Tumango si Gerald habang sinasabi iyon.

"…Diyos ko. Buti na lang at hindi tayo pumasok, kuya! Narinig ko noon na inuubos ng mga lamok na iyon ang balat ng kanilang biktima hanggang sa wala nang matira dito! Mas mabuti pang magpabaril na lang tayo ng mga bala kaysa maramdaman natin ang mga makamandag na pag-atake ng lamok!” takot na takot na sinabi ng matabang lalaki.

“Dapat naisip mo iyon habang tumatakbo ka papalapit sa akin kanina. Hindi ba parang pinapahiwatig mo na wala kang pakialam namamatay ka ng kasama mo noong umpisa pa lang?" sagot ni Gerald habang pilit na nakangiti.

Hindi naisip ng matabang lalaki na makaramdam ng pagkakasala dahil siya ay takot na takot kung nasaan siya ngayon.

Si Gerald naman ngayon ay kinakalkula ang pagkakataon na mabuhay siya kung susubukan niyang labanan ang mga lalaking iyon. Sa huli, sigurado siyang babarilin siya ng mga lalaki mula sa malayo sa sandaling makita siya. Posible pa rin na magtago siya sa puntong iyon, ngunit sa huli ay masasak