Napalitan ng ngiti ang ekspresyon ni Ruth. Nang makitang gumaling na si Ruth, sa wakas ay nakahinga ng maluwag si Sabrina. Hindi man lang siya nakatapak sa opisina sa buong araw at dumiretso sa bahay pagkatapos sunduin si Aino. Pagdating sa kanilang residential area, biglaan na tumingin si Sabrina sa paligid niya para hanapin ang pamilyar na mga mata na iyon. Ngunit gaano man siya kahirap o katagal maghanap, hindi niya mahanap ang mga ito. Umuwi si Sabrina na may mabigat na loob, at nanatiling malungkot sa hapunan at sa oras ng paglalaro nila ni Aino pagkatapos.

Umuwi si Sebastian sa kanya ng ganito. "Anong meron?"

Napabuntong-hininga siya. "Sebastian, ang aking ina...tingin mo buhay pa siya?"

Hindi alam ni Sebastian ang sasabihin. Hindi niya matiyak ang sagot kaya wala siyang maipapangako rito. Hinigpitan niya na lang ang hawak niya dito.

Noong gabing iyon, nagkaisa ang dalawa kung saan siya ang nagkusa. Para bang hindi iyon sapat, tila sabik na sabik siyang magkaroon ng isa pang