"Sab, Sabrina..." Namamaga ang mga mata ni Ruth sa lahat ng pag-iyak sa puntong ito. "Magulang ko ba talaga sila? Lagi ko silang inaalagaan, plano ko pa ngang ibigay sa kanila ang halos lahat ng sahod ko kapag nakuha ko na, maliit na bahagi lang ang itinatabi ko para sa mga gastusin ko. Pamilya ko na sana sila, pero ngayon..."

Matapos ang makitid na pagtakas sa isang kapalaran na mas masahol pa kaysa sa kamatayan, hindi alam ni Ruth kung dapat ba siyang mapoot sa kanila. Ang alam lang niya ay walang laman ang puso niya kundi sakit. Hindi alam ni Sabrina kung ano ang dapat niyang sabihin. Siya ay, masyadong nagdududa kung si Mr. at Mrs. Mann ay talagang mga magulang ni Ruth. Ngunit sino siya para magkomento tungkol dito? Ang kanyang sariling ama ay walang awa din sa kanya. Inabutan ni Sabrina ng tissue si Ruth at inaliw ito. "Huwag ka nang umiyak, Ruth, nakaligtas ka. Laging madilim bago mag-umaga, alam mo ba? Nasa hustong gulang ka na, marami pa ring balakid na naghihintay sa iyo sa h