ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะสนใจคำถามของพวกเขา เขาขมวดคิ้วและเพิ่มระดับเสียงใส “บอกมา! เช็คนี่คืออะไร?”“มันคือ…”ไซม่อนลังเล“บอกผมมาเดี๋ยวนี้!!!”ฮาร์วีย์ตะโกนลั่นในตอนนี้ ฮาร์วีย์แสดงอารมณ์โกรธรุนแรงยากที่จะอธิบายด้วยคำพูดเพียงอย่างเดียว เขาโมโหร้าย จนไซม่อนและผู้อาวุโสซิมเมอร์แทบหยุดหายใจทั้งสองรู้สึกประหนึ่งว่ากับว่าเหมือนอยากจะล่องหนให้มองไม่เห็นไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าแววตาที่ฮาร์วีย์จ้องมองมาไซม่อนผงะตกใจ จนในที่สุดเขาก็สารภาพทุกอย่าง“บัควู้ด แกรนด์โฮเทล ดับเบิ้ลยู!”“เธอออกไปนานหรือยัง?” ฮาร์วีย์ตะโกนดังลั่น“เกือบครึ่งชั่วโมง” ไซม่อนตอบ “แต่ตอนนี้คงสายเกินไปแล้ว…”ผู้อาวุโสซิมเมอร์พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ แม้ว่านายจะขับรถสปอร์ตคันหรูไปที่นั่น นายก็ไม่สามารถหยุดมันได้หรอก”ฮาร์วีย์โยนเอกสารทั้งหมดลงบนพื้นและรีบวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดในขณะที่โทรหาอีธานไปด้วย“อีธาน ฉันต้องการเฮลิคอปเตอร์! ตอนนี้ฉันอยู่ที่…”น้ำเสียงของฮาร์วีย์เยือกเย็นดูน่ากลัว ตอนแรกเขาไม่อยากจะใช้อำนาจของเขาตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นไม่ถึงสามนาทีหลังจากที่ฮาร์วีย์ขึ้นไปบนยอดตึกที่สูงที่สุดที่อยู่ใกล้
คำพูดของเขายิ่งทำให้แมนดี้ตื่นตระหนกและรีบร้อนพูดออกมาว่า “ฉันจะทำตามที่คุณสั่งทุกอย่าง! อย่าทำอะไรฮาร์วีย์เด็ดขาด!”“งั้นก็คุกเข่าลงซะ! ถอดเสื้อผ้าออก!”เวย์นยิ้มชั่วร้าย เขารอให้ภาพจินตนาการของเขาได้กลายเป็นจริงเพล้ง!ในขณะนั้นเอง หน้าต่างด้านหลังของเขาพังทลายเกิดเสียงดังสนั่นจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ปรากฏเงาที่ลอยอยู่ข้างนอกพุ่งเข้ามาในห้อง เป็นใครไปไม่ได้เลยนอกเสียจากฮาร์วีย์ปัก!ฮาร์วีย์เตะไปหลังของเวย์นจนเขากระเด็นลอยไปไกลตุบ!เวย์นถูกเตะกระเด็นจนร่างของเขากระแทกกับผนังอย่างไร้ความปราณี เลือดไหลออกมาตามร่างกายของเขาเวย์นพยายามลุกขึ้น แต่ฮาร์วีย์ได้ขยับเยื้องกายเข้ามาหาเขาแล้ว ฮาร์วีย์กระชากผมของเวย์นอย่างแรง และกระแทกหัวของเวย์นกับพื้นอย่างโหดเหี้ยมโดยไม่มีความปราณีใด ๆ แม้แต่น้อยปัก!เลือดกระเซ็นไปทุกที่จนจมูกของเวย์นหักปัก!เสียงที่น่าสยดสยองดังขึ้นพร้อมกับเลือดไหลอายทั่วทั้งตัวของเวย์น เลือดสีแดงของเขาเปื้อนไปทั่วทั้งพื้นและประตูจนเมื่อฮาร์วีย์กระแทกศีรษะของเวย์นลงกับพื้นเป็นครั้งที่สาม ในที่สุดเวย์นก็ล้มลงตอนนั้นเองแมนดี้หลุดจากภวังค์ความงุนงงสับสนรีบเข
