Awkward pa rin ang halik nito na halos masakop na ang labi nito. Parang naliligaw pa rin siya, hindi sigurado kung paano ipoposisyon ang sarili. At higit pa, madalas siyang huminto, tila humihinto ang kanyang isip. Dahil hindi na niya alam ang susunod na gagawin. Galit na galit siya sa mga kilos nito. Ikinawit niya ang kanyang kaliwang braso sa kanyang likod, ang kanyang kanang kamay ay naka- lock sa kanyang ulo at pilit na pinaghiwalay, pinilit itong tumingin sa kanya, at galit na nginisian, "siraulo!"

Napakurap si Sabrina.

"Sa kabila ng ilang oras na ginugol ko sa pagtuturo sa iyo, hindi ka man lang marunong humalik!" sambit niya.

Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Kasalanan ba niya? Tuwing ‘naa- advance’ siya, tinuturuan ba niya ito? Hindi talaga! Hindi lang siya ‘sinalakay’, inalis pa niya ang kakayahang mag-isip. Sa bawat pagkakataon, nanatiling blangko ang kanyang isip sa kabuuan. Siya ay palaging ganap na pinangungunahan nito, paano siya maaaring matuto? She pouted malungko