Habang naooverwhelm sa dami ng mga tanong sa kaniyang isipan, nagtanong na rin si Lillian, “Kung ganoon ay mayroon ka bang gamot para rito?” Nilagay niya ang kaniyang kamay sa kaniyang noo. Nagsisimula na siyang mahilo sa mga sandaling ito at habang mas parami nang parami ang kaniyang nalalanghap ay mas pahina nang pahina ang kaniyang pakiramdam.“Ako—” Sasagutin na sana siya ni Darryl sa pamamagitan ng pagsasabi na mayroon siyang gamot para rito pero hindi pa niya natatapos ang kaniyang sinasabi nang bigla siyang mabulaga sa nagpapanic na si Lilliang yumakap sa kaniyang mga bisig.“Namiss kita, Papa. Namiss po talaga kita,” Sabi ng nagpapanic na si Lillian kahit na nakatulala ang akniyang mga mata.Nagulat si Darryl sa ginawang ito ni Lillian pero kaagad siyang nagising sa katotohanan at Tama nga si Darryl. Hindi naging maganda ang nakaraan ni Lillian. Napilitan siyang umalis sa kaniyang tirahan nang dahil sa digmaang nagalang ilang libong taon na walang kinahinatnan kasama ng ka
Napasinghal na lang ang hindi makapaniwalang si Lillian sa mga sandaling ito. “Mukha bang pinagsisisihan ko ang pagsama sa isang manyak na katulad mo?” Habang iniisip ang bagay na ito, nakarinig si Lillian ng nagbubuzz na ingay sa kaniyang likuran. Mabilis na napaharap sa kaniyang likuran si Lillian at kaagad na napuno ng takot nang makita niya ang pinagmumulan ng ingay. Isang pugad ng mga bubuyog ang biglang lumabas mula sa napakaraming bulaklak na naglalaman ng mga bubuyog na kasing laki ng kamao na mayroon ang isang pangkaraniwang tao. Nanlalamig na nagliwanag ang katawan ng mga bubuyog na siguradong makakapagpanginig sa sinumang makakakita sa mga ito. Siguradong magiging mahirap maimagine kung gaano kasakit ang matusok ng kahit isa sa mga bubuyog na ito.Nang marinig ni Darryl ang mga natatakot na sigaw ni Lillian, napatigil siya sa kaniyang paglalakad at tumingin kay Lillian para ipakita ang nanloloko niyang mga ngiti.Nang makita niya ang paglipad sa paligid ng mga bubuyog sa p
Habang napapakagat sa kaniyang mga labi, mukhang nagpapanic si Lillian habang sinasabi na, “Sige, sasabihin ko na ito, okay? Kuya, Mabait kong kuya, Napakabait kong kuya…” Naging kasing pula ng mansanas ang kaniyang mukha nang sabihin niya ang mga salitang iyon.“Magaling.” Tawa ng nakangising si Darryl bago pumitas ng isang bulaklak na hindi kalayuan mula sa kaniya na kaniyang ginamit pangbato sa mga bubuyog.Kaagad na lumipad palayo ang mga bubuyog nang makita ng mga ito ang bulaklak habang nagpapanic na nagbubuzz sa paligid.Walang kahit na anong epekto ang ibinatong bulaklak ni Darryl sa mga bubuyog.Ang tunay na tumakot sa mga ito ay ang naging presensya ni Darryl, pero kinailangan pa rin niyang gumawa ng isang decoy pera hindi siya magawang makilala ni Lillian.Nagulat nang husto si Lillian nang makita niya kung gaano karelax si Darryl nang gawin niya ito. Gaano ba karaming lihim mayroon ang isang lalaking nakaalam sa lugar na ito na para bang sarili niyang tirahan? Kaagad n
Pero kasalukuyan nang nasa limit ang kaniyang internal energy habang sinusubukang protektahan ang kaniyang katawan mula sa nakalalasong hamog. Siguradong mamamatay siya sa sandaling tanggihan niya ang inaalok na suhestiyon ni Darryl. Nanginig ang buong katawan ni Lillian nang maisip niya ang tungkol sa pagkamatay at pagkaagnas ng kaniyang katawan sa lugar na ito nang dahil sa tapang ng nakalalasong hamog sa paligid, kahit nagawa niyang magmatigas, wala pa rin siyang nagawa kundi tanggapin ang katotohanan. Nagdadalawang isip itong kumagat sa kaniyang mga labi habang naglalakad papunta kay Darryl para makishare sa suot nitong balat ng hayop.“Napakabango pala nito,” isip ni Darryl habang inaatake ng matamis na amoy ni Lillian ang kaniyang pangamoy na halos makapagpabangag sa kaniyang isipan. Naglibot ang kaniyang mga mata habang nakatingin sa katabi niyang si Lillian. Inaamin niya sa kaniyang sarili na malapit nang maging perpekto ang hubog ng katawan nito kaya kaagad na naging kakaiba
