ณ เดอะ การ์เด้น เรสซิเด้นไซม่อนและลิเลียนกำลังรออยู่ในห้องโถงอย่างใจจดใจจ่อราวกับว่าของขวัญนั้นเป็นของพวกเขาจริง ๆไม่นานหลังจากกริ่งประตูดังขึ้น ลิเลียนรีบวิ่งไปที่ประตูทันทีราวกับว่าของขวัญพวกนั้นจะบินหายลับไปหากเธอเดินช้าลง“ไซม่อน ลิเลียน… ”ผู้อาวุโสซิมเมอร์กอดอกและเดินเข้ามาที่ประตูดูอบอุ่นเขาเป็นส่วนหนึ่งของพวกซิมเมอร์มาเกือบทั้งชีวิต แต่ไซม่อนและลิเลียนกลับรู้สึกเกรงกลัวเขาโดยไม่รู้ตัวทั้งสองหยุดเคลื่อนไหวเมื่อเห็นร่างของเขา“ไซม่อน แมนดี้อยู่ที่ไหน” ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถามอย่างใจเย็นหลังจากเห็นทั้งสองคนชะงักนิ่งลิเลียนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งหลังจากได้ยินคำถามของเขา เธอเบนสายตาหันไปทางสิ่งของที่อยู่ในมือของควินน์ และแซ็ค ดวงตาของเธอก็สว่างเปล่งประกายขึ้น“แมนดี้ไปที่ออฟฟิศ คุณปู่แค่ส่งของนั้นมาให้ฉันก็ได้”ลิเลียนไม่ให้เวลาคนอื่นพูดด้วยซ้ำ เธอเอื้อมมือไปหยิบสิ่งของในทันทีแซ็คและควินน์อดไม่ได้ที่จะปล่อยของไป พวกเขายื้อพวกเขาไว้แน่น“พวกเธอสองคนกำลังทำอะไร! ของพวกนี้เป็นของขวัญของแมนดี้จากเจ้าชายยอร์ก!”“พวกเธอจำสิ่งที่คุณเรย์พูดได้ใช่ไหม?” ลิเลียนจ้องมองไปที่พ
สีหน้าของแซ็คเปลี่ยนหลังจากได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์พูดใบหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์หม่นหมองพวกเขาทุกคนรู้ว่าแมนดี้ใจกว้างมาก เธอใจดีมีเมตตาเสมออ้อนวอนต่อหน้าได้ผลบ้างเพื่อประโยชน์ของพวกเขาไม่มากก็น้อยแต่ฮาร์วีย์กลับเป็นคนรับผิดชอบเรื่องวันนี้แทนเธอ พวกเขาจะทำอย่างไรได้?“ลิเลียน บ้านของเธอให้ลูกเขยแบบนี้มาจัดการเรื่องพวกนี้เหรอ?”ผู้อาวุโสซิมเมอร์กระแอมไอในลำคอเขาอยากกระทุ้งความสัมพันธ์ระหว่างลิเลียนกับฮาร์วีย์ นั่นเป็นทางเดียวที่พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ได้ในขณะนั้นลิเลียนไม่คิดจะดุด่าฮาร์วีย์แม้แต่นิด เธอตรวจสอบเครื่องประดับอย่างละเอียด จากนั้นจึงนับเงินที่มีอยู่ ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนไป“ผู้อาวุโสซิมเมอร์ นี่ไม่ใช่จำนวนเงินตามจริงใช่ไหม?”“เมื่อเทียบกับรายการของขวัญที่คุณเรย์มอบให้กับเรา ไม่รวมคฤหาสน์ คุณปู่ยังให้เงินและเครื่องประดับขาดไปอีกครึ่งหนึ่ง!”“ไม่ ฉันจะไม่ยอมรับของขวัญพวกนี้ คุณปู่ต้องรวบรวมของขวัญที่เหลือมาด้วย!” ลิเลียนพูดกอดอกเชิดขึ้นในสายตาของเธอของขวัญพวกนี้เป็นของเธอใครก็ตามที่เอาไปแม้เพียงเล็กน้อยจะได้รับรู้สึกถึงอารมณ์ความโกรธของเธออย่างแน่น
