ลุค เซอร์เรย์!ชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของ เมอร์เซเดส เบนซ์ จี คลาส คือเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์ ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลอันดับหนึ่งในบัควู้ดเป็นเรื่องปกติที่เขาจะได้เจอกับมิสยูนา เพราะเยเลน่าเป็นนักเรียนในชั้นเรียนของเธอลุคไม่โกรธที่ถูกมิสยูนาปฏิเสธ จากนั้นเขาก็หันไปมองฮาร์วีย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างสงสัยโดยไม่พูดอะไรสักคำ“เพราะผู้ชายคนนี้ที่ทำให้คุณปฏิเสธผมงั้นเหรอ?”“ขับรถปอร์เช่ 718 รถที่มีราคาเก้าหมื่นดอลลาร์ คุณคงไม่คิดว่ารถของผู้ชายคนนี้ดีกว่า เมอร์เซเดส เบนซ์ จี คลาส ของผม ใช่ไหม?”ยูนาขมวดคิ้ว“ลุค เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับรถ ฉันแค่ไม่อยากทานข้าวกับคุณเท่านั้น”“ต่อให้เขาขับรถราคาหนึ่งหมื่นห้าพันดอลลาร์มาที่นี่ ฉันก็ยังจะไปทานข้าวกับเขา!”ลุคยิ้ม“มิสยูนา จุด ๆ นี้คุณควรจะเลือกผมสิ!”“แต่ผมบอกคุณก่อนหน้านี้แล้วว่าถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากผม ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่สามารถใกล้ชิดคุณได้”“เพราะคุณเป็นของผม!”ลุคแสดงความเย่อหยิ่งจองหองจากพูดคำแบบนั้นออกไปสีหน้าของมิสยูนาเปลี่ยนไปมืดหม่นลงก่อนหน้านี้เธอเคยได้พบพูดคุยกับชายหนุ่มสองสามสามคนที่เคยชอบเธอ แต่หลังจากพบกับพวกเขาสองสามครั้ง
ลุคชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็ยิ้มและรับรู้ได้ว่าฮาร์วีย์หมายถึงอะไร“นายพูดถูก รักแท้ต้องแลกกับเงินที่มากกว่านี้ นายอยากได้เท่าไหร่?”สีหน้าของยูนาเปลี่ยนไปหลังจากได้ยินคำพูดนั้นเธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะขายเธอเพื่อแลกเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ นั่นในเวลาต่อมา ฮาร์วีย์ก็ยกนิ้วขึ้นและยิ้มลุคชะงักไปครู่หนึ่งแล้วหัวเราะ“นายกล้ามาก! ขอเงินหนึ่งแสนดอลลาร์เหรอ?!”ฮาร์วีย์ยิ้มเยาะ“คุณเข้าใจผมผิด เจ้าชายเซอร์เรย์ จำนวนนั้นไม่ที่ผมกำลังหมายถึง”“หนึ่งล้านดอลลาร์?”ลุคขมวดคิ้วมุ่นเดือดพล่านด้วยความโกรธชายคนนี้มาจากไหนก็ไม่รู้ จะใช้โอกาสนี้เพื่อยกระดับของตัวเอง!ลุคมองไปที่มิสยูนาด้วยความรังเกียจ‘นี่คือผู้ชายที่คุณเลือกงั้นเหรอ?’‘ผู้ชายคนนี้เห็นแก่เงิน!’ฮาร์วีย์หัวเราะและส่ายหัวอีกครั้งลุคสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบว่า “อย่าบอกนะว่านายต้องการสิบล้าน เด็กน้อย ฉันอยากจะบอกนายนะว่า บางครั้งนายต้องคิดประมาณในสิ่งที่นายสมควรได้รับ ฉันพูดกับนายอย่างสุภาพเพื่อแสดงความเคารพต่อมิสยูนาก็เท่านั้น ควรมีสามัญสำนึกซะบ้าง!”ฮาร์วีย์หัวเราะ“เจ้าชายเซอร์เรย์ คุณเข้าใจผมผิดจริง ๆ ผ
