“…Teka lang, may kweba doon! Bakit hindi natin subukang magtago doon, boss? Sinabi na namin na hindi ka namin iiwan dito para mamatay ng mag-isa!" sabi ng isa pang lalaki habang ang iba ay sabay-sabay na tumango. Alam ng leader na ang iba ay hindi makikinig sa kanya hinayaan na lamang niya sila na dalhin ang kanyang sugatang katawan papunta sa kweba. “…Huh? Ako lang ba, o parang may nakatira dito…?” gulat na sinabi ng isa sa mga lalaki nang makita ang mga marka ng isang campfire. “Tama ka... Regardless, huwag muna nating alalahanin iyon. Dapat magfocus muna tayo sa pagbalot ng mga sugat ni boss." “Mas mabuting dumugo siya ng kaunti sa mga ganitong sitwasyon. Mas mabilis siyang mamamatay kung lalagyan mo ng bandage ang mga sugat niya ngayon,” sabi ng isang boses. Gulat na gulat ang lahat nang marinig ang komentong iyon kaya mabilis nilang itinaas ng lahat ang kanilang mga baril para tutukan ang binata na biglang nagsalita. Nakatayo si Gerald sa pasukan ng kweba at diretso si
“Hmm? Isang backpacker? Hoy, umalis ka na kung alam mo kung ano ang mabuti para sayo. Kung hindi, magsasayang lang ako ng bala sayo!" sabi ni Leopold habang nakatutok ang baril sa gilid ng ulo ni Gerald. Lumingon lang si Gerald para tumingin ng diretso sa mga mata ni Leopold. "Anong tinitingin mo diyan?" galit na sinabi ni Leopold. "Alam mo, matagal na akong pagala-gala sa mundong ito pero walang sinuman ang talagang naglakas ng loob na tumutok ng baril sa aking noo noon!" natatawang sinabi ni Gerald. "Gusto mo talagang mamatay? Bahala ka!" sabi ni Leopold habang ginagalaw ang daliri niya para hilahin ang trigger. Gayunpaman, huli na bago niya mamalayan ang biglang alingawngaw ang isang kalansing ng metal sa buong kweba. Ilang segundo lamang ay napagtanto ni Leopold na wala na sa kanyang kamay ang baril at doon rin niya nalaman na gumawa siya ng malaking pagkakamali. Nagsimulang tumulo ang malamig na pawis sa noo ni Leopold, habang si Whistler at ang kanyang mga tauhan ay
“Nakakamangha! Napakahusay at napakalakas mo, mahusay ka pa pagdating sa gamot! Sobra talaga akong humahanga sayo!” magalang na sinabi ni Whistler Umiling lamang si Gerald sa katahimikan. Nagpatuloy pa si Whistler pagkatapos makipagpalitan ng tingin sa kanyang mga tauhan, "Iniisip ko kung may magagawa ba kami ng aking mga tauhan para sayo sa mga susunod mong gawain, sir? Dahil iniligtas mo ang aming buhay, handa kaming sundan ka at gawin ang lahat ng makakaya namin para sayo!" Hindi lamang niya ito sinabi para pasayahin si Gerald. Buong puso ang kanilang pasasalamat. Kung tutuusin, ganoon din ang mararamdaman ng sinuman pagkatapos na silang maligtas sa mahirap na sitwasyon. Naging makabuluhan ang kanilang sinabi dahil malinaw na alam ni Gerald kung gaano pinahahalagahan ni Whistler at ng kanyang mga tauhan ang kanilang kapatiran. Bilang karagdagan, wala rin silang iba pang pupuntahan ngayon. Alam nilang lahat na magiging maganda ang kanilang kinabukasan sa pamamagitan ng pagsu
"Agad-agad?" tanong ni Gerald. Umubo si Whistler bago siya tumahimik ng panandalian at sinabi, "Ang may-ari ng factory ay matagal nang hina-harass ng mga lokal dito... Hindi na siya makatiis. Talagang handa siyang ibenta ang factory sa mababang presyo! Dahil dito, meron pa tayong natirang pera sa ngayon. Oo nga pala, dapat ba nating palitan ang pangalan ng kumpanya dahil hindi na siya ang may-ari nito?" tanong ni Whistler. "Hmm... Magandang ipangalan ito na Royal Dragon!" kaswal na sinabi ni Gerald. “Oh? Royal Dragon Inc? O di kaya, Royal Dragon Group? Anuman ang magiging pangalan nito, napakaganda ng pangalan binigay mo para dito! Malakas ang dating nito. Aayusin ko na agad ang iba pang mga papeles! Isa pa, bago ako umalis, pinagsama-sama namin ng aking mga kapatid ang aming pera para bilhin ang asyenda na dating tinitirhan ng dating may-ari ng factory! Pwede kang tumira doon sa susunod!" nakangiting sinabi ni Whistler. "Gusto ko lang maging sigurado na hindi mo siya pinilit n
