Mundo ficciónIniciar sesión
Capítulos relacionados
บทที่ 1452
ในขณะที่รอย การ์ฟิลด์และแมทธิว ฟลินน์กำลังวางแผนอย่างลับ ๆ หลังจากนั้นไม่กี่วันซีนเธียร์ ซิมเมอร์ก็บังเอิญชวนฮาร์วีย์ ยอร์กไปมหาวิทยาลัยกับเธอไม่แน่ใจว่าเธอโง่หรือเปล่า เพราะหลังจากตระเวนไปทั่วประเทศแล้ว เธอก็ยังตัดสินใจศึกษาต่อที่บัควู้ดเธอเลือกแม้กระทั่งมหาวิทยาลัยที่เธอต้องการแล้ว นั่นคือมหาวิทยาลัยเซาท์ไลท์มหาวิทยาลัยเซาท์ไลท์ เป็นหนึ่งในสิบสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษาที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ H แต่ซีนเธียร์ ซิมเมอร์กลับไม่สนใจเรื่องนั้นมากนักเพราะมันอยู่ใกล้บ้านมากเกินไปแต่เนื่องจากเธอมีความสนใจอยู่แล้ว ฮาร์วีย์จึงสนับสนุนการตัดสินใจของเธอโดยไม่ต้องคิดเขาโทรหาทิม เซเปดา ผู้บัญชาการสูงสุดของระบบการศึกษาแห่งบัควู้ดเพื่อให้เขาช่วยบางอย่างหลังจากนั้นไม่นาน ผู้หญิงที่ฮาร์วีย์เกือบลืมไปว่ามีชีวิตอยู่ก็โทรหาเขาเธอคือครูประจำชั้นเกรดสิบสองของซีนเธียร์ ซิมเมอร์ มิสยูนามิสยูนากล่าวว่าซีนเธียร์ ซิมเมอร์ส่งการบ้านของเธอล่าช้ามาเป็นเวลานานแล้ว ถ้าเธอต้องการไปเรียนที่ มหาวิทยาลัยเซาท์ไลท์ เธออาจต้องเรียนชดเชยในระยะเวลาอันสั้นหลังจากได้ยินเรื่องนี้ ฮาร์วีย์ก็ลากซีนเธียร์ ซิม
บทที่ 1453
หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ ยอร์ก อีวอนน์ ซาเวียร์ตัวแข็งอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเธอก็ยิ้มออก“ซีอีโอยอร์ก คุณต้องไม่ให้ภรรยาของคุณได้ยินเรื่องนี้นะคะ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะมาหาเรื่องฉันเอาได้”ฮาร์วีย์ถอนหายใจ“เธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น”"ใครจะรู้?" อีวอนน์กระซิบ“ผู้หญิงด้วยกันย่อมรู้ดีที่สุด มีเส้นกั้นบางอย่างที่เรารู้กันว่าไม่ควรข้ามไป”ฮาร์วีย์สำลักทันทีหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น และเริ่มทำจมูกฟุดฟิด สิ่งต่าง ๆ อาจบานปลายราวกับว่าฮาร์วีย์และอีวอนน์มีนอกมีในด้วยกันจริง ๆทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่ง อารมณ์แปรปรวนอย่างมากหลังจากนั้นไม่นาน อีวอนน์ก็รู้สึกราวกับว่าเธอจำอะไรบางอย่างได้ และก็โล่งขึ้นทันทีว่า “ซีอีโอยอร์ก ฉันอาจจะต้องเดินทางไกล และครั้งนี้ ฉันอาจจะต้องจากไปราวสามถึงห้าเดือนด้วยซ้ำ…”“แต่วางใจได้ ฉันจะให้คุณเรย์ ฮาร์ทจัดการงานของฉันก่อนฉันจะไป การดำเนินงานของบริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบแน่นอนค่ะ”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“ไปไกล? ไปไหนงั้นเหรอ?"อีวอนน์ยิ้ม“ก็แค่ธุระส่วนตัวน่ะค่ะ ฉันจะกลับมาให้เร็วที่สุด! ฉันกลัวคุณจะคิดถึงฉัน ฉันถึงได้โทรบอกคุณอยู่นี่ไง!”หลังจากพูดจ
