Nanatiling maayos ang ekspresyon ni Sabrina. Sa tabi niya, katatapos lang magbihis ni Aino. Tumingin siya sa kanyang ina, nakapikit ang mga mata. "Mommy, sino yung tumatawag? Asan si daddy? Hindi nag-aalmusal si daddy kanina sa bahay, wala rin siyang oras makipaglaro sa akin sa gabi, kaya galit ako kay daddy ngayon. Tumatawag ba si daddy para sabihin na sorry sa akin? Kung siya nga, sabihin mo kay daddy na pinapatawad ko na siya. Pero kailangan pa niyang umuwi ng gabi para mag-dinner kasama ko. Gusto ko rin siyang makita sa umaga, tapos ako lang ang mapapatawad niya! Hmph!"

Nagmamalaki ang munting prinsesa. Bagama't sinabi niyang hindi niya pinapatawad ang kanyang ama, nasa pagitan ng bawat salita ang kanyang iniisip at pagmamahal sa lalaki.

Nang marinig ang sinabi ng batang babae, ang taong nasa kabilang panig ng tawag ay lalo pang naging mahiyain. "Aba! Sabrina! Nagpapanggap kayong masayang pamilya sa labas ng bahay, pero wala ang iyong asawa ng umaga at gabi! Sabrina! Nagsisinunga