“E-excuse me...? Pauwiin sila…?” nagtatakang tinanong ni Sherman. "Hindi pa ba nilinaw ni sir ang sarili niya?!" Galit na sumigaw si Whistler. “Ma-malakas at malinaw niya itong sinabi! Iuuwi ko na sila kaagad, master!" sagot ni Sherman habang paulit-ulit na tumango sa sobrang takot. Nang marinig iyon, agad na nagsimulang yumuko ang mga katulong kay Gerald habang isa-isa silang nagpasalamat sa kanya. "Sige, sige na, huwag na kayong magsalita pa... Malaya na kayong lahat na bumalik sa inyong mga tahanan ngayon!" sabi ni Gerald habang nakangiti. Naranasan mismo ni Gerald kung ano ang pakiramdam ng taong napilitang umalis sa kanyang sariling tahanan, kaya hindi niya hahayaan ang mga babaeng ito na patuloy na dumaan sa parehong kalungkutan at hirap na naranasan niya. Para sa kanya, sapat na silang nagdusa pagkatapos nilang maranasan ang kahihiyan na mabili bilang mga utusan. At saka, hindi naman talaga siya dominanteng tao noong umpisa pa lang. Maya-maya pa ay umalis na ang kara
"Hindi ka... gusto mo ang master natin?" dagdag ni Lucy nang nakatikom ang bibig niya habang tumatawa. “Tigilan mo na ang kalokohan mo, Lucy... Wala... Wala akong ibang kamag-anak! Pero aaminin ko na nakaramdam ako ng security sa unang pagkakataon na tumingin ako kay master... Ito ang dahilan kung bakit pinili kong manatili dito. Kung gusto ko man siya, paano na ang isang tulad ko ay magiging kwalipikado pqra mahulog sa isang tulad ni master?!” sagot ni Yukie habang namumula. “Speaking of which, Lucy... Naalala ko na mas gusto mong bumalik sa hometown mo kaysa sa akin! Bakit hindi ka umalis noon?" dagdag ni Yukie. “Naramdaman ko lang na ang master ay isang mabuting tao na hindi tayo aabusuhin tulad ng mga nauna nating master... dumagdag pa ang katotohanan na iginagalang niya tayo, kaya naramdaman ko na obligado akong manatili at magtrabaho para sa kanya! Mayroon akong pangalawang dahilan para manatili... Natatandaan mo ba si Tyson? Sinabi niya sa akin na susunduin niya ako noong
“Tyson!” muling sumigar si Lucy at lumingon naman si Whistler kay Gerald. "Kilala mo ba siya, sir?" tanong ni Whistler. Mabilis na sumagot sa kanya si Gerald, “Oo naman! Hindi kami biological na magkapatid, pero tinatrato ko siya na totoong kapatid ko!" “…Huh? Iligtas mo pala siya, sir! Kailangan mo siyang iligtas dahil may kasanayan ka sa gamot!" sigaw ni Lucy habang umiiyak. Narinig ni Gerald ang kanyang kahilingan at hindi niya napigilan na maalala ang binanggit ni Lucy na may kakilala siyang isang tao na nagngangalang Tyson noon. Hindi niya inakala na ang Tyson na tinutukoy ni Lucy ay ang parehong Tyson na itinuturing niyang kapatid! Kung alam lang ni Gerald na ito ang katotohanan, pinapunta na sana niya ang ilan sa kanyang mga tauhan para hanapin siya noon pa man. Hindi siguro mangyayari ito kung nangyari lang iyon. "Bigyan mo siya ng space, Lucy... Hindi mo ba narinig na tinatrato ni master si Tyson na parang totoo niyang kapatid?" kinumbinsi sya ni Yukie habang hinih
Gayunpaman, nagsimulang matakot ang pamilyang Crawford na malalaman ng publiko ang tungkol sa insidente na nangyari noong niligtas ni Drake at Tyson duo si Gerald. Dahil dito, binigyan nila ng pera ang magkapatid at sinabihan silang umalis sa pamilyang Crawford. Walang problema ang Drake at Tyson duo tungkol doon at binalak sana nilang bumalik sa mercenary base sa ibang bansa, ngunit may nasagap silang balita tungkol sa insidente na sinapit nila Gerald at Zack sa Merry City nang gabing iyon. Nagmadali silang sumugod sa Salford Province nang malaman nilang nawala si Gerald para lihim na imbestigahan ang insidente. Gayunpaman, wala silang nakuha na anumang leads o clues kahit na lumipas ang tatlong buwan. Sa oras na iyon, napansin ng pamilyang Schuyler ang kanilang aktibidad. Dahil alam nila iyon, alam nilang dalawa na wala silang ibang pagpipilian kundi itigil muna ang kanilang imbestigasyon sa ngayon. Pagkatapos ng ilang pagpaplano, nagpasya silang umalis sa Salford Province at p