บทที่ 1454
สุนัขหลงตัวแข็งทื่อ แต่ไม่นานนัก เขาก็กลับมารู้สึกตัวและเงยหน้าขึ้น“หยิ่งยโสและหยิ่งผยองอะไรอย่างนี้ ฉันรู้ว่านายมีไทสัน วูดส์และอีธาน ฮันต์คอยสนับสนุนอยู่!”“แต่น่าเสียดายที่มีบางอย่างเกิดขึ้นที่แนวหน้าของกองกำลังทหารแห่งเซาท์ไลท์บังคับให้อีธานต้องออกไป เขาถึงต้องไปจัดการด้วยตัวเอง”“สำหรับไทสัน ฉันเกรงว่าเขาคงจะกำลังเอาชีวิตรอดอย่างลำบากอยู่เหมือนกัน!”รอยยิ้มชั่วร้ายเผยออกมาจากใบหน้าของสุนัขหลงทาง“เราดึงอีธานออกไป แถมยังสามารถส่งคนไปฆ่าไทสันได้อีกด้วย!”“พี่น้องของฉันเฝ้าดูเขามาหลายวันแล้ว ตอนนี้มีคนล้อมรอบรถของเขาเป็นร้อยเลย”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ โดยไม่ได้ให้คำตอบที่เขาพอใจ“ร้อยคนเหรอ? นายรู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของไทสันบ้าง?”“แม้ว่าเขาจะเป็นทหารจากค่ายศัสตราวุธที่เกษียณแล้วก็เถอะ แต่ใครก็ตามที่มาจากค่ายศัสตราวุธก็เทียบได้กับทหารชั้นสูง”“คนร้อยคนก็หยุดเขาไม่ได้หรอก”สุนัขหลงทางตอบอย่างเย็นชาว่า “อย่าไร้เดียงสาไปหน่อยเลยฮาร์วีย์ ยอร์ก นายคิดจริง ๆ หรือว่าฉันจะไม่ตรวจสอบเรื่องนี้มาอย่างละเอียดแล้ว?”“พี่น้องของฉันต่างก็เป็นทหารเกษียณจากประเทศ J ทั้งนั้น แม้ว่าพวกเขาจ
บทที่ 1455
ภาพที่เห็นทำให้สุนัขหลงหน้าถอดสีด้วยความลนลาน เขาไม่รู้ว่าฮาร์วีย์ ยอร์กมีแผนสำหรับเหตุการณ์นี้อยู่ก่อนแล้วจากนั้นเขาก็ตะโกนอย่างเย็นชา “ช่างหัวคนอื่น หยิบปืนของนายแล้วฆ่าเขา!”ตามคำสั่งของสุนัขหลงทาง ชายทั้งสามสิบคนที่สวมชุดลายพรางชักปืนออกจากเอวปัง ปัง ปัง!เสียงปืนดังก้องอยู่ในตรอก ผู้ชายทุกคนที่เล็งปืนไปที่ฮาร์วีย์ล้มลงกับพื้นอย่างเงียบเชียบบนศีรษะของพวกเขาสามารถมองเห็นรูกระสุนขนาดเล็กที่ทะลุผ่านไปได้สุนัขหลงทางไม่อาจคุมสีหน้าของตัวเองได้ เขาหันศีรษะไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัวนักสู้ในชุดดำล้วนหลีกทาง จากนั้นชายหน้าตาดุร้ายคนหนึ่งก็เดินออกมาจากกลางซอยทันทีที่เห็นชายคนนั้น สีหน้าของสุนัขหลงทางก็เปลี่ยนไป“ไทสัน วูดส์เหรอ? คนของฉันล้อมนายไว้แล้วไม่ใช่หรือไง? นายออกมาได้ยังไง?”สุนัขหลงได้ส่งคนร้อยคนไปล้อมไทสันไว้แล้ว แต่เขาก็ยังมาปรากฏตัวที่นี่ได้ ตอนนั้นเองที่สุนัขหลงเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีกับเรื่องนี้“ซีอีโอยอร์กรู้อยู่แล้วว่านายกำลังคิดจะทำอะไร นายคิดจริง ๆ เหรอว่าตอนนี้ฉันต้องกำลังถูกคนของนายล้อมอยู่?”ไทสันเป่าใส่ปากกระบอกปืนเก็บเสียงของเขา“ฉันเป็นคนใจกว้าง คนที่ถูกล้อม
บทที่ 1456