ฮาร์วีย์พูดขึ้นอีกครั้ง “คุณแม่ ฟังคำพูดผมให้จบก่อนนะครับ”คำพูดของเขาทำให้ลิเลียนสงบสติอารมณ์ลงเล็กน้อย “ก็ได้ ถ้านายไม่มีเหตุผลที่ดี ฉันจะไม่ปล่อยนายไปง่าย ๆ แน่!”ผู้อาวุโสซิมเมอร์ แซ็ค และควินน์มองสบตากัน เห็นความวิตกกังวลในดวงตาของกันและกันทุกคนคิดว่าฮาร์วีย์กำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่ ฮาร์วีย์พูดต่อไปว่า “จากที่ผมรู้มา ยังมีบางคนที่ยังไม่ได้ขายทรัพย์สินออกไป”“หยุดพูดบ้า ๆ นะ!” แซ็คเป็นคนแรกที่โต้แย้งออกมา เพราะในความเป็นจริงเขายังไม่ได้ขายบ้านหลังหนึ่งในความครอบครองของเขา ท่าทางของควินน์ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เธอเก็บซ่อนเครื่องประดับบางชิ้นไว้พวกซิมเมอร์มักจะมีนิสัยเห็นแก่ตัว เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะสละของมีค่าเพื่อประโยชน์ของครอบครัว?สำหรับพวกเขายอมสละของบางส่วนของพวกเขาก็เพียงพอแล้ว!ผู้อาวุโสซิมเมอร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน เขารู้ว่าฮาร์วีย์จะไม่ใจดีขนาดนั้น“ฟังที่ผมจะพูดให้ดี”“แม้ว่าพวกคุณจะขายทุกอย่างที่มีออกไป แต่พวกคุณก็ไม่สามารถชดใช้ของหมั้นได้หมด”“ผมก็เลยคิดทางออกไว้ให้”“อะไร?” ผู้อาวุโสซิมเมอร์อดไม่ได้ที่จะโพล่งถามออกมา“หุ้น 49% ที่ตระกูลซิมเมอร์ถืออยู่
แม้ว่าพวกซิมเมอร์จะไม่เหลืออะไรแล้ว แต่แซ็คไม่อยากให้แมนดี้และฮาร์วีย์มีชีวิตที่ดี เขาอยากให้ทั้งสองเกิดความขัดแย้งระหว่างกันฮาร์วีย์ไม่อยากจะต่อความ เขาเพียงแค่ยักไหล่และตอบว่า “มาพูดให้เราผิดใจกันมันไม่มีประโยชน์ ถ้าคุณเกลียดผมมากขนาดนั้นจริง ๆ ผมจะรอวันที่คุณจะกลับมาแก้แค้น”แซ็คกัดฟันแน่นระงับความโกรธ พยายามทำตัวให้ดูดีสูงค่า แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยอมทิ้งศักดิ์ศรีและลงเอยด้วยการคว้าเงินทั้งหมดบนพื้นก่อนที่จะออกมา …หลังจากกลับมาที่คฤหาสน์ซิมเมอร์ ผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็มองไปรอบ ๆ คฤหาสน์ที่ตอนนี้ว่างเปล่าหลังจากวันนี้เขาจะต้องออกจากที่นี่ไป ตอนนี้พูดได้คำเดียวว่าตระกูลซิมเมอร์เหมือนเป็นลิงที่แตกฝูงกระจัดกระจายแซ็คเก็บเงินที่เขาคว้ามาอย่างระมัดระวังก่อนที่จะมองผู้อาวุโสซิมเมอร์อย่างมีความหมาย และเตรียมพร้อมจะจากไปควินน์เองก็เหมือนกันทันใดนั้นผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็โพล่งออกมา “อย่าเพิ่งไป พวกเธอทั้งสองคน! ความหวังสุดท้ายของตระกูลซิมเมอร์ขึ้นอยู่กับพวกเธอทั้งคู่!”แซ็คหันกลับมาอย่างตื่นเต้น “ว่าอะไรนะครับ?!” “คุณปู่ พวกเรามีแผนสำรองใช่ไหม?”ควินน์ก็ตื่นเต้นเช่นกัน “คุณปู่ ยังมี
