สายตาของทุกคนมองตรงไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์ก

พวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกตื่นเต้นที่ในที่สุดเขาจะคุกเข่าลงสักที

แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนและไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนแปลง

เขามองไปที่อีธาน ฮันต์และพูด “ลุกขึ้นฉันจะจัดการปัญหาของตัวฉันเอง”

อีธานไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่ลุกขึ้นยืนและยืดตัวตรง

“ฮาร์วีย์!”

หลังจากที่เห็นอย่างนั้นแล้ว โยนาธาน ยอร์กอุทานขึ้นมา “ถ้าแกคุกเข่าลงตอนนี้ ฉันยังจะสามารถวิงวอนกับคุณย่ายอร์กให้แกได้”

ฮาร์วีย์มองไปยังโจนาธานอย่างเคร่งขรึมและตอบอย่างนิ่งสงบ “เมื่อคุณพูดมาแบบนี้แล้ว งั้นคุณก็ไปคุกเข่าที่ด้านข้างและผมจะไม่แตะต้องคุณ คุณยังเป็นผู้นำของตระกูลยอร์กได้เมื่อเรื่องทุกอย่างที่นี่จบลงแล้ว”

“แกกล้าดูถูกนายท่านได้ยังไง?!”

“ฮาร์วีย์ แกยังไม่กลัวความตายใช่ไหม?!”

“ไม่เห็นเหรอว่าแม้แต่ลูกน้องของแกยังคุกเข่าเลย? แกจะไปเอาแรงที่ไหนมายืนอยู่?!”

“นายท่านมีน้ำใจและเต็มใจหาทางออกให้ แต่แกยังอวดดีขนาดนี้ แกสมควรตายแล้ว!”

ทุกคนในตระกูลยอร์กต่างกำลังพูดดูถูกฮาร์วีย์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ในสายตาของพวกเขา ฮาร์วีย์ยังไม่สาม