แมนดี้ใช้เวลาอยู่นานพอสมควรก่อนที่เธอตอบสนอง เธอพูดตะกุกตะกัก “ฮาร์วีย์ อย่าทำเป็นเล่นนะ! การส่งชายชราคนนี้ไปยังจุดหมายปลายทางของเขาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดนะ ถ้าธุระของเขาต้องล่าช้าออกไปเพราะคุณ คุณรับผลที่จะตามมาได้หรือเปล่า?”

ฮาร์วีย์ยิ้ม “ที่รักไม่ต้องกังวลหรอก ผมบอกเขาไปแล้วตอนที่เขาโทรมาเรียกรถว่าผมจะไปส่งเขาให้ถึงปลายทางภายในวันนี้ ยังไงก็ตาม เขาจ่ายมาแค่สองดอลลาร์เอง เขาคาดหวังให้ถึงที่นั่นเร็วแค่ไหนกันเชียว?”

แมนดี้พูดไม่ออก แต่สิ่งที่ฮาร์วีย์พูดก็ถูก

มีที่ไหนบ้างที่ผู้อาวุโสอาร์มสตรองจะไป?

ผู้คนโดยรอบจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ แม้แต่คริส ลีโอยังออกมาและตะโกนต่อว่า “ฮาร์วีย์ เลิกทำให้ผู้อาวุโสอาร์มสตรองเสียเวลาสักที! ฉันจะไปส่งเขาเอง!”

“ไม่” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่แยแส

“ทำไม?!” คริสแทบสำลัก

“ถ้าผู้อาวุโสอาร์มสตรองไปแล้วใครจะเป็นคนจ่ายค่าเรียกรถ? นายคิดว่าฉันไม่ต้องใช้น้ำมันที่จะขับรถมาที่สนามบินเหรอ?” ฮาร์วีย์พูดอย่างตรงไปตรงมา

“ก็ได้นายแค่ต้องการเงินสินะ! เงินนี่คงพอสำหรับค่าน้ำมันของนาย! ตอนนี้ก็ออกไปได้แล้ว!”

คริสหยิบเงินดอลลาร์ฮ่องกงออกมาจำนวนก้อนหนึ่งและโยนลงพื้นต่อหน้าฮาร์ว