ณ สถานที่ก่อสร้างโครงการซิลเวอร์นิมบัสรีสอร์ตเมื่อมองไปที่สถานที่ก่อสร้างตรงหน้า แมนดี้ก็กังวลตั้งแต่ที่มีโอลด์ ไนเนอร์ และคนของเขาเข้ามาควบคุมก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรที่กระทบกับสถานที่ก่อสร้างโครงการอีกเลยน่าเสียดายที่โครงการต้องหยุดชั่วคราวเนื่องจากเกิดปัญหาการจัดหาวัตถุดิบชะงักชั่วคราวอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวแมนดี้เรียกหาเลขาของเธอ คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิดและสั่งงานออกไปว่า “ถอนเงินออกสามหมื่นเหรียญจากแผนกการเงินและแจกจ่ายเงินตอบแทนหนึ่งร้อยห้าสิบดอลลาร์ให้กับคนงานทุกคน ให้พวกเขาพักสักสองสามวันและรอการประกาศของฉันเพื่อกลับมาทำงาน”เลขาพยักหน้า แต่เธอยังคงถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ซีอีโอแมนดี้ ตอนนี้ใกล้จะถึงฤดูหนาวแล้ว”“ฤดูหนาวของเซาท์ไลท์จะพัดพาลมเหนือที่หนาวเย็น ประสิทธิภาพของคนงานจะลดลง”“ถ้าเราไม่สามารถวางแผนงานให้เสร็จก่อนหมดฤดูใบไม้ร่วง ดิฉันเกรงว่าโครงการนี้จะชะงักและงานไม่เรียบร้อย”แมนดี้นวดคลึงส่วนหว่างคิ้วของเธอ “ฉันรู้ แต่ตอนนี้เรามีปัญหาเรื่องวัตถุดิบ เราไม่สามารถเร่งได้แม้ว่าเราอยากจะทำแบบนั้น”“โปรดช่วยฉันคุยกับคนงานและทีมก่อสร้าง ฉันจะพยายามอย่างเต
แมนดี้อยู่กำกับควบคุมสถานที่ก่อสร้างตลอดทั้งบ่าย หลังจากนั้นเธอก็เข้าไปในเมืองและไปโรงแรมที่เธอกับซัพพลายเออร์นัดเจอกันเมื่อไปถึงที่นั่นเธอเห็นว่าเป็นห้องส่วนตัวว่างเปล่า แมนดี้คิดเดาไปว่าพวกเขากำลังแสดงละครอยู่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอไม่พูดอะไรต่อและสั่งชามาดื่ม แล้วนั่งรออย่างเงียบ ๆ อยู่ในห้องเธอรอมาสี่ชั่วโมงตั้งแต่เที่ยงวันจนถึงเย็น ซัพพลายเออร์ก็มาถึง พวกเขาเข้ามาเป็นกลุ่มคนจำนวนหนึ่ง“ซีอีโอแมนดี้ ขอโทษที่มาช้าไปหน่อย”“วันนี้เรายุ่งกับงานมาก คุณเองก็ทราบดีเช่นกันว่าหลังจากที่ราคาวัตถุดิบในตลาดสูงขึ้น ผู้คนก็มาหาเราเพื่อเจรจาธุรกิจมากขึ้น นั่นเป็นเหตุผลที่เรายุ่งมาก!”“ใช่! เรามีสินค้าเพียงเล็กน้อย แต่หลายต้องการของมากมายจากเรา! เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราควรจะจัดสรรสินค้าของเราให้ใครอย่างไร ทำไมยุ่งยากอะไรอย่างนี้!”ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัว พวกเขาก็อวดตัวเองและความเย่อหยิ่งของพวกเขาทันทีผู้ชายมีรูปร่างขนาดใหญ่และดูมีน้ำหนักมาก มองแวบเดียวกูรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา พวกเขามีผู้หญิงสวย ๆ ติดสอยห้อยตามมาด้วย พวกเขาเป็นคนประเภทที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานแล้ว โทรศัพท์เค