บาร์เพลงบนชั้นดาดฟ้าของห้างนี่เป็นสถานที่ที่คนหนุ่มสาวมักแวะเวียนกันมา พวกเขาชอบที่จะมาที่นี่เพื่อทานอาหารและฟังเพลงหลังจากสั่งอาหารไปสองสามอย่าง ฮาร์วีย์ก็เริ่มทานอาหารอย่างไม่สนใจโลกและมิสยูนาที่นั่งตรงหน้าเขาไม่ได้แตะอะไรเลยด้วยซ้ำ เธอยังคงกังวล“คุณควรกินอะไรหน่อยนะครับ ถ้าคุณไม่ทานอะไรตอนนี้ คุณอาจไม่มีเวลาทานอีก” ฮาร์วีย์กระตุ้นขณะตักอาหารให้เธอยูนาทำได้เพียงกินเข้าไปหนึ่งคำเพราะกลัวว่าจะทำร้ายความรู้สึกของฮาร์วีย์ แต่ความกังวลของเธอไม่สามารถแอบซ่อนจากใบหน้าของเธอได้เลย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเธอก็เก็บกลั้นเอาไว้“มีอะไรหรือเปล่าครับ? อาหารไม่อร่อยเหรอ?”ฮาร์วีย์สงสัยก่อนหน้านี้ยูนาลังเลที่จะตอบเขา แต่ก็ยอมตอบออกมาว่า “ฮาร์วีย์ ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในธุรกิจของลุค”ฮาร์วีย์ตกใจมาก‘ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ!’หลังจากที่เห็นฮาร์วีย์ตัวแข็งค้างก็คิดว่าเขากลัว เธอจึงพูดต่ออีกว่า “รีบกินเถอะค่ะ เราควรออกไปเมื่อทานเสร็แล้ว”“ลุคไม่ใช่คนที่คุณควรจะล้อเล่นด้วย คุณรู้ว่าเขาเป็นเจ้าชายแห่งเซอร์เรย์ นั่นเป็นตระกูลอันดับต้น ๆ ”“ดอว์สันจากตระกูลเซอร์เรย์คุ
หลังจากนั้นชายสวมสูทก็เดินเข้ามาหาลุคอย่างรวดเร็ว“เจ้าชาย ผมได้ตรวจสอบชายคนนั้นอย่างละเอียดแล้ว”“รถของชายคนนั้นเป็นรถภายใต้ชื่อบริษัทใหญ่ ชื่อคนลงทะเบียนเป็นผู้หญิง น่าจะเป็นรถที่เขายืมมา”“และตามชื่อของเขา เขาน่าจะเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์คนนั้นครับ”“สำหรับรายละเอียดอื่น ๆ คาดว่าจะได้วันพรุ่งนี้”ลุคหัวเราะเมื่อได้ยินเรื่องนี้“ลูกเขยกาฝากนั่นเช่ารถมาแล้วยังกล้าที่จะขโมยผู้หญิงของเจ้าชายงั้นเหรอ?”“ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบอะไรอีก เราไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับคนพวกนี้”ระหว่างที่พูด ลุคก็ผลักประตูห้องและเดินตรงไปยังที่ที่ฮาร์วีย์และยูนากำลังรับประทานอาหารอยู่ตุบ!กองธนบัตรสีเขียวถูกโยนลงบนโต๊ะอาหารของฮาร์วีย์ น้ำซุปกระเซ็นไปทั่ว ทำให้เสื้อผ้าของเขาสกปรกฮาร์วีย์เอียงศีรษะขึ้นก็เห็นลุคยืนอยู่ตรงหน้า“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันได้ตรวจสอบตัวตนของนายอย่างละเอียดแล้ว นายน่าจะรู้สถานะของตัวเองดีกว่าฉันนะ!”“รับเงินหนึ่งพันดอลลาร์นี้แล้วออกไปซะ!”ฮาร์วีย์วางช้อนส้อมของเขาและตอบอย่างใจเย็นว่า “ผู้หญิงสวยคนนี้เป็นคนเลี้ยงอาหารมื้อนี้ผม มันประเมินค่าไม่ได้เลย คุณจะต้องจ่ายเงินที่มาทำลายบรรยาก
