Habang nag-uusap sila, isang nakababatang babae ang tumawid sa bakuran. Maputla ang balat, nagsuot siya ng isang pares ng bota ng ulan, ang kanyang buhok ay magulo at magulo pagkatapos ng walang pakialam na paggamot ng simoy ng hangin, ang kanyang mga kamay ay puno ng maruming balde na puno ng feed ng baboy. Nang mapansin ng babae ang mga estranghero sa kanyang bahay, naging maingat ang babae, at nanatili siyang nakatayo sa bakuran nang walang mga palatandaan ng papasok.

Lumapit ang matandang babae sa pintuan at tinawag, “Sarah, sweetie, pasok ka! Dumating si Mr. Smith upang makita kami. Oh, tingnan mo kung gaano kahusay ang mga lalaking ito sa lungsod! Maganda ang suot nila, maganda ang hitsura, at napakayaman.”

Si Alejandro, na nasusuklam na umupo sa bangkito na iyon, ay kinuha ito bilang pagkakataon na tumalon sa kanyang mga paa at lumapit sa bakuran. “Magandang araw, Mrs. Orange. Ako si Alejandro Smith—amo ng asawa mo.”

Tumango ang babae at walang sinabi. Siya ay tila isang napa