Matagal nang may nararamdaman si Otis kay Lillian. Kaya agad nitong naisip na si Darryl ang may gawa nito sa kanilang lider matapos ng hindi nila pagkakaunawaan nito noon. Dito an biglang sumabog ang galit ni Otis habang naiisip ng iba pang mga miyembro ng grupo ang bagay na naiisip ng kanilang kasamang si Otis, dito na nagsisugod ang mga miyembro ng Blood Thorn Mercenary Team kay Darryl.Nanatili namang nasa postura si Darryl habang nanlolokong tumitingin kay Lillian nang nakangiti. “Mukhang hindi naging maganda ang ginawang panghuhusga ng mga kasama mo sa akin, maganda kong kapatid. Maaari mo bang ipaliwanag sa kanila ang lahat?”“Ano! Ang lakas ng loob ng hayo na itong tawagin ang aming lider bilang kaniyang kapatid ha?” Dito na mas nabulag sa kaniyang galit si Otis habang mas mabilis na tumatakbo papunta kay Darryl.“Tigil!” Hihiwain na sana ng hawak na espada ni Otis si Darryl nang bigla siyang pigilan ni Lillian, “Tama na, naiintindihan mo?”Agad na tumigil si Otis at ang kan
Malaki ang ngiti ni Darryl nang makita niya ang ekspresyon ng mukha ni Otis at ng iba pa. “Hindi dapat hamakin ng isang tao ang iba, pero dapat siyang maging alerto sa mga maaarig dalhing panganib sa kaniya ng ibang tao.”‘Nagtangkang magmatapang ng duming ito sa harap natin?’ Naisip ni Otis habang nakatitig sa lalaki. Dali-dali niyang hinanap ang antidote sa akniyangbulsa. Nalaman na ni Otis ang lahat. Hindi na mahalaga kung paano iyon nalaman ni Darryl; kailangan lang nilang kunin ang pangontra at direktang turuan ng leksyon si Darryl. Kung tutuusin ay wala nang punto kung aarte sila na parang inosente kung lumabas na ang katotohanan. Nang makapagdesisyon ay ayaw nang mag-aksaya pa ng oras ni Otis, inabot nito ang pangontra sa ibang miyambro. Mabilis nila itong ininom. Nagulat si Otis dahil ams lalong lumala ang kaniyang sitwayon. Kaagad na naubos ang kaniyang lakas at makalipas lang ang ilang segundo ay wala sa kanila ang makatayo ng maayos.“Anong pinainom mo sa amin?” Sigaw ni O
Kinilala ba ng kanilang pinuno ang brat na iyon bilang kaniyang kuya? Nag-echo sa kanilang isipan ang tanong nang marinig nila ang mga sinabi nito. Palaging mataas ang naging pagrespeto kau Lillian bilang pinuno ng Blood Thorn Mercenary Team. Kahit na isa siyang babae ay hindi siya kailanman sumunod o sumuko kahit na gaano pa kahirap ang pagsubok, pero napaka banayad ng pagkausap nito sa basurang iyon. Galit na galit ang mga lalaki, lalo na si Otis. Sa puso nito ay isang dyosa si Lillian at pangarap na babae niya ito. Isang paghihirap ang panoorin itong makipaglandian sa ibang lalaki, pero alam niyang kailangan niyang tiisin ang mga pangyayari kung gusto niyang mabuhay.Tumango si Darryl at natuwa ito nang nagpakumbaba si Lillian. “Sige na, dahil maayos kang nagtanong ay ililigtas ko sila gaya ng iyong kahilingan.” Mabilis itong lumapit kina Otis at sa iba pa. “Hahayaan ko kayong mabuhay ngayon bilang pagrespeto sa inyong pinuno, pero maging babala sa inyo na wala na kayong magiging p
Nagdalawang isip umalis si Lilian. Kung sabagay, inabot ng mahigit isang buwan ang preparasyon para makarating sila roon. Mukhang sayang lang kung maaga silang aalis sa kaniyang paglalakbay, pero alam nilang wala siyang ibang pagpipilian. Nawawasak na ang kanilang teknolohiya at mga kagamitan, pagod na pagod na rin sila. Kung magpapatuloy sila ay magreresulta ito sa kanilang pagkamatay.Nagliwanag si Darryl sa mga salita nito. “Magaling, pinlano kong umalis sa lugar na ito. Magkaisa tayo para alagaan ang isa’t isa.”Gumaan ang pakiramdam ni Darryl dahil natauhan si Lillian. Iiwan niya ang mga ito kung magpapatu,oy siya sa kaniyang paglalakbay.“Whatever.” Walang pasensyang sagot ni Lillia. Sa loob ng kalahating segundo ay gusto nitong tanggihan ang alok ng babae. Masyadong mapanlinlang ang lalaking ito para panatilihin sa paligid, ang pinakamahalaga ay desperado na siyang alisin ito dahil sa nakakahiyang nangyari sa pagitan nila. Ngunit lubhang mapanganib ang lugar, at maaaring ang