"Mr. Foster, maghilamos ka na. O- order ako ng almusal para sa iyo," sabi ni Chad bago mabilis na lumabas ng kwarto.Pagkatapos umorder ng pagkain, nagmessage si Chas kay Mike para ipaliwanag ang kasalukuyang sitwasyon.[Damn! Hindi naman talaga ako nagtataka na gagawin ni Elliot ang ganoong bagay, pero hanga pa rin ako sa tapang niya!] sagot ni Mike.[Galit na galit si Avery.][Mali ba siyang magalit? Ginugugol niya ang bawat sandali ng paggising at pagtulog sa pag- iisip ng mga paraan upang mailigtas siya, at nagpasya itong mamatay. Magagalit din ako, kung ako siya.][Pero hindi naman talaga kasalanan ni Mr. Foster. Ayaw niyang magkaroon siya ng gulo.][Alam ko yan! Hindi ko sinisisi ang amo mo sa ginawa niya, pero kung gusto niyang mamatay, dapat pinagpatuloy niya iyon. Ngayong nalaman niya, magagalit lang ito sa kanya.][T*ng ina umalis ka!][Kakagising ko lang at pupunta ako sa kasal nina Dean at Angela mamaya.][Kakagising mo lang? Nawala si Angela. Walang kasal ngayon.]
"At saka, hahanapin din ng papa ko si Mary. Hindi siya titigil," sabi ni Sebastian. "Kung iisipin, sa simula pa lang ay pinlano na ni Angela ang lahat! Siya ang naghahabi nitong napakalaking sapot sa buong panahon! Ilang taon na niyang kilala ang tatay ko, at gayunpaman, hindi niya kami pinahintulutang makilala si Mary."Seryosong pinakinggan siya ni Avery habang nag- iisip ng paraan para mahanap si Mary."Wala ni isa sa amin ang nakakaalam kung ano ang hitsura niya, kaya mahirap hanapin siya. Hindi gaanong pinapansin ng tatay ko si Mary dahil ampon siya. Kung tutuusin sa kasalukuyang sitwasyon, sa tingin ko ay ibinigay na ni Angela ang lahat ng mayroon siya kay Mary." Biglang natauhan si Sebastian. "Akala ng tatay ko ay nalampasan niya ang lahat, ngunit sa simula pa lang ay natalo na niya si Angela.""Sebastian, sabihin mo agad sa akin kung mahanap ng papa mo si Mary." Saglit na huminto si Avery, bago nagpatuloy, " Hindi ko ine- expect na tatapusin ni Angela ang buhay niya ng ganoo
"Gabi na ako uuwi." Ayaw niyang wakasan ang kanilang relasyon; ayaw lang niyang gumugol ng buong araw sa ilalim ng kanyang pangangasiwa na para bang hindi siya mabubuhay kung wala ang kanyang proteksyon. Nakakakilabot ang pakiramdam, at mas gugustuhin niyang mamatay sa lansangan kaysa mabuhay ng ganito."Sige... Basta willing kang umuwi. Pero hindi na uminom o maglalasing," ani ni Avery. "Hindi na rin ako iinom ulit.""Pumunta ka!" Ibinaba ni Elliot ang baso ng gatas. "Gusto kong magpahinga."Saglit na nag- alinlangan si Avery, bago tumalikod para umalis.Nagulat si Chad ng makitang ganito kabilis lumabas si Avery. "Avery, Mr. Foster...""Sabi niya gusto niyang magpahinga." Tumingin siya kay Chad at sinabing, "Galit siya sa akin. Hindi ko siya masisisi dahil sinira ko ang pangako natin. Chad, bantayan mo siya. Gabi na daw siya uuwi, kaya mangyaring tumulong na madala siya pabalik. "Tumango si Chad. "Hindi ko alam kung anong nangyari sa inyong dalawa, ngunit siguraduhin mong pag-
Tinitigan ni Sebastian ang nanginginig na kulubot sa mukha ni Dean at nagtanong, "Tay, wala ba talagang sinabi sa iyo si Tita Angela bago siya namatay?"" Wala talaga! Sa tingin mo ba hahayaan kong magpatuloy ang kasal kung sinabi niya sa akin ang tungkol dito? Hindi ko matanggap ang kahihiyan!" Muling tumaas ang presyon ng dugo ni Dean."Huwag kang magalit, Dad. Patay na si Angela. Kailangan mong alagaan ang iyong sarili," sabi ni Sebastian. " Manatili ka lang sa ospital hanggang gumaling ka. May pinapunta ako sa wedding venue para asikasuhin ang mga bagay- bagay. Ituturing na lang namin ito bilang pagdiriwang ng iyong kaarawan para sa taong ito.""Sebastian, tinatawanan mo ba ako?" Pilit na pinipigilan ni Dean ang kanyang galit. Noon pa man ay ipinagmamalaki niya, at alam niya kung gaano siya kataranta sa hitsura kaysa kaninuman. Ayaw niyang may makakita sa kanya ng ganito."Bakit naman kita tatawanan, Dad? Miyembro ako ng pamilya Jennings, at wala akong ibang hinihiling kundi an
