"Nabaliw ka sa iyong sariling pag-iisip tungkol sa pag-akyat sa social ladder! Ngunit hindi ka kabilang doon! Isa kang Mann, hindi isang Shaw! Sa tingin mo ba ay maaari mong pamunuan ang South City at Kidon City dahil lamang sa mayroon kang suporta ng matandang Master Shaw? Gaano ka ba katanga? Gusto mong pakasalan ang magiging asawa ko, ngunit alam mo ba kung paano ka niya nakikita? Halos wala ka nang uod sa kanya! Ang mayayamang pamilya ay hindi kasing simple at gaya ng iniisip mo! Ang babaeng tulad mo, na sasaktan ang sarili niyang pinsan para lang sa pagkakataong makapag-asawa sa isang mayamang pamilya, ay hinding-hindi magiging babaeng may mataas na katayuan! Lagi kang magiging kaawa-awa!""Pumunta ka sana sa impiyerno!" Napabuntong hininga si Mindy. Nagulat siya sa kanyang sarili dahil talagang nakinig siya sa sinasabi ni Ruth tungkol sa kanya. Marahas niyang hinila ang buhok ni Ruth at tumahol, "Tito, tita, kuhaan mo ako ng kutsilyo, ngayon na! Wawasakin ko ang mukha niya, ting
"Sab, Sabrina..." Namamaga ang mga mata ni Ruth sa lahat ng pag-iyak sa puntong ito. "Magulang ko ba talaga sila? Lagi ko silang inaalagaan, plano ko pa ngang ibigay sa kanila ang halos lahat ng sahod ko kapag nakuha ko na, maliit na bahagi lang ang itinatabi ko para sa mga gastusin ko. Pamilya ko na sana sila, pero ngayon..."Matapos ang makitid na pagtakas sa isang kapalaran na mas masahol pa kaysa sa kamatayan, hindi alam ni Ruth kung dapat ba siyang mapoot sa kanila. Ang alam lang niya ay walang laman ang puso niya kundi sakit. Hindi alam ni Sabrina kung ano ang dapat niyang sabihin. Siya ay, masyadong nagdududa kung si Mr. at Mrs. Mann ay talagang mga magulang ni Ruth. Ngunit sino siya para magkomento tungkol dito? Ang kanyang sariling ama ay walang awa din sa kanya. Inabutan ni Sabrina ng tissue si Ruth at inaliw ito. "Huwag ka nang umiyak, Ruth, nakaligtas ka. Laging madilim bago mag-umaga, alam mo ba? Nasa hustong gulang ka na, marami pa ring balakid na naghihintay sa iyo sa h
Nadurog ang puso ni Ruth. Siya ay nasaktan ng kanyang mga magulang, at ang tanging pag-asa niya ngayon ay si Ryan. Bakit hindi niya sinabi sa kanya na discharge na siya?Hindi alam ang kanyang gagawin, bumulong si Sabrina, "That Poole brat! Anong klaseng lalake iyon!"Umiling si Ruth. "Sabrina, hindi kasalanan ni Master Ryan 'to. Tinawagan niya ako pero naka-silent mode ang phone ko, kaya hindi ko napansin. Nang gawin ko, hindi na ako naglakas-loob na kunin. I went through the history and Ilang beses na niya akong tinawagan noong unang araw na wala ako, pero pagkatapos noon...napatigil lang siya.""Tawagan ko siya at tanungin ko siya tungkol dito," sabi ni Sabrina."Sinubukan ko." Umiling muli si Ruth na may mapait na ngiti. "Nakapatay ang phone niya."Kinuha ni Sabrina ang kanyang telepono at binalak na tawagan si Sebastian para tawagan niya si Ryan at alamin kung ano ang nangyayari sa pamangkin niyang ito. Akmang gagawin niya iyon, tumunog ang kanyang telepono. Sinulyapan niya i
Sa kabilang linya, maingat na paliwanag ni Ryan, "Babe, sasabihin ko sayo pero ipangako mo sa akin na hindi mo ako gugulpihin dahil dito."Saglit na naaliw si Ruth sa ugali ni Ryan. Bakit niya siya bugbugin? Hindi niya ito kayang pahalagahan nang husto. "Sabihin mo na lang.""Yung pinsan mo...pinalalabas niya ako.""Ano?!" bulalas ni Ruth na muntik nang mabitawan ang telepono. Sa wakas ay napagtanto niya kung ano ang ibig sabihin ni Ryan ng 'isang bagay na urgent'. Nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. "At...at ano ang nararamdaman mo tungkol doon?"Bago pa makasagot si Ryan ay inagaw ni Sabrina kay Ruth ang telepono. Mahigpit, tinanong niya sa telepono, "Young Master Poole, sinasabi mo bang gusto mong ligawan si Mindy?""As if naman!" Napabuntong hininga si Ryan. "Siya ay di hamak lamang na isang Emophila! Hayaan mo akong sabihin ito, Tita Sabrina, sa wakas ay alam ko na kung saan nagmana si Ruth ng Emophilia, galing sa pinsan niya! Sinabi ko na kay Ruth na palayas