หลังกลับถึงบ้านทุกคนต่างพากันมองมาที่ฮาร์วีย์ด้วยความตกตะลึงและประหลาดใจ “นี่อะไร? พวกเขาไม่ได้ทำไรเธอเธองั้นเหรอ? จะเกิดอะไรขึ้นกับเอกสารทรัพย์สินพวกนี้?”ฮาร์วีย์ไม่ตอบ เขาเปิดข้อตกลงที่ลงนามโดยไซม่อนและฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าพวกซิมเมอร์“เรื่องนี้ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว” ฮาร์วีย์ประกาศออกมาอย่างเย็นชา “ไม่ต้องไปยุ่งกับมันอีก”“ฮะ? ทุกอย่างคลี่คลายแล้วอย่างนั้นเหรอ? นายทำได้ยังไง?”ไซม่อนและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงในตอนนั้นเองแมนดี้เพิ่งจะรู้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฮาร์วีย์เลย นิ้วของเขาไม่หายไปไหน และเขาก็ยังได้รับข้อต้องลงกลับมาด้วย“ผมเจอหลักฐานบางอย่างก่อนที่จะรายงานเรื่องนี้ ตอนนี้ควรเปิดโปงที่นั่นได้แล้ว” ฮาร์วีย์อธิบาย เขาสงบสติอารมณ์ลงและส่งข้อความอย่างลับ ๆ ให้ใครคนหนึ่งไม่นานหลังจากนั้น มีคนจากทางการได้โทรศัพท์ไปหาพวกเขาไม่เพียงแต่เรื่องคาสิโนที่ถูกเปิดเผย คดีของไซม่อนยังถูกพบว่าเป็นกลโกงอีกด้วยผู้ต้องสงสัยทุกคนถูกควบคุมตัวเพื่อสอบสวนต่อไปแล้วนอกจากนี้เจ้าหน้าที่ได้มอบรางวัลให้ไซม่อนสามพันดอลลาร์สำหรับเบาะแสนี้หลังจากตรวจสอบเงินในบัญชีธนาคารแล้ว ไซม่อนรู้สึกตื่
ไม่มีใครแทนที่โยนาธานในตำแหน่งผู้นำตระกูลตระกูลยอร์กได้ แม้แต่ฮาร์วีย์ตอนที่เขาอยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตแล้วก็ตามแม้ว่าสี่ผู้ลือชื่อแห่งยอร์กจะเข้ายึดอำนาจได้ส่วนใหญ่ของตระกูล แต่เขาก็ยังสามารถรักษาตำแหน่งผู้นำตระกูลไว้ได้อย่างง่ายดายนี่ก็เพียงพอแล้วที่ทำให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าโยนาธานมีความสามารถเพียงใดอันที่จริง มีข่าวว่าในอดีตเขาเป็นตัวแทนขอตระกูลยอร์กในสงครามและต่อสู้ครั้งสำคัญมากมายคนอย่างเขาอาจไม่มีชื่อเสียงในสังคมมากนัก แต่ตำแหน่งของเขาภายในตระกูลยอร์กนั้นสูงมากจนเกินจินตนาการเขามีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับคนในกองทัพ ว่ากันว่าเขารู้จักคนที่ถูกขนานนามว่าเป็นเทพสงครามในกองทัพด้วยอีธานเป็นผู้ควบคุมดูแลกองกำลังของค่ายศัสตราวุธแห่งเซาท์ไลท์ โยนาธานจึงไม่อาจเรียกใช้คนที่ทำงานภายใต้อีธานได้ส่วนทหารคนอื่น ๆ โยนาธานสามารถสั่งพวกเขาไปทำตามคำสั่งของเขาได้อย่างง่ายดายในตอนนั้นเอง โยนาธานพูดขึ้นด้วยเสียงโทนต่ำว่า “เป็นฝีมือของใคร?”ควินตันเดินออกมาจากด้านข้างแล้วตอบเบา ๆ ว่า “คุณลุง จะถามทำไมในเมื่อคุณลุงรู้คำตอบอยู่แล้ว…?”“ในตอนนี้ทั้งเมืองบัควู้ด ใครจะกล้าต่อกรกับเราอีกบ้าง
