Nakatitig sa kanya si Angela noon. Inakala ni Avery na kinukutya siya ni Angela, ngunit base sa nangyari, napagtanto niya na maaaring hindi iyon ang mangyayari."Avery, bakit wala kang sinasabi?" tanong ni Sebastian. " Ito ay marahil isang magandang bagay, tama? Kapag wala na siya, hindi na siya magpapakasal sa tatay ko kaya napunta sa gutter ang plano ng tatay ko."Tumango si Avery bilang tugon. " Magandang balita ito, ngunit nasaan siya? Sa tingin mo nasaan siya? Siya ay nakatira sa iyong ama sa lahat ng mga taon?""Oo, medyo matagal na. Lumipat siya noong una para alagaan ang tatay ko, tapos sinabi ng dalawa na ikakasal na sila. Wala rin siya sa asul na gusaling iyon na pag- aari niya. Ipinadala ng tatay ko ang lahat ng kanyang hanapin siya ng mga lalaki, ngunit walang nakakaalam kung nasaan siya.""Bakit naman siya basta- basta mawawala? Kung ayaw niya talagang pakasalan ang papa mo, edi sana tinanggihan niya siya. Bakit siya pumayag na pakasalan siya, para lang tumakas sa kasa
Natahimik si Amelia."Anong hindi niyong dalawa sinasabi sa akin?" tanong ni Avery. "Magkakilala ba kayong dalawa? Paano? Sabihin mo sa akin!"Nataranta si Amelia. "Diba sabi mo magkasama kayo? Akala ko alam mo na.""Hindi kami naghiwalay, pero wala siya ngayon sa bahay. Lumabas siya kagabi at babalik daw siya sa loob ng dalawang araw," paliwanag ni Avery.Hindi ito inaasahan ni Amelia. Magagalit si Elliot kapag nalaman niyang hindi niya sinasadyang nadulas ang sikreto nila kay Avery at tiyak na hindi siya hihingi ng tulong sa operasyon."Dahil wala nang dapat itago ngayon, sasabihin ko na lang sa'yo! Hiniling niya sa akin na operahan siya ngayon para alisin ang device na iyon sa utak niya," paliwanag ni Amelia matapos ayusin ang sarili. "Avery, hindi ko siya kinontak. Siya yung lumapit sa akin.""Sinusubukan ba niyang mamatay?""Siyempre, hindi! Ayaw na lang niyang mamuhay sa ilalim ng kontrol ng iba, ni ayaw niyang manood habang naghihirap ka," sabi niya. "Ngayong alam mo na,
"Mr. Foster, maghilamos ka na. O- order ako ng almusal para sa iyo," sabi ni Chad bago mabilis na lumabas ng kwarto.Pagkatapos umorder ng pagkain, nagmessage si Chas kay Mike para ipaliwanag ang kasalukuyang sitwasyon.[Damn! Hindi naman talaga ako nagtataka na gagawin ni Elliot ang ganoong bagay, pero hanga pa rin ako sa tapang niya!] sagot ni Mike.[Galit na galit si Avery.][Mali ba siyang magalit? Ginugugol niya ang bawat sandali ng paggising at pagtulog sa pag- iisip ng mga paraan upang mailigtas siya, at nagpasya itong mamatay. Magagalit din ako, kung ako siya.][Pero hindi naman talaga kasalanan ni Mr. Foster. Ayaw niyang magkaroon siya ng gulo.][Alam ko yan! Hindi ko sinisisi ang amo mo sa ginawa niya, pero kung gusto niyang mamatay, dapat pinagpatuloy niya iyon. Ngayong nalaman niya, magagalit lang ito sa kanya.][T*ng ina umalis ka!][Kakagising ko lang at pupunta ako sa kasal nina Dean at Angela mamaya.][Kakagising mo lang? Nawala si Angela. Walang kasal ngayon.]
