Pagkatapos ng isang segundong pag-aalinlangan, pinili niyang magtiwala sa kanya. Nagulat siya na nasa bansa pa siya. Swerte siya na nangyari ito sa kanyang pabor.

Pinalakas niya ang tunog sa kanyang cellphone at nagmamadaling sinundan ang daan. Ang mga ilaw sa kalye ay nagbigay ng mahabang anino sa kanyang pigura. Ang tunog ng kanyang mataas na takong na pag-click sa lupa ay tila biglaan. Bawat sandali ay parang tumatambol nang malakas sa kanyang puso. Pinilit niyang kumilos nang matigas, sa sobrang takot na lumingon. Ang kanyang mga mata ay kumikinang sa luha. “Naglalakad ako. Nasaan ka?"

Batay sa kasalukuyang estado ng kanilang relasyon, hindi siya sigurado kung ano pa ang sasabihin maliban sa pagtatanong kung nasaan siya.

Si Sylvain daw ang nagmamaneho. Mabilis siyang sumagot, "Malapit na ako."

Umalingawngaw ang boses niya sa cellphone, tumagos sa tahimik na gabi at nagbibigay sa kanya ng kakaibang pakiramdam ng kasiguruhan. Noon lang niya napagtanto kung gaano kasarap pakinggan