โยนาธานเพ่งจ้องมองควินตันสายตาที่ล้ำลึก จากนั้นเขาก็หัวเราะ “อ่า ควินตัน ฉันเกือบลืมไปเลยว่านายตัดสินใจเรื่องสำคัญ ๆ ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลของเราในช่วงที่ผ่านมา…”“ตอนนี้นายคงมีแผนอะไรในใจอยู่แล้ว ฉันจะไม่คัดค้าน”“ผมไม่กล้าน้อมรับคำชมนี้ได้หรอกครับ” ควินตันยิ้มบาง ๆ “ผมแค่ประจำตำแหน่งนี้เพียงแค่ชั่วคราวและใช้อำนาจของคุณลุงในฐานะผู้นำตระกูล ผมยินดีที่จะส่งคืนอำนาจให้คุณลุงทุกเมื่อที่คุณลุงต้องการ”โยนาธานตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ในเมื่อฉันได้มอบอำนาจให้กับนายแล้ว มันคงแปลกที่ฉันจะยึดมันกลับคืนมา”“ฉันแค่หวังว่านายจะทำทุกอย่างที่ทำได้ ถ้านายตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนั้น”“ใช้ชื่อของฉันส่งจดหมายเพื่อเรียกสหายเก่า ลูกน้อง และหุ้นส่วนของฉันมาที่นี่…”ด้วยเหตุนี้ควินตันจึงหัวเราะออกมาในใจในที่สุดตาเฒ่าคนนี้ก็ตัดสินใจที่จะใช้เส้นสายลับของเขาแม้ว่าควินตันจะไม่สามารถเล่นกับคนรักของฮาร์วีย์ได้อย่างเต็มที่ผ่านเวย์น แต่มันกลับทำให้โยนาธานยอมเปิดเผยเครือข่ายลับของเขามีข่าวลือว่าเครือข่ายของโยนาธานนั้นกว้างใหญ่ และเขามีเครือข่ายไปทั่ว ซึ่งรวมถึงสหายเก่าของเขาในกองทัพ บุคลาก
ไซม่อนและลิเลียนปฏิบัติต่อฮาร์วีย์เป็นอย่างดีตลอดช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาบางทีอาจเป็นเพราะความรู้สึกผิดของพวกเขา หรือพวกเขาอาจจะรู้สึกเสียใจต่อฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจ การได้เห็นแมนดี้ทำได้ดีก็ทำให้เขาพอใจแล้วในช่วงตอนเย็น ซีนเธียร์มาที่เดอะกาเด้น เรสซิเด้น“พี่เขย ฉันมีอะไรจะบอก! ฉันมีข่าวดี!”ซีนเธียร์ยิ้มฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย “ข่าวดี? กำลังจะแต่งงานเหรอ?”“ไม่มีทาง! หยุดพูดเรื่องเหลวไหลแบบนั้นนะ เข้าใจไหม? ฉันยังไม่มีแฟน พี่เขยจะแต่งงานกับฉันเหรอ?”ซีนเธียร์พูดออกไปพลางทำให้มองแมนดี้ด้วยสายตาที่รู้สึกผิด“ข่าวดีอะไร?” ฮาร์วีย์ถาม “รีบพูดมาเถอะ”ซีนเธียร์ดีใจและกอดฮาร์วีย์อย่างรักใคร่ “ลองเดาดูสิ พี่เขย! ถ้าพี่เดาถูก ฉันจะจูบคุณเป็นรางวัล…”เกิดประกายวิบวับผ่านแววตาของซีนเธียร์ในจังหวะที่เธอพูดฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ผมไม่สนใจเด็กน้อย”“พี่เขย…” ซีนเธียร์ไม่พอใจ เธออดไม่ได้ที่จะวิ่งไปหาแมนดี้และคร่ำครวญว่า “พี่คะ ดูพี่เขยสิ! เขาเป็นคนที่น่าเบื่อมาก! เขาไม่เข้าใจผู้หญิงเลย!”แมนดี้ยิ้มเมื่อเห็นทั้งสองคนเถียงกัน “ซีนเธียร์หยุดแกล้งพี่เขยได้แล้ว พูดมาก่อนสิ”