"At saka, hahanapin din ng papa ko si Mary. Hindi siya titigil," sabi ni Sebastian. "Kung iisipin, sa simula pa lang ay pinlano na ni Angela ang lahat! Siya ang naghahabi nitong napakalaking sapot sa buong panahon! Ilang taon na niyang kilala ang tatay ko, at gayunpaman, hindi niya kami pinahintulutang makilala si Mary."Seryosong pinakinggan siya ni Avery habang nag- iisip ng paraan para mahanap si Mary."Wala ni isa sa amin ang nakakaalam kung ano ang hitsura niya, kaya mahirap hanapin siya. Hindi gaanong pinapansin ng tatay ko si Mary dahil ampon siya. Kung tutuusin sa kasalukuyang sitwasyon, sa tingin ko ay ibinigay na ni Angela ang lahat ng mayroon siya kay Mary." Biglang natauhan si Sebastian. "Akala ng tatay ko ay nalampasan niya ang lahat, ngunit sa simula pa lang ay natalo na niya si Angela.""Sebastian, sabihin mo agad sa akin kung mahanap ng papa mo si Mary." Saglit na huminto si Avery, bago nagpatuloy, " Hindi ko ine- expect na tatapusin ni Angela ang buhay niya ng ganoo
"Gabi na ako uuwi." Ayaw niyang wakasan ang kanilang relasyon; ayaw lang niyang gumugol ng buong araw sa ilalim ng kanyang pangangasiwa na para bang hindi siya mabubuhay kung wala ang kanyang proteksyon. Nakakakilabot ang pakiramdam, at mas gugustuhin niyang mamatay sa lansangan kaysa mabuhay ng ganito."Sige... Basta willing kang umuwi. Pero hindi na uminom o maglalasing," ani ni Avery. "Hindi na rin ako iinom ulit.""Pumunta ka!" Ibinaba ni Elliot ang baso ng gatas. "Gusto kong magpahinga."Saglit na nag- alinlangan si Avery, bago tumalikod para umalis.Nagulat si Chad ng makitang ganito kabilis lumabas si Avery. "Avery, Mr. Foster...""Sabi niya gusto niyang magpahinga." Tumingin siya kay Chad at sinabing, "Galit siya sa akin. Hindi ko siya masisisi dahil sinira ko ang pangako natin. Chad, bantayan mo siya. Gabi na daw siya uuwi, kaya mangyaring tumulong na madala siya pabalik. "Tumango si Chad. "Hindi ko alam kung anong nangyari sa inyong dalawa, ngunit siguraduhin mong pag-
Tinitigan ni Sebastian ang nanginginig na kulubot sa mukha ni Dean at nagtanong, "Tay, wala ba talagang sinabi sa iyo si Tita Angela bago siya namatay?"" Wala talaga! Sa tingin mo ba hahayaan kong magpatuloy ang kasal kung sinabi niya sa akin ang tungkol dito? Hindi ko matanggap ang kahihiyan!" Muling tumaas ang presyon ng dugo ni Dean."Huwag kang magalit, Dad. Patay na si Angela. Kailangan mong alagaan ang iyong sarili," sabi ni Sebastian. " Manatili ka lang sa ospital hanggang gumaling ka. May pinapunta ako sa wedding venue para asikasuhin ang mga bagay- bagay. Ituturing na lang namin ito bilang pagdiriwang ng iyong kaarawan para sa taong ito.""Sebastian, tinatawanan mo ba ako?" Pilit na pinipigilan ni Dean ang kanyang galit. Noon pa man ay ipinagmamalaki niya, at alam niya kung gaano siya kataranta sa hitsura kaysa kaninuman. Ayaw niyang may makakita sa kanya ng ganito."Bakit naman kita tatawanan, Dad? Miyembro ako ng pamilya Jennings, at wala akong ibang hinihiling kundi an
Pagkasakay ni Avery sa sasakyan, hindi na nag- abalang magtanong si Wilson kung saan niya gustong pumunta at pinauwi siya kaagad."Miss Tate, mukhang pagod na pagod ka. Dapat sa bahay ka na magpahinga!"Hinawakan ni Avery ang mukha niya at bumulong, "Napakabilis ng lahat ng nangyayari. Hindi ko inaasahan na magiging ganito ang mangyayari. Kakaiba lang, pero parang hindi ko mailagay ang daliri ko sa kung saang bahagi nito walang kabuluhan. .""Ito ay kakaiba. Sinuri ko ang balita at lahat ng netizens ay nabaliw dahil dito." Sumulyap si Wilson sa orasan at sinabing, "Sige na, umalis ka na muna at umidlip saglit. Sabi mo gabi na uuwi si Elliot, di ba? Pag- uwi niya, kailangan mong mag -usap ng mahaba at hindi mo siya makakausap. kung pagod ka na.""Sa tingin mo ba ay mali ako, Wilson?" tanong niya." Hindi, ikaw ay hindi, Miss Tate, ngunit hindi si Elliot. Gustung- gusto lang ng tadhana na pahirapan ang mga tao," pag- aliw sa kanya ni Wilson. "Kung alam kong ikaw ang may kasalanan di
"Hayden! Paano mo nasabi ang ganyan sa papa mo?!" Uminit ang dugo ni Avery, natamaan sa gulat na sasabihin ng kanyang anak ang ganoong bagay kay Elliot."Ayokong maging ama ang isang tulad nito!" sigaw ni Hayden. " Never kang sumuko sa kanya, so ano ang nagbigay sa kanya ng karapatang sumuko? Ano pa nga ba ang magagawa niya bukod sa pahihirapan ka?! Siya ay isang walang kwenta!"Sampal!Hindi napigilan ni Avery ang galit, sinampal ni Avery si Hayden sa mukha.Iyon ang unang beses na sinaktan niya ang kanyang mga anak. Namanhid ang palad niya, at kumikibot ang puso niya sa sakit.Nangilid ang mga luha sa kanyang mga mata nang makita niya ang hindi makapaniwalang mukha ni Hayden.Gusto niyang humingi agad ng tawad, pero hinampas siya ni Hayden at tumalikod para tumakbo palayo."Hayden!" Gusto siyang sundan ni Avery, ngunit dumating ang yaya at pinigilan siya."Avery, nasampal mo na siya. Malamang galit na galit siya sayo ngayon. Hayaan mo na lang ang bodyguard na humabol sa kanya