Nang marinig ni Eira ang tawag sa kanya ni Delmont at Brooke na maliit na pulubi, tunay siyang nalungkot. Subalit, sa tuwing naiisip niya ang dahilan ng kanyang pagdating noong araw na iyon, hindi niya magawa kundi pigilan ang kanyang emosyon at ipilit ang isang ngiti sa kanyang mukha. Tiningnan niya si Brooke at Delmont. "Ginoo Stevens at Ginang Stevens, hindi ako narito upang humingi ngayon. Dumating ako upang magpasalamat. Dalawang taon na ang nakakaraan, binigyan ninyo ako ng dalawang bagong damit at isang pares ng bagong sapatos. Hindi ko iyon nakalimutan. Laging nais ko sanang suklian ang inyong kabutihan. Ngunit, alam kong wala kayong kakulangan sa anumang bagay, kaya hindi ko alam kung paano kayo pasasalamatan. Kaya naisip ko na maari akong maglingkod kay Ginang Stevens. Una, ito ay para suklian ang inyong kabutihan. Pangalawa, upang kumita ng kaunting pera, sapat na ang makatugon sa aking mga pangunahing pangangailangan."

Tiningnan ni Eira si Brooke. Ang anya ni Eira sa sanda