่าจะไม่มีใคร ผมเองก็เป็นศิษย์ของหลงเหมินเช่นกัน!“เราไม่ได้อยู่ในยุคเก่า ๆ อีกแล้วนะฮาร์วีย์ นี่ไม่ใช่ยุคที่เราจะต้องคุกเข่าต่อผู้ที่รุกรานเรา!“คุณต้องยืนหยัดเพื่อตัวเอง!“แต่คุณก็เป็นแค่คนบ้านนอกอยู่ดี ผมเข้าใจดีถ้าคุณจะกลัวผู้มีอำนาจ“แต่พวกชาวเกาะ…“เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาไม่ได้พ่ายแพ้ต่อหัวหน้าของประเทศในระหว่างสมรภูมิยูโร-อเมริกาหรอกเหรอ?“แล้วอย่างนี้พวกเขาจะทำอะไรพวกเราได้?”พวกระดับสูงของไคเซนกรุ๊ปหัวเราะเยาะฮาร์วีย์อย่างเย็นชาโดยไม่สำนึกผิด หลังจากที่ได้เ
บทที่ 1968
“อย่าสนใจคนต่ำต้อยคนนี้เลยอีวอนน์ มานั่งข้างนายน้อยดันแคนมา“เขาจะปกป้องเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!ขณะที่ทุกคนกำลังยุ่งกับการดูถูกฮาร์วีย์ เฮเซลก็ถือโอกาสลากอีวอนน์ไปนั่งข้างแกรี่“ดูเธอสิ ได้รับการปกป้องจากนายน้อยดันแคนเสมอ“ในฐานะเจ้ามือ เธอไม่ควรจะดื่มให้กับเขาหน่อยเหรอ?“ดื่มเบียร์ให้หมดแล้วไปร้องเพลงซะ!“ฉันจะบอกเธอให้นะ นายน้อยดันแคนเชี่ยวชาญในเรื่องนี้มาก! เขาร้องได้ดีกว่ามือใหม่หลายคนเลย!“ฉันไม่คิดว่าจะมีโอกาสมากนักที่ใครจะได้ยินเขาร้องเพลง! เธอค่อนข้างโชคดีเลยนะอีวอนน์”เฮเซลพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้อีวอนน์และแกรี่ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น แน่นอนว่าเธอจะไม่ต้องการให้ฮาร์วีย์ได้ครองผู้หญิงที่โดดเด่นเช่นนี้“คุณก็พูดเดินไปคุณมาโลน ผมต่างหากที่ควรจะดื่มให้คุณซาเวียร์“ท้ายที่สุดเธอก็เป็นคนที่ให้โอกาสผมในการหาเงินมากขึ้นและได้ต่อสู้กับมืออาชีพที่แท้จริง นี้คือสิ่งที่ผมต้องการมาทั้งชีวิต ผมจึงควรจะเป็นคนที่ขอบคุณเธอ”แกรี่หยิบขวดแชมเปญออกมาพลางยิ้มอย่างอบอุ่น ด้วยการสะบัดนิ้วขวาของเขา จุกของขวดก็หลุดออกทันทีภาพที่เห็นนั้นทั้งเท่ห์และสง่างาม ทำให้ผู้คนโห่ร้องอย่างตื่นเต้นฮ
บทที่ 1969
ในชั่วพริบตา ชายในชุดคาราเต้หลายสิบคนก็เดินเข้ามาแม้ว่าพวกเขาจะไม่สูง แต่พวกเขาทั้งหมดก็ดูแข็งแรงมากและมีรอยสักที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งมีเฉพาะคนจากท้องถนนในประเทศหมู่เกาะเท่านั้นที่มีมันบนร่างกายของพวกเขาฮาร์วีย์ ยอร์กชำเลืองมองไปรอบ ๆ และเห็นว่าคนเหล่านั้นเป็นเหล่าหัวหน้าของประเทศหมู่ชาวเกาะคนที่โดนพวกเขากระทืบอย่างยับเยินก็มาด้วย ซึ่งก็คือคุโบมูระ อากาเนะ ที่เพิ่งถูกไล่ไปเมื่อก่อนหน้านี้“เจ้านาย คนจีนพวกนี้ที่ทำร้ายผม!“พวกเขาไม่มีเกียรติเลย!”คุโบมูระชี้ไปที่สตีเว่น วอล์คเกอร์และคนอื่น ๆ ในขณะที่พูดด้วยสีหน้าที่ขมขื่นหลังจากนั้นชายชาวเกาะที่มีใบหน้าเหมือนผู้หญิงและอารมณ์เย็นชาก็เดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆความสูงของเขาเกือบ 1.70 เมตร ซึ่งถือได้ว่าสูงในหมู่พวกชาวเกาะยิ่งกว่านั้น เขายังเผยออร่าที่มีเฉพาะขุนนางของประเทศหมู่เกาะที่มีเท่านั้น ในขณะเดียวกันเขายังถือแก้วเหล้าสาเกไว้ในมือและจ้องมองสตีเว่นอย่างระมัดระวังขณะที่ดื่ม จากนั้นเขาก็หัวเราะเยาะ “น่าสนใจ แกกล้าดียังไงมาทำร้ายคนของฉัน? กล้าดีจริง ๆ!”ภาษาจีนของเขาขั้นพื้นฐานเท่านั้น แต่น้ำเสียงของเขาซ้ำซากจำเจราวหุ่นยนต์คำ
บทที่ 1970
เสียงที่คมชัดดังขึ้น ชายชาวเกาะไม่สามารถหลบได้และถูกแกรี่ ดันแคนตบจนต้องถอยห่างออกไปสองสามก้าว ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกวิงเวียนและหูของเขาก็ส่งเสียงวิ้ง ๆจากนั้นแกรี่ก็ตบเขาด้วยหลังมืออีกครั้งก่อนที่ชายชาวเกาะจะทันได้โต้ตอบเพี๊ยะ!การตบครั้งนี้ทำให้ฟันของชายชาวเกาะกระเด็นออกไปหลังจากที่ตบสองครั้ง แกรี่ก็หยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดมือ จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้ฉันยั่วแกแล้ว แล้วยังไงต่อ?"ชายชาวเกาะกุมหน้าตนเองและตกตะลึงไปชั่วขณะเขามีสถานะค่อนข้างสูงในโรงฝึกของชินดัน เวย์ เขาไม่เคยโดนดูถูกแบบนี้มาก่อนจากนั้นเขาก็มองแกรี่ด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ เขาคำรามว่า “ไอ้สารเลว!“กล้าตบฉันได้ยังไง?“รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?“มานี่! ช่วยฉันฆ่าไอ้สารเลวคนนี้ที!”ชายชาวเกาะในชุดคลุมคาราเต้มากกว่าหนึ่งโหลที่อยู่รอบตัวเขาเคลื่อนไหวพร้อมกันและโจมตีแกรี่ตามคำสั่งของเขาปัง ปัง ปัง!แม้ว่าแกรี่จะแกล้งทำเป็นเสแสร้ง แต่ชื่อเสียงของเขาในฐานะแชมป์ศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานไม่ได้มีไว้เพียงเพื่อโอ้อวดเท่านั้นเขาสงบและไม่เร่งรีบขณะที่ต่อยพวกเขาทีละคนพลางดูอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อหลังจาก
Último capítulo