Nahihiyang tumitig si Arianne sa kanyang mga mata. “Ikaw ay... pumayat. Ano ang pinagkakaabalahan mo nitong mga nakaraang buwan?"

Iba si Mark sa kanya. Hindi naman siya nahihiya kaya matapang siyang tinitigan, pinagmasdan siya mula ulo hanggang paa. Hindi sapat ang isang tingin lang. “Naanod ako sa malapit na baybayin pagkatapos ng pagkawasak ng barko. Masyado akong nainom ng tubig dagat at sobrang lamig. Ako ay namamatay, ngunit isang mangingisda ang nagligtas sa akin. Ito ay isang maliit, mahirap na maliit na lugar. Gumamit ng primitive na gamot ang pamilyang kumuha sa akin para iligtas ang buhay ko. Ngayon na binanggit ko ito, medyo nakakatawa. Ang mga tao doon ay may kakaibang paniniwala. May pinakiusapan pa silang magsagawa ng ritwal. Sa palagay ko ito ay parang… pangkukulam? Na-drag ito sa loob ng ilang buwan. Akala ko mamamatay na ako sa pagkaantala. Thank goodness nakontak ko si Henry. Dinala niya ako sa ospital noon. Ako ay nasa masamang kalagayan. Hindi ko alam kung mabubuha