วันถัดมาในวันที่แมนดี้มีเวลาว่างที่หาได้ยาก ซีนเธียร์บ่นว่าเธออยากซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ แมนดี้จึงชวนฮาร์วีย์ไปซื้อของกับน้องสาวคนเล็กของเธอแต่เพราะซีนเธียร์นั้นมีแววตาอันเฉียบแหลมอันเป็นเอกลักษณ์ แม้จะไปห้างสรรพสินค้าหลายแห่งแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการแม้ว่าฮาร์วีย์จะรู้สึกค่อนข้างเหนื่อย แต่เขาชอบชีวิตแบบนี้มากทุกอย่างมันเรียบง่าย ช้อปปิ้ง กิน และสังสรรค์ สำหรับเขาชีวิตธรรมดาของคนทั่วไปนั้นเต็มไปด้วยความสดใส แตกต่างจากชีวิตที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อแสวงหาอำนาจโชคร้ายที่โชคชะตากำหนดให้ชีวิตของเขาต้องเจอกับความวุ่นวายที่ไร้ซึ่งความสงบสุขแบบนี้แม้เขากำลังสนุกกับประสบการณ์ครั้งนี้ หลังจากซื้อของตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ฮาร์วีย์ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป“ผมกำลังจะตาย เราซื้อของมาทั้งวันแล้ว ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ผมไปต่อไม่ไหวแล้ว!”“ยังไงก็เราต้องทานอะไรกันสักหน่อยก่อน! ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ไปซื้อของด้วยอีกแล้ว!”เมื่อฮาร์วีย์ยืนกรานแบบนั้น แมนดี้และซีนเธียร์ทำได้เพียงคล้อยตามเขา“บัควู้ดทาวเวอร์อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ไปทานอาหารที่ร้านอาหารสปินนิ่งกันเถอะ ผมจะโทรจองโต๊ะไว้”ฮาร์ว
“ซีนเธียร์เหรอ? เธอบอกว่าเธอจะไปดูนางฟ้าและผู้ชายที่เธอชอบ เธอบอกให้เราไปกินข้าวก่อน แล้วเธอจะตามไปทีหลัง”“เธอโตแล้ว เธอไม่หลงหรอก ปล่อยเธอไปเถอะ”“คุณขึ้นไปพักผ่อนได้แล้ว”แมนดี้พูดพร้อมยิ้ม เธอเห็นว่าฮาร์วีย์มีอาการหงุดหงิดเล็กน้อย“ครับ”ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดมากอะไร เขาตรงไปที่หน้าลิฟต์แทนเมื่อเขากำลังจะเข้าไปลิฟต์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนก็รีบเข้ามา“คุณทั้งสองเข้าไปในลิฟต์ไม่ได้นะครับ!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพูดอย่างเย็นชา กั้นขวางด้วยมือเอาไว้ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไม?”“วันนี้ ลิฟต์ทุกตัวใช้ได้สงวนไว้เจ้าหน้าที่เท่านั้น ห้ามคนทั่วไปใช้!” รปภ. ชี้แจง “นี่คือการป้องกันไม่ให้ปาปารัสซี่เข้ามา”ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “นี่คือลิฟต์ที่จะขึ้นไปชั้นร้านอาหารสปนนิ่งบนตึกบัควู้ดทาวเวอร์ มันไม่เกี่ยวอะไรกับงานของคุณไม่ใช่เหรอครับ?”“ใครบอกคุณ? หลังจากนี้ซุปเปอร์สตาร์บางคนจะไปทานอาหารค่ำที่ร้านอาหารสปินนิ่ง เราไม่สามารถปล่อยให้คนนอกไปที่นั่นได้!” รปภ. ตอบอย่างเย็นชาฮาร์วีย์หัวเราะ “คุณหมายถึงซุปเปอร์สตาร์พวกนี้มีสิทธิพิเศษในขณะที่คนธรรมดา ๆ ไม่มีสิทธิ์ไป