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณจะฟ้องเราเหรอซีอีโอซิมเมอร์?”“ผมขอแนะนำคุณ แน่นอนว่าการที่จะจ้างทนายความใช้เงินไม่มากนัก”“ถึงอย่างนั้น คดีทางแพ่งแบบนี้ใช้เวลาไกล่เกลี่ย เป็นเรื่องยากที่คดีจะจบง่าย ๆ ”“และเราก็ยังสามารถยื้อคดีนี้ได้นานแปดถึงสิบปี แน่นอนเราไม่ใส่ใจคดีพวกนี้อยู่แล้ว แต่บริษัทของคุณจะสามารถจ่ายเงินเดินเรื่องคดีได้ไหม?”แบร์รี่รู้สึกภูมิใจในตัวเองเขาคิดทุกเรื่องเอาไว้แล้วก่อนที่จะมาที่นี่ การมาที่นี่เพียงเพื่อบดขยี้แมนดี้เท่านั้นซัพพลายเออร์คนอื่น ๆ ต่างพากันเยาะเย้ยและพยักหน้าเห็นด้วยตาม ๆ กัน เพราะสุดท้ายแล้วพวกเขาจะแบ่งผลประโยชน์ร่วมกันแน่นอนว่าพวกเขาจะใช้โอกาสนี้เพื่อทำกำไรมหาศาลด้วยกัน! ไม่มีใครโง่พอที่จะปฏิเสธเงินมากมายแบบนี้! แมนดี้สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบว่า “มิสเตอร์แบร์รี่ ตอนที่พวกเราซิมเมอร์มองหาซัพพลายเออร์ คุณเป็นคนที่เข้ามาหาเราและบอกเราว่าโรงงานของคุณกำลังจะล้มละลาย”“คุณเป็นคนที่มาขอร้องอ้อนวอนให้เราซื้อสินค้าของคุณในราคาที่ดีที่สุด”“ฉันจ่ายเงินให้คุณตรงเวลา ไม่เคยช้าหรือพลาดแม้แต่สตางค์เดียว”“แม้ว่าพวกคุณจะไม่มีจรรยาบรรณในการทำธุรกิจ อย่างน้อยคุณควรมีค
คำพูดของเขาทำให้สีหน้าของแมนดี้เยือกเย็นลง เธอมาที่นี่เพื่อเจรจาเกี่ยวกับการทำงานร่วมกัน เธอจะยอมรับความหยาบคายนี้ได้อย่างไร?“มิสเตอร์วอเตอร์ บริษัทของเรามีความซื่อสัตย์และจริงใจในการทำงานกับคนอื่นเสมอ โปรดให้เกียรติกันด้วยนะคะ การที่ได้ทำงานร่วมกันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเราทั้งคู่ และมันจะไม่ดีสำหรับเราที่จะทิ้งโอกาสนั้น จริงไหมคะ?”“ครั้งนี้ฉันจะปล่อยผ่านมันไป ครั้งต่อไปถ้าที่คุณดูถูกฉันอีก คุณจะได้รับจดหมายจากทนายของฉัน!”“จดหมายเหรอ? ดูถูกกันรึไง?” แบร์รี่ยิ้มเยาะเย้ยออกมา “ซีอีโอซิมเมอร์ คุณคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่เก่งจริง ๆ เหรอ?”“ผมอยากจะบอกคุณว่าเรื่องวันนี้ยังไม่จบแค่นี้แน่นอน”“คุณคิดว่าเราจะอยู่ไม่ได้ถ้าเราไม่ร่วมมือกับบริษัทของคุณงั้นหรือ? ผมขอบอกคุณไว้ว่ามีอีกหลายบริษัทที่อยากร่วมงานกับเรา!”“แม้แต่สินค้าของเราก็ยังไม่เพียงพอสำหรับพวกเขาเลยด้วยซ้ำ!”“วอร์เตอร์” แมนดี้ส่งเสียงเย้ยหยันกลับไป “คุณไม่รู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือที่ฉันหยิบยื่นให้คุณในวันนั้นเลยเหรอ?!” แบร์รี่หัวเราะและกอดอก“ทำไม ซีอีโอซิมเมอร์ ลืม ๆ มันไปซะเถอะ เราต่างก็เป็นนักธุรกิจเหมือนกัน ทั้งหมด