ยูนาค่อนข้างผิดหวังเล็กน้อยเพราะนี่หมายความว่าท่าทีที่ไร้กังวลของเขาในเหตุการณ์ที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ดไม่ใช่เพราะเขามีอำนาจมันเป็นเพียงเพราะเขาไม่รู้ว่าตระกูลเซอร์เรย์นั้นแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็แค่โชคดี ภรรยาของเขาถึงกับต้องเรียกผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ดกับคนอื่น ๆ มาเพื่อช่วยเขายังมีช่องโหว่สำหรับเหตุการณ์นี้ตำแหน่งลูกเขยที่ไร้ประโยชน์นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะเปลี่ยนความประทับใจของมิสยูนาที่มีต่อฮาร์วีย์ดวงตาของเธอก็แสดงออกถึงความรังเกียจที่มีต่อเขาลูกเขยอย่างเขายังมีความคิดสกปรกให้เธอมาเลี้ยงข้าวเขาอีกเหรอ?แต่ยูนาไม่สมควรถูกตำหนิ เธอสวยและยังมีดวงตาสีพีช ผู้ชายที่เข้าหาเธอมักจะมีความคิดชั่วร้ายเกี่ยวกับเธอนั่นคือเหตุผลที่เธอมักจะระมัดระวังและรังเกียจผู้ชายที่เข้ามาหาเธอและในสายตาของเธอ ฮาร์วีย์กลายเป็นหนึ่งในนั้นไปเรียบร้อยแล้วลุคเห็นท่าทีของยูนา และรู้ว่าคำพูดนั้นได้ผลกับเธอเขายิ้มพอใจ“ไงเจ้าลูกเขยไร้ประโยชน์ ฉันจะเอาทุกอย่างคืน นายจะไม่ได้แม้แต่หนึ่งพันดอลลาร์!”“ฉันอยากให้นายคลานออกไปจากที่นี่!”“ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะหักขานายเอง!”สีหน้าของยูนายังคงปกติหลั
“โอกาสอะไร?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็นลุคตบมือลงบนโต๊ะและกวาดอาหารที่เหลือของฮาร์วีย์กระจัดกระจายลงไปที่พื้น จากนั้นเขาก็เหยียบโต๊ะด้วยรองเท้าหนังของเขา“คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! แล้วเลียรองเท้าของฉันให้สะอาดแล้วออกไป!”“ใช่! เลียรองเท้าซะ!”“กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงที่เจ้าชายเซอร์เรย์สนใจ! กล้าดีอะไร!”“คุณยังโชคดีที่ยังไม่ถูกทุบตีจนตาย แต่ยังจองหองต่อหน้าเจ้าชาย!”“...”ฝูงชนเริ่มตะโกนโห่ร้อง ลุคเผยรอยยิ้มราวกับผู้ชนะ มองลงมายังฮาร์วีย์อย่างภาคภูมิใจฮาร์วีย์ถอนหายใจอีกครั้ง“มิสยูนา ผมไม่คิดว่าคุณเป็นคนสวยที่อันตรายขนาดนี้”ยูนาขมวดคิ้ว เธอรู้สึกรังเกียจฮาร์วีย์มากขึ้นผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์เท่านั้น เขายัจะโยนความผิดทั้งหมดให้กับเธอเมื่อเรื่องต่าง ๆ ทวีความรุนแรงขึ้นจนถึงขั้นนี้หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ยูนาก็ยืนขึ้นและมองไปลุค“ลุค ปล่อยเขาไปเถอะ ฉันจะยอมทานอาหารกับคุณถ้าคุณปล่อยเขาไป!”ฮาร์วีย์รู้สึกสับบสนเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณยูนาพูดเขาไม่คิดว่าคุณยูนาจะยังอยู่ต่อกับลุคภายใต้สถานการณ์แบบนี้ลุคหัวเราะ“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าผมจะยอมรับข้อเสน
