“หัวหน้าผู้ฝึกสอนครับ เราได้รับข่าวจากลูกน้องที่ลานซิลเวอร์นิมบัส”

“เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธพาบุคคลสำคัญสองสามคนจากตระกูลออกไปแล้ว จะให้ทำยังไงต่อไปดีครับ?!” อีธานเดินเข้ามารายงานอย่างเบา ๆ

“เมลิสซาหนีไปแล้วเหรอ?”

สีหน้าของฮาร์วีย์ยังนิ่งเฉย

“ไปดูกันเถอะ…”

ไม่นานผู้คนกลุ่มหนึ่งออกมาจากด้านหลังลานซิลเวอร์นิมบัส

บรรยากาศลานซิลเวอร์นิมบัสดูมืดมัวหดหู่ พวกยอร์กยังไม่ได้ออกไปสักคน

แต่เมลิสซา ควินตัน สตีเฟน และควีนนี่ กลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

พวกหมาป่าเดียวดายเดินตามหลังติด ๆ แม้จะไม่มีคำสั่งจากฮาร์วีย์ แต่พวกเขาก็ปิดกั้นทั่วบริเวณลานซิลเวอร์นิมบัสทั้งหมดไว้แล้ว

พวกยอร์กคุกเข่าลงต่อหน้าเขา คร่ำครวญขอความเมตตา

“เมลิสซาอยู่ไหน?” ฮาร์วีย์ถาม

“คุณย่ายอร์กรู้เรื่องเข้าและรีบร้อนออกไปทันที”

“แต่เธอฝากบอกอะไรไว้...” ใครบางคนจากยอร์กพูดขึ้นมาอย่างลังเล

“บอกว่า…”

“คุณย่ายอร์กบอกว่ามันยังไม่จบแค่นี้ และเธอจะเล่นกับคุณไปจนจบเรื่องนี้!”

คนที่พูดตัวสั่นทันทีหลังจากเขาพูดจบ กลัวว่าชีวิตของเขาจะจบลงตรงนี้เพราะฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์หรี่ตาลง จากนั้นสายตาก็มองไปยังโยนาธาน

“กระจายข่าวออกไป พวกยอร์กจ