“วันนี้ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ไปไหนทั้งนั้น!”นักดาบส่งไทสัน วูดส์ไปทางฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว“ซีอีโอยอร์ก ผมทำให้คุณผิดหวัง!”ไทสันเช็ดเลือดออกจากปาก จากนั้นก็พยายามลุกขึ้น“คุณควรไปซะ ผมจะดูแลข้างหลังให้คุณเอง”“คุณอยู่ในค่ายศัสตราวุธเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ยังมีอีกหลายอย่างที่คุณยังไม่ได้เรียนรู้ สำหรับสิ่งที่คุณทำที่นี่ คุณค่อนข้างทำได้ดีแล้ว”ฮาร์วีย์เอื้อมมือไปตบไหล่ไทสัน“ในโอกาสที่หายากแบบนี้ ผมจะสอนบทเรียนให้คุณเอง”ไทสันตัวสั่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเบิกบานใจ สิ่งหนึ่งที่เขาเสียใจที่สุดในชีวิตคือการออกจากค่ายศัสตราวุธก่อนกำหนดแต่เมื่อได้มีโอกาสในการเรียนรู้หนึ่งในบทเรียนจากหัวหน้าผู้ฝึกสอน ไทสันไม่เสียใจอีกต่อไป!จากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ สุนัขหลงหัวเราะอย่างเย็นชาจากข้างหลัง“เจ้าชายยอร์ก นายไม่มีสมองรึไง?”“นายก็รู้ว่าเขาคือใคร? เขาเป็นราชาแห่งดาบของสตาร์ แชโบล หนึ่งในแปดราชันย์แห่งสวรรค์ของสตาร์ แชโบลในประเทศ H!”“นายจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง? เขาสามารถฟันนายขาดครึ่งได้ในครั้งเดียว!”ราชันย์แห่งเพลงดาบมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างใจเย็นและพูดว่า
บทที่ 1457
ทันทีที่ฮาร์วีย์ ยอร์กสังหารราชันย์แห่งเพลงดาบลงที่บริเวณทางเข้ามหาวิทยาลัยเซาท์ไลท์มีร่างที่เดินออกมาด้วยความกระวนกระวายในขณะนี้ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ มองดูเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์และโทรหาฮาร์วีย์ติดกันสองสามครั้ง แต่ไม่มีใครรับสาย“พี่เขยใจร้ายจัง! เขากล้าไม่รับโทรศัพท์ได้ยังไง?!”ซีนเธียร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ฮาร์วีย์ตกลงที่จะไปที่มหาวิทยาลัยกับเธอแล้ว แต่เขายังไม่ได้ไปที่นั่นด้วยซ้ำ“สวัสดี คุณคือคุณซีนเธียร์ใช่ไหม?”ชายร่างสูงหล่อเดินเข้าไปหาซินเทียและถามอย่างสุภาพ“ใช่ค่ะ และคุณเป็น…”“ผมเป็นหนึ่งในนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเซาท์ไลท์ อาจารย์ขอให้ผมพาคุณเดินดูรอบ ๆ…” ชายคนนั้นตอบขณะยิ้มซีนเธียร์รู้สึกสงสัยเล็กน้อย“ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย?”ชายคนนั้นมองไปรอบ ๆ แล้วหัวเราะเบา ๆ“นี่คือจดหมายแนะนำตัว คุณจะรู้เมื่อคุณอ่านมัน…”ซีนเธียร์แอบดูจดหมายอย่างอยากรู้อยากเห็น แต่ในวินาทีต่อมา ชายคนนั้นก็หยิบผ้าขนหนูออกจากมืออย่างรวดเร็วและปิดมันลงบนหน้าของซีนเธียร์ซีนเธียร์ดิ้นไปมา ขณะที่สายตาของเธอค่อย ๆ พร่ามัวลง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปหมด แต่เธอไม่อาจแม้แต่จะส่งเสียงอะไรออกไป
บทที่ 1458
ในวิลล่าย่านฮาร์ท ริเวอร์ เบย์ในบัควู้ดนี่เป็นย่านที่มีการพัฒนาอย่างรวดเร็วเป็นเวลาหลายปี มีวิลล่าเพียงแห่งเดียวทั้งทั้งเขต ตัววิลล่านั้นตั้งอยู่บนคาบสมุทร ถนนโดยรอบสูงชันราวกับเป็นป้อมปราการตามธรรมชาติที่ด้านนอกของวิลล่า มีกำแพงที่แคบและยาวล้อมรอบ ทั้งยังมีสายไฟฟ้าติดตั้งไว้ทั่วกำแพง ถือเป็นการป้องกันที่แน่นหนามากมีคนประมาณสิบกว่าคนคอยเฝ้าทางเข้า พวกเขาล้วนเป็นชายฉกรรจ์ร่างกำยำ ที่สวมเครื่องแบบลายพราง พวกเขาดูเหมือนทหารเกษียณจากประเทศ Jรถเพิ่งมาถึงและจอดอยู่ที่ทางเข้าวิลล่า ฮาร์วีย์ ยอร์กและอีธาน ฮันต์ เดินออกจากรถโดยทิ้งเสื้อแจ็คเก็ตเอาไว้พวกเขาวางแผนที่จะสร้างเหตุนองเลือดในคืนนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องทิ้งเสื้อผ้าที่ยังสะอาดบางส่วนไว้ข้างหลังแม้แต่ฝักดาบของอีธานก็ยังถูกทิ้งไว้ในรถ เขาถือดาบด้วยมือเพียงข้างเดียวในขณะที่เดินตามหลังฮาร์วีย์ไปอย่างใกล้ชิดด้วยสีหน้าเย็นชาในวันนี้ เทพสงครามรู้สึกราวกับกำลังติดตามหัวหน้าผู้ฝึกสอนไปช่วงชิงดินแดนในสนามรบยูโร-อเมริกันเมื่อครั้งก่อนเขาไม่ใช่คนที่เป็นผู้นำค่ายศัสตราวุธ เขาเป็นเพียงทหารธรรมดาเท่านั้น“นี่คือสถานที่ส่วนบุคคล ผู้บุก
บทที่ 1459
พวกฝีมือดีในอาคารหลักพากันตื่นตระหนก ชายหลายคนปรากฏตัวขึ้นจากทุกทิศทาง พวกเขาหยิบอาวุธปืนและแท่งเหล็กเย็นเฉียบออกมา และเริ่มตะโกนเตือนกันไปทีละคนขวับ ขวับ ขวับ…!อีธาน ฮันต์เผชิญหน้กับชายเหล่านี้ สีหน้าของเขาเย็นชา ดาบของเขาสาดแสงไปมาราวกับแสงจันทร์ และเขาก็ล้มทุกคนที่พยายามเล็งปืนไปที่ฮาร์วีย์เพียงหนึ่งนาทีต่อมา คนเกือบห้าสิบคนก็ล้มลงข้างกายฮาร์วีย์และอีธานมีศพอยู่ทุกหนทุกแห่ง และทั่วทั้งสถานที่ก็ฉาบไปด้วยเลือดฮาร์วีย์และอีธานมาถึงทางเข้าอาคารหลักภายในสามนาทีเมื่อถึงเวลานั้น ยอดฝีมือในวิลล่าทั้งหมดก็กรูกันเข้ามา ทันใดนั้น อาวุธปืนและดาบทั้งหมดก็เล็งไปทางฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ไม่แยแส “บอกให้รอย การ์ฟิลด์ออกมา!”“สามหาว! แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”ชายคนหนึ่งสวมชุดคลุมเดินออกมาจากฝูงชน ชี้และตะโกนไปที่ฮาร์วีย์“แกกล้าเข้ามาเหยียบถิ่นของสตาร์ แชโบลและทำตัวอันธพาล! นายกล้ามากนะ!”เพี๊ยะ!แต่ก่อนที่ชายคนนี้จะพูดจบ ฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วตบเขาทันทีสีหน้าของชายผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างมาก และร่างของเขาก็ถอยหลังไปอย่างรวดเร็วทว่าเขาก็ยังเร็วไม่พอเมื่อฮาร์วีย์ตบหน้าเขา หัวของเขาก
Último capítulo