Pagkasakay ni Avery sa sasakyan, hindi na nag- abalang magtanong si Wilson kung saan niya gustong pumunta at pinauwi siya kaagad."Miss Tate, mukhang pagod na pagod ka. Dapat sa bahay ka na magpahinga!"Hinawakan ni Avery ang mukha niya at bumulong, "Napakabilis ng lahat ng nangyayari. Hindi ko inaasahan na magiging ganito ang mangyayari. Kakaiba lang, pero parang hindi ko mailagay ang daliri ko sa kung saang bahagi nito walang kabuluhan. .""Ito ay kakaiba. Sinuri ko ang balita at lahat ng netizens ay nabaliw dahil dito." Sumulyap si Wilson sa orasan at sinabing, "Sige na, umalis ka na muna at umidlip saglit. Sabi mo gabi na uuwi si Elliot, di ba? Pag- uwi niya, kailangan mong mag -usap ng mahaba at hindi mo siya makakausap. kung pagod ka na.""Sa tingin mo ba ay mali ako, Wilson?" tanong niya." Hindi, ikaw ay hindi, Miss Tate, ngunit hindi si Elliot. Gustung- gusto lang ng tadhana na pahirapan ang mga tao," pag- aliw sa kanya ni Wilson. "Kung alam kong ikaw ang may kasalanan di
"Hayden! Paano mo nasabi ang ganyan sa papa mo?!" Uminit ang dugo ni Avery, natamaan sa gulat na sasabihin ng kanyang anak ang ganoong bagay kay Elliot."Ayokong maging ama ang isang tulad nito!" sigaw ni Hayden. " Never kang sumuko sa kanya, so ano ang nagbigay sa kanya ng karapatang sumuko? Ano pa nga ba ang magagawa niya bukod sa pahihirapan ka?! Siya ay isang walang kwenta!"Sampal!Hindi napigilan ni Avery ang galit, sinampal ni Avery si Hayden sa mukha.Iyon ang unang beses na sinaktan niya ang kanyang mga anak. Namanhid ang palad niya, at kumikibot ang puso niya sa sakit.Nangilid ang mga luha sa kanyang mga mata nang makita niya ang hindi makapaniwalang mukha ni Hayden.Gusto niyang humingi agad ng tawad, pero hinampas siya ni Hayden at tumalikod para tumakbo palayo."Hayden!" Gusto siyang sundan ni Avery, ngunit dumating ang yaya at pinigilan siya."Avery, nasampal mo na siya. Malamang galit na galit siya sayo ngayon. Hayaan mo na lang ang bodyguard na humabol sa kanya
" Hindi mo pa ako masyadong naiintindihan. Kaya kong tiisin ang paghihirap, pero hindi ko kayang hayaan kang magpakasal sa ibang lalaki para sa akin. Hindi kailanman," aniya sa determinadong tono. "Kapag maulit ang ganyan, gagawa pa rin ako ng bagay na nakakadisappoint sa inyong dalawa.""Nakuha ko na. Hindi ko na uulitin."" kumain ka na! Pwede tayong mag- usap pagkatapos mong kumain."Walang gana si Avery, ngunit dahil nakatitig si Elliot sa kanya, pinilit niyang ibaba ang pagkain.Napagtanto niya kung ano ang maaaring naramdaman ni Elliot mula sa pagpilit nito sa kanya ng kanyang kalooban kamakailan matapos ang kanyang hapunan."Tara labas tayo para mamasyal!" mungkahi niya."Sige.""Medyo malamig sa labas. Kukunin ko ang jacket." Napatingin siya sa langit sa labas, bago kumuha ng dalawang makapal na jacket.Inabot niya kay Elliot ang jacket niya at sinuot ang sarili niya.Lumabas ng bahay ang dalawa at naglakad patungo sa gitna ng residential area."Nagpunta ako sa ospita
"Kung tatawagan mo siya ngayon, baka tumakas lang siya," biro ni Elliot.Hindi napigilan ni Chad ang mapangiti. "Kilalang-kilala mo siya.""Kung hindi ko pa rin siya kilala sa kabila ng lahat ng nangyari, magiging tanga ako.""Anong gagawin mo, Mr. Foster? Nawala na ni Dean si Angela at walang banta sa iyo, kaya hindi na namin kailangang magpigil.""Hindi ako magiging madali sa kanya, siyempre." Nagdilim ang tingin sa mga mata ni Elliot. "Kahit na banta pa siya sa akin, hindi ako natatakot sa kanya. Mas gugustuhin ko pa ang lahat ng mga taong ito bago ako mamatay kaysa mabuhay lang."Sumimangot si Chad; nahulog ang puso niya sa salitang 'mamatay'. "Akala ko kausap ka ni Avery kagabi.""Nakausap ko siya, at nangako siya na hindi na gagawa ng anumang bagay na ikagagalit ko ulit," kaswal na sabi ni Elliot. "Bibigyan ko siya ng isa pang pagkakataon."Naisip ni Chad na si Avery ang mangangaral kay Elliot para hindi niya itapon ang buhay niya, pero sa gulat niya, si Avery ang pingaral