ฮาร์วีย์หัวเราะ เขาไม่ได้คาดหวังว่าลุคจะยอมสยบลงในช่วงเวลาสำคัญนี้เช่นกันเขามองลุคอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะเบา ๆ แล้วพึมพำว่า “น่าสนใจ”“ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!” ลุคพูดขึ้นอย่างเย็นชา“เจ้าชายเซอร์เรย์สั่งให้คุณออกไป! ทำไมคุณถึงยังยืนอยู่ตรงนี้?!”“ออกไปเดี๋ยวนี้! หลังจากนี้จำไว้ว่าเจ้าชายเซอร์เรย์ไม่ใช่คนที่คุณจะมาทำให้ขุ่นเคืองได้!”เมื่อต้องเผชิญกับการดูถูกดูหมิ่นและเสียงตะโกนจากคนอื่น ๆ ฮาร์วีย์ก็เดินออกไปโดยไม่สนใจยูน่าวิ่งตามฮาร์วีย์ให้ทันเมื่อเห็นแบบนั้น ใบหน้าของลุคก็มืดลงแต่เขาไม่คิดจะเข้าไปห้าม“เจ้าชาย ทำไมจึงปล่อยเขาไป? เขาไม่เชื่อฟังคุณเลย!” ลูกน้องของเขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและถามด้วยความอยากรู้เพียะ!ลุคตบหน้าลูกน้องคนนั้นอย่างแรงและตะโกนใสอย่างเย็นชา “แกจะไปรู้อะไร? ผู้ชายคนนั้นอาจมีทักษะอะไรบางอย่าง ไปสืบมาให้หมด! สืบให้ละเอียด!”“หลังจากทุกอย่างชัดเจนแล้ว ฉันจะตัดสินใจเองว่าจะทำยังไงต่อไป!”“รับทราบครับ! เจ้าชายของเรามองสถานการณ์ได้ทะลุจริง ๆ น่าชื่นชม!”ลูกน้องที่โดนตบไม่กล้าบ่นอะไรออกมาอีก แต่เขาชื่นชมลุคอย่างไม่หยุดหย่อนรอยยิ้มเย็นเยียบผุดขึ้นบนใบหน
หมายความว่าอย่างไร?ฮาร์วีย์ก็กลายมาเป็นคนคอยคุ้มกันอย่างกะทันหัน‘ผมเป็นคนตรงไปตรงมา งั้นอย่ามายุ่งกับผมเลย’ยูนาไม่คิดว่าคำพูดของเธอมีอะไรที่น่าสงสัย เธอจึงส่งบัตรเชิญให้ฮาร์วีย์และพูดเสริมว่า “คืนนี้มีงานสังสรรค์ซึ่งระบุให้ฉันต้องพาผู้ชายไปด้วย”“คุณก็เห็นว่าเป็นยังไง ฉันไม่มีเพื่อนผู้ชายเลย”“ถ้าคุณยินดีเป็นคู่ของฉันในคืนนี้ ฉันจะถือว่าคุณตอบแทนฉันแล้ว”ฮาร์วีย์นิ่งคิดเกี่ยวกับข้อเสนอของเธออยู่พักหนึ่ง เขาถามว่า “งานสังสรรค์นี้สำคัญกับคุณมากเลยเหรอ?”ยูนาพยักหน้าเบา ๆ “ผู้ที่จะเข้าร่วมในคืนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลสำคัญในวงการด้านการศึกษาของบัควู้ด รวมถึงทุกคนในเซาท์ไลท์ ฉันหวังว่าจะได้รู้จักพวกเขาบ้าง”“มันจะช่วยในการพัฒนาโรงเรียนมัธยมบัควู้ดในอนาคต และช่วยนักเรียนของเราในการเข้าเรียนในวิทยาลัย”“เอาล่ะ”เมื่อได้ยินแบบนั้นก็เห็นด้วยทันทีซีนเธียร์จะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วในปีหน้า บางทีคืนนี้เขาอาจช่วยเลือกมหาวิทยาลัยที่เหมาะกับเธอล่วงหน้าได้เพราะเธอเป็นน้องสาวของภรรยาของเขา แล้วใครควรดูแลเธอถ้าไม่ใช่เขาล่ะ?ตามคำบอกเล่าของยูนา มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยต่าง ๆ ในเซาท์ไลท