ในขณะเดียวกันที่ท่าอากาศยานเมืองบัควู้ด

มีกลุ่มคนกำลังเดินออกจากทางเดินโซน VIP คนที่อยู่ด้านหน้าสุดไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนแซ็คและควินน์ ซิมเมอร์นั่นเอง

ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือสองคนนี้ซึ่งเคยหยิ่งยโสโอหังทำตัวหรูหราในอดีต ในตอนนี้นั้นมีสภาพที่เหมือนกับคนรับใช้มากกว่า

คนที่เดินตามหลังของพวกเขามาคือชายหนุ่มในชุดสูทปักลายท่าทางเย็นชา

จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “แซ็ค ควินน์ อย่ามาพูดว่าฉันไม่ได้ให้โอกาสพวกนายทั้งสองนะ!”

“ถ้านายทำได้ดีพอและประสบความสำเร็จในการเชิญผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองมาที่มอร์ดูได้ ตระกูลฌองจะช่วยให้พวกนายสามารถทำงานเป็นคนรับใช้ของพวกเราได้”

“แต่ถ้าทำพลาด พวกนายก็รีบไสหัวไปซะ! ตระกูลของพวกเรามีสุนัขรับใช้มากมาย เราไม่สนหรอกว่าเราจะสูญเสียไปสักหนึ่งหรือสองตัว!”

แซ็คพยักหน้าและโค้งคำนับ “ท่านเกรย์ ฌอง คุณไม่ต้องกังวลไปหรอก พวกเราจะพยายามอย่างเต็มที่! บัควู้ดคือถิ่นของพวกเรา ดังนั้นคราวนี้เราจะประสบความสำเร็จในงานนี้อย่างแน่นอนครับ”

ในทางกลับกัน ควินน์ก็ยิ้มเป็นนัย ๆ ออกมาและพุดด้วยน้ำเสียงอันออดอ้อน “นายท่านเกรย์ ฌอง คุณคงเหนื่อยจากการเดินทางมามากแล้ว คืนนี