Napalitan ng ngiti ang ekspresyon ni Ruth. Nang makitang gumaling na si Ruth, sa wakas ay nakahinga ng maluwag si Sabrina. Hindi man lang siya nakatapak sa opisina sa buong araw at dumiretso sa bahay pagkatapos sunduin si Aino. Pagdating sa kanilang residential area, biglaan na tumingin si Sabrina sa paligid niya para hanapin ang pamilyar na mga mata na iyon. Ngunit gaano man siya kahirap o katagal maghanap, hindi niya mahanap ang mga ito. Umuwi si Sabrina na may mabigat na loob, at nanatiling malungkot sa hapunan at sa oras ng paglalaro nila ni Aino pagkatapos.Umuwi si Sebastian sa kanya ng ganito. "Anong meron?"Napabuntong-hininga siya. "Sebastian, ang aking ina...tingin mo buhay pa siya?"Hindi alam ni Sebastian ang sasabihin. Hindi niya matiyak ang sagot kaya wala siyang maipapangako rito. Hinigpitan niya na lang ang hawak niya dito.Noong gabing iyon, nagkaisa ang dalawa kung saan siya ang nagkusa. Para bang hindi iyon sapat, tila sabik na sabik siyang magkaroon ng isa pang
Nanatiling maayos ang ekspresyon ni Sabrina. Sa tabi niya, katatapos lang magbihis ni Aino. Tumingin siya sa kanyang ina, nakapikit ang mga mata. "Mommy, sino yung tumatawag? Asan si daddy? Hindi nag-aalmusal si daddy kanina sa bahay, wala rin siyang oras makipaglaro sa akin sa gabi, kaya galit ako kay daddy ngayon. Tumatawag ba si daddy para sabihin na sorry sa akin? Kung siya nga, sabihin mo kay daddy na pinapatawad ko na siya. Pero kailangan pa niyang umuwi ng gabi para mag-dinner kasama ko. Gusto ko rin siyang makita sa umaga, tapos ako lang ang mapapatawad niya! Hmph!"Nagmamalaki ang munting prinsesa. Bagama't sinabi niyang hindi niya pinapatawad ang kanyang ama, nasa pagitan ng bawat salita ang kanyang iniisip at pagmamahal sa lalaki.Nang marinig ang sinabi ng batang babae, ang taong nasa kabilang panig ng tawag ay lalo pang naging mahiyain. "Aba! Sabrina! Nagpapanggap kayong masayang pamilya sa labas ng bahay, pero wala ang iyong asawa ng umaga at gabi! Sabrina! Nagsisinunga
Ngumisi si Sabrina, "Selene Lynn! Alam kong hindi mo pa rin nalalaman! Hayaan mong sabihin ko sayo ito, wala akong pakialam kung manalo ang asawa ko. Kaming tatlo ay mananatiling isang pamilya; samantalang kayong tatlo sa Lynn family ay hinding hindi makakatakas sa akin. Hinding hindi ko kayo palalampasin! Kahit na wala nang matira sakin kundi ang mga ngipin ko, sisirain ko pa rin kayong lahat! Kahit saan pa kayo magpunta!" At pagkatapos nun, agad namang binaba ni Sabrina ang tawag.Sa kabilang linya naman ng tawag, si Selene ay natigilan at hindi pa nakakabawi sa pagkagulat niya nang medyo matagal. Matagal niya nang ginugulo si Sabrina, pero kahit kailan hindi niya naisip na ang pagkamuhi ni Sabrina sa kanila ay lalalim nang ganito. Bigla siyang nakaramdam ng panginginig sa gulugod niya, nagulat siya at napatayo sa kinauupuan niya."Miss, ayos ka lang ba?" isa sa mga katulong sa isla ay nagtanong."Scram!" sumigaw si Selene, at ang katulong ay agad na tumakbo palabas habang umiiyak
Agad namang gumaan ang pakiramdam ni old Master Shaw. "Sasabihin mo ba sa akin na ang batang si Ryan ay makikipagdate sa'yo?""Opo, Lolo Shaw!" Buong pagmamalaking sinagot ni Mindy.Dahil natuwa siya sa balita, sinabi ni old Master Shaw, "Mabuti, ayusin na natin ang lugar para sa date niyo sa bahay ni Lolo Shaw. Isipin mo nalang na isang simpleng kainan lang yan.""Sige po, kahit ano pong sabihin niyo," sabi niya, bago tumigil nang sandali at nagmungkahi, "Lolo Shaw, gusto ko rin pong mag-imbita ng ilang mga mayayaman na naging malapit sa akin dati! Iniwasan nila akong lahat simula nung inutos ni Sebastian na wag na akong pansinin, kaya gusto kong makita nilang lahat na kahit na nakipaghiwalay sakin si Nigel, nagawa ko pa rin na makuha ang interes ng young Master ng Kidon City! Ito ang araw na sisikat ako, Lolo Shaw! Simula ngayon, isa sa mga apo mo ang magpapakasal sa Poole family, habang ang isa naman ay papakasalan si Sebastian Ford. Ikaw ang magiging